[៥៤៦] (តាបសពោធិសត្វ ពោលថា) បពិត្រកស្សបជាបិតា បើក្មេងតូច​ជេរ ឬវាយ ព្រោះ​វាជាក្មេង បណ្ឌិតអ្នក​មានប្រាជ្ញា តែង​អត់សង្កត់​នូវកំហុស​ទាំងអស់នោះ។

[៥៤៧] ប្រសិនបើសប្បុរសទាំងឡាយ ទាស់ទែងគ្នា សប្បុរសរមែងត​បានវិញ​យ៉ាងឆាប់ ឯក្មេងពាល​ទាំងឡយ រមែង​បែកគ្នា​ដូចបាត្រដី ក្មេងពាល​ទាំងនោះ មិនដល់​នូវការ​ស្ងប់រម្ងាប់​ឡើយ។

[៥៤៨] ជនណាដឹងនូវទោស ដែលខ្លួនធ្វើឲ្យកន្លង​ហួសទៅ​ហើយផង ជនណា​ដឹងនូវ​ការសំដែង​នូវទោសផង ជនទាំង​ពីរពួកនោះ (បើទុកជា​បែកគ្នាហើយ) ច្រើន​រួបរួមគ្នា​វិញបាន ការត​មិត្តរបស់​ជនទាំងពីរ​ពួកនោះ មិនរលុប​រលាយឡើយ។

[៥៤៩] ជនណា គួរតនូវមិត្តភាពរបស់ពួកជនដទៃ​ដែល​ទោសគ្រប​សង្កត់ហើយ ដោយ​ខ្លួនឯងបាន ជននោះ​ជាមនុស្ស​ខ្ពង់ខ្ពស់​លើសលុប​ ជាមនុស្ស​នាំទៅនូវ​ភារៈបាន ជាមនុស្ស​ទ្រទ្រង់​នូវធុរៈបាន។