User Tools

Site Tools


Translations of this page?:
km:tipitaka:sut:kn:jat:sut.kn.jat.v02.08

កាសាវវគ្គ ទី៨

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

sut kn jat v02 08 បាលី cs-km: sut.kn.jat.v02.08 អដ្ឋកថា: sut.kn.jat.v02.08_att PTS: ?

កាសាវវគ្គ ទី៨

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(៨. កាសាវវគ្គោ)

កាសាវជាតក ទី១

(២២១. កាសាវជាតកំ (២-៨-១))

[២៩១] (ដំរីពោធិសត្វ ពោលថា) បុគ្គលណា មានទឹកចត់ គឺកិលេស​មិនទាន់​លះចេញ​ហើយ ជាអ្នក​ប្រាសចាក​ទមៈ (ការទូន្មាន​នូវឥន្រ្ទិយ) និងសច្ចៈ និង​ស្លៀកដណ្ដប់​នូវសំពត់ ដែល​ជ្រលក់​ដោយ​ទឹកចត់ បុគ្គលនោះ មិនគួរ​នឹងស្លៀក​ដណ្ដប់​នូវសំពត់​ជ្រលក់​ដោយទឹក​ចត់ឡើយ។

[២៩២] ចំណែកខាង​បុគ្គលណា មានទឹកចត់ គឺកិលេស​ខ្ជាក់ចោលហើយ មានចិត្តតាំង​មាំល្អ​ក្នុងសីលទាំងឡាយ ជាអ្នក​ប្រកប​ដោយ​ទមៈ និងសច្ចៈ បុគ្គលនោះឯង ទើបគួរ​នឹងស្លៀក​ដណ្ដប់នូវ​សំពត់​ជ្រលក់​ដោយ​ទឹកចត់បាន។

ចប់ កាសាវជាតក ទី១។

ចុល្លននិ្ទយជាតក ទី២

(២២២. ចូឡនន្ទិយជាតកំ (២-៨-២))

[២៩៣] (នាយព្រាន ពោលថា) បារាសរិយព្រាហ្មណ៍ បានពោល​នូវពាក្យណា​ថា បាបកម្ម​ណា ដែលធ្វើហើយ ញ៉ាំងអ្នក​ឲ្យក្ដៅ​ក្រហាយ ក្នុងកាល​ជាខាងក្រោយ អ្នក​កុំធ្វើបាបកម្ម​នោះឡើយ នេះជាពាក្យ​របស់អាចារ្យ។

[២៩៤] បុរសធ្វើនូវអំពើទាំងឡាយណា រមែងឃើញនូវ​អំពើទាំងឡាយ​នោះ ចំពោះ​ខ្លួន បុរសអ្នក​ធ្វើអំពើល្អ រមែង​ទទួល​ផលល្អ ចំណែក​ខាងបុរស​អ្នកធ្វើ​អំពើអាក្រក់ រមែង​ទទួលផល​អាក្រក់ បុគ្គលសាប​ព្រោះនូវ​ពូជណា រមែង​បាននូវ​ផ្លែបែបនោះ។

ចប់ ចុល្លននិ្ទយជាតក ទី២។

បុដភត្តជាតក ទី៣

(២២៣. បុដភត្តជាតកំ (២-៨-៣))

[២៩៥] (អាមាត្យពោធិសត្វ ពោលថា) បុគ្គលគប្បី​ឱនលំទោន​តប​ចំពោះ​បុគ្គល​អ្នក​ឱន​លំទោន​ខ្លួន គប្បីគប់​រកនូវបុគ្គល​អ្នកគប់រក​ខ្លួន គប្បីធ្វើ​កិច្ច​តបចំពោះ​បុគ្គល​អ្នកធ្វើនូវ​កិច្ចដល់​ខ្លួន កុំគប្បី​ធ្វើ​ប្រយោជន៍​ដល់បុគ្គល​អ្នកប្រាថ្នា​នូវសេចក្ដី​វិនាសដល់​ខ្លួន មិន​គប្បីរាប់រក​នូវបុគ្គល​អ្នកមិនរាប់​រកខ្លួន។

[២៩៦] បុគ្គលគប្បីលះនូវបុគ្គលអ្នកលះបង់នូវខ្លួន មិនគប្បី​ធ្វើនូវឈើ​ដែល​តាំងនៅក្នុង​ព្រៃ គឺសេចក្ដី​ប៉ុនប៉ង​ក្នុងបុគ្គល​នោះ មិនគប្បី​សមាគម​ជាមួយ​នឹងបុគ្គល​ដែលមាន​ចិត្តវិប្បលាស សត្វស្លាប​ដឹងនូវឈើ​ដែលមាន​ផ្លែអស់ហើយ រមែង​សំឡឹង​រកនូវដើម​ឈើឯទៀត ដែលមាន​ផ្លែយ៉ាងណា (បុគ្គល​គប្បីគប់រក​បុគ្គលដទៃ យ៉ាងនោះ​ដែរ) ព្រោះថា លោកសន្និវាស​នៅធំទូលាយ​ណាស់។

ចប់ បុដភត្តជាតក ទី៣។

កុម្ភីលជាតក ទី៤

(២២៤. កុម្ភិលជាតកំ (២-៨-៤))

[២៩៧] (ក្រពើ បាននិយាយថា) បុគ្គលណា​មានធម៌ ៤ យ៉ាង គឺ​សច្ចៈ ១ សុចរិតធម៌ ១ សេចក្ដី​ព្យាយាម ១ ចាគៈ ១ ជា​គុណ​ដ៏ចំរើន​ក្រៃលែង បុគ្គលនោះ រមែង​កន្លងនូវ​សត្រូវបាន។

[២៩៨] ចំណែកបុគ្គលណា មិនមានធម៌ ៤ យ៉ាងនេះ គឺសច្ចៈ ១ សុចរិតធម៌ ១ សេចក្ដី​ព្យាយាម ១ ចាគៈ ១ ជាគុណ​ដ៏ចំរើន​ក្រៃលែង បុគ្គលនោះ រមែងមិន​កន្លងនូវ​សត្រូវ​បានទេ។

ចប់ កុម្ភីលជាតក ទី៤។

ខន្តិវណ្ណនជាតក ទី៥

(២២៥. ខន្តិវណ្ណជាតកំ (២-៨-៥))

[២៩៩] (អាមាត្យ បានក្រាបទូលថា) បពិត្រព្រះសម្មតិទេព មានបុរស​របស់​ទូល​ព្រះបង្គំ​ម្នាក់ ជាអ្នកខ្វល់ខ្វាយ​ក្នុងកិច្ចការ​ទាំងពួង តែ​បុរសនោះ មាន​កំហុសមួយ ព្រះអង្គ​ទ្រង់សំគាល់​ក្នុងកំហុស​របស់​បុរសនោះ​ថា គួរនឹងធ្វើ​ដូចម្ដេច។

[៣០០] (ព្រះរាជាពោធិសត្វ មានព្រះបន្ទូលថា) បុរស (ជាអ្នក​ប្រទូស្ត) ក្នុងផ្ទះ​របស់យើង​មានដែរ ឯបុរស​បែបនេះ (ឥឡូវនេះ) មាន​ក្នុងទីនេះ តែបុរស​អ្នកប្រកប​ដោយចំណែក​នៃគុណ គេរក​បាន​ដោយកម្រ បានជា​យើងចូល​ចិត្តអត់ធន់។

ចប់ ខន្តិវណ្ណនជាតក ទី៥។

កោសិយជាតក ទី៦

(២២៦. កោសិយជាតកំ (២-៨-៦))

[៣០១] (អាមាត្យពោធិសត្វ ពោលថា) ការចេញទៅក្នុង​កាលគួរ ជា​ការប្រពៃ ការចេញ​ទៅក្នុងកាល​មិនគួរ មិនជា​ការប្រពៃទេ ព្រោះថា (ជនណាមួយ) ចេញទៅ​ក្នុងកាលមិនគួរ រមែងមិន​ញ៉ាំងប្រយោជ៍​តិចតួចឲ្យ​កើតបាន ជនជា​សត្រូវដ៏​ច្រើន នឹង​ចោមចាប់​នូវបុរស​តែម្នាក់ឯង (ដែលចេញ​ទៅក្នុងកាល​មិនគួរ ហើយឲ្យដល់​នូវ​សេចក្ដី​វិនាស​ដ៏ធំ) ដូច​សេនាក្អែក (ចោមចឹក) នូវសត្វមៀម (ដែលចេញ​ទៅក្នុង​កាលមិនគួរ)។

[៣០២] អ្នកប្រាជ្ញដឹង​នូវរបៀប និង​ការចាត់ចែង ដឹងនូវ​ទោសរបស់​ជន​ទាំងឡាយ​ដទៃ បានធ្វើនូវ​មិត្រទាំងអស់​ឲ្យលុះ​ក្នុងអំណាច​របស់ខ្លួន គប្បី​បាននូវ​សេចក្ដី​សុខ​ដូច​សត្វមៀម (មានប្រាជ្ញា​ចឹក​ក្បាលក្អែក​ឲ្យដាច់ស្លាប់) បាន​សេចក្ដីសុខ​ដូច្នោះ។

ចប់ កោសិយជាតក ទី៦។

គូថបាណកជាតក ទី៧

(២២៧. គូថបាណជាតកំ (២-៨-៧))

[៣០៣] (សត្វកំពោង ពោលថា) អ្នកជាសត្វក្លៀវក្លា មកចួបប្រទះ​នឹង​យើងជា​អ្នក​ក្លៀវក្លា មានសេចក្ដី​ប្រឹងប្រែង អាច​ប្រហារគ្នា​បាន នែដំរី អ្នកចូរមក អ្នកចូរ​ត្រឡប់មក អ្នកខ្លាច​ឬ បានជារត់​ទៅ អ្នកស្រុកអង្គៈ និង​មគធៈទាំងឡាយ ចូរមើល​សេចក្ដី​ព្យាយាម របស់​យើង និងអ្នក។

[៣០៤] (ដំរី ពោលថា) យើងនឹងមិនសម្លាប់អ្នក​ដោយជើង មិនសម្លាប់​ដោយភ្លុក មិន​សម្លាប់​ដោយ​ប្រមោយទេ យើងនឹង​សម្លាប់​អ្នកដោយ​អាចម៍ សត្វស្អុយ ចូរវិនាស​ដោយរបស់​ស្អុយ។

ចប់ គូថបាណកជាតក ទី៧។

កាមនីតជាតក ទី៨

(២២៨. កាមនីតជាតកំ (២-៨-៨))

[៣០៥] (ព្រះបាទពារាណសី ត្រាស់ថា) យើងប្រាថ្នា​នូវដែន ជាចន្លោះ​នៃក្រុង​ទាំង ៣ គឺដែន​បញ្ចាលៈ ១ កុរុ ១ កេកកៈ ១ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ យើងត្រូវ​ការរាជសម្បត្តិ ក្នុងក្រុង​ទាំង ៣ នោះ ក្រៃលែង​ជាងរាជ​សម្បត្តិ​ក្នុងក្រុងពាណសី​នោះទៅទៀត ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ អ្នកចូរ​រក្សានូវយើង ដែលកាម​នាំទៅហើយ។

[៣០៦] (សក្កទេវរាជពោធិសត្វ ត្រាស់ថា) ពេទ្យពួកខ្លះ រមែងធ្វើ (នូវ​ការរក្សា) ចំពោះ​បុគ្គលដែល​ពស់ចឹកហើយ បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ តែងធ្វើ (នូវការរក្សា) ចំពោះ​បុគ្គលដែល​ខ្មោចចូល​ហើយ បុគ្គល​នីមួយ (ក្រៅពីបណ្ឌិត) រមែងមិន​ធ្វើនូវការរក្សា ចំពោះ​បុគ្គល​ដែលកាម​នាំទៅហើយ ព្រោះថា ការរក្សា​ដូចម្ដេច ចំពោះ​បុគ្គល​ដែលមាន​ធម៌ស​ដាក់ចុះ​ហើយ។

ចប់ កាមនីតជាតក ទី៨។

បលាយិជាតក ទី៩

(២២៩. បលាយិតជាតកំ (២-៨-៩))

[៣០៧] (ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត ទ្រង់ត្រាស់ថា) ក្រុង​តក្កសិលា យើងឡោម​ព័ទ្ធជុំវិញ​ហើយ ដោយពពក គឺពលដំរី ស្រែកសំទារ​ដ៏ប្រសើរ​ដោយកម្រងផ្កា គឺពលសេះ​ដ៏ប្រសើរ ដោយ​រលកទឹក គឺពលរថ ដោយភ្លៀងខ្លាំង គឺសរ ដោយខ្មាន់ធ្នូ​ជាអ្នកលប​ចាំប្រហារ​មាំ។

[៣០៨] អ្នកទាំងឡាយ ចូរស្ទុះទៅផង ចូរលោតផ្លោះ​ទៅផង ចូរ​ស្រែកដោយ​សម្លេង​ផ្សេងៗ (មួយអន្លើ) ដោយ​ពលដំរី​ទាំងឡាយ សម្លេងគឺក​កងដ៏ខ្លាំង (ប្រាកដ​ស្មើដោយ​សម្លេង​នៃរន្ទះ) ចូរប្រព្រឹត្តទៅ​ក្នុងថ្ងៃនេះ ដូចជា​ផ្លេកបន្ទោរ ដែល​ចេញផុត​ចាកមេឃ​កាលគ្រហឹម​ដូច្នោះ។

ចប់ បលាយិជាតក ទី៩។

ទុតិយបលាយិជាតក ទី១០

(២៣០. ទុតិយបលាយិតជាតកំ (២-៨-១០))

[៣០៩] (ព្រះរាជាគន្ធារៈ ទ្រង់ត្រាស់ថា) ទង់សម្រាប់រថ​ប្រមាណមិន​បាន ពលពាហនៈ​មានត្រើយ​មិនមាន​ទីបំផុត (រាប់មិនបាន) ពួកសត្រូវ​គ្របសង្កត់​បាន​ដោយក្រ ដូចជា​សមុទ្ទសាគរ ដែល​ហ្វូងក្អែក (គ្របសង្កត់​បានដោយក្រ) (ពួកពល​របស់​យើងនេះ) ពួកពល​ដទៃ​គ្របសង្កត់​បានដោយ​ក្រ ដូចជាភ្នំ​ដែលខ្យល់​គ្រប​សង្កត់​បានដោយ​ក្រ ក្នុងថ្ងៃ​នេះ អាត្មាអញ​ប្រកបដោយ​ពល​ប្រាកដ​ដូច្នោះ កម្រអ្នក​ណានឹង​គ្របសង្កត់​បាន។

[៣១០] (ព្រះរាជាពារាណសីពោធិសត្វ ពោលថា) ព្រះអង្គកុំនិយាយ​នូវអំពើ​ពាលឡើយ ព្រោះបុគ្គល​ប្រហែល​ដូចព្រះអង្គ មិន (អាច​យករាជ​សម្បត្តិ​បានទេ) ព្រះអង្គ​ក្ដៅអន្ទះ​អន្ទែង (ដោយភ្លើង គឺរាគៈ ទោសៈ មោហៈ និងមានៈ​តែប៉ុណ្ណោះ) ដ្បិតថា ព្រះអង្គ​រមែង​មិនបាននូវ​បុគ្គលប្រាកដ​ស្មើដោយខ្ញុំ ដែល​ជាអ្នក​កំចាត់បង់​ទេ ដំរីណា នឹងគក់​បោកនូវ​ព្រះអង្គ ដូចជា​ជាន់ឈ្លីនូវ​ដើមបបោស​ដោយជើង ព្រះអង្គ​ដូចជាដំរី (ចុះប្រេង) ចូលទៅ​រក ត្រាច់ទៅតែម្នាក់​ឯងនោះ។

ចប់ ទុតិយបលាយិជាតក ទី១០។

ចប់ កាសាវវគ្គ ទី៨។

ឧទ្ទាននៃកាសាវវគ្គនោះគឺ

និយាយអំពីសំពត់ដ៏ប្រសើរ ១ ពាក្យរបស់អាចារ្យ ១ ផ្លែឈើ​អស់ហើយ ១ ធម៌ដ៏​ប្រសើរ ៤ យ៉ាង ១ បុរសដ៏​ខ្ពង់ខ្ពស់ ១ សត្វក្អែក ១ ពួកជន​ក្នុងដែន​មគធៈ ១ ដែន ៣ កន្លែង ១ ដំរីដ៏​ប្រសើរស្រែក​សំទារ ១ ទង់ដ៏​ប្រសើរ ១ ត្រូវជា ១០។

 

លេខយោង

km/tipitaka/sut/kn/jat/sut.kn.jat.v02.08.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann