km:tipitaka:vin:mv:vin.mv.03

ព្រះត្រៃបិដក » វិន័យបិដក » មហាវគ្គ

វស្សូបនាយិកក្ខន្ធកៈ (ទី៣)

សង្ខេប

?

mv 03 បាលី cs-km: vin.mv.03 អដ្ឋកថា: vin.mv.03_att PTS: ?

វស្សូបនាយិកក្ខន្ធកៈ (ទី៣)

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ ព្រះខេមានន្ទ

(៣. វស្សូបនាយិកក្ខន្ធកោ)

១០៧. វស្សូបនាយិកានុជាននា

(១០៧)

[១] សម័យ​នោះ ព្រះពុទ្ធ​មានព្រះភាគ ទ្រង់គង់​នៅវត្ត​វេឡុវន កលន្ទកនិវាបស្ថាន ទៀប​ក្រុង​រាជគ្រឹះ។ គ្រានោះឯង ការនៅចាំវស្សា​ ព្រះមានព្រះភាគ​មិនទាន់​បាន​បញ្ញត្ត​ដល់ភិក្ខុទាំង​ឡាយ​នៅឡើយ។ ភិក្ខុទាំងនោះក៏ចេញដើរ​ទៅកាន់​ចារិក អស់​ហេមន្តរដូវខ្លះ អស់​គិម្ហរដូវខ្លះ អស់​វស្សានរដូវខ្លះ។ មនុស្សទាំងឡាយ ក៏ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់ថា ពួកសមណៈ ជាសក្យ​បុត្តិយ៍ មិនសមបើនឹងដើរទៅកាន់ចារិក​អស់ហេមន្តរដូវខ្លះ អស់គិម្ហរដូវខ្លះ អស់វស្សានរដូវខ្លះ ដើរ​ជាន់ស្មៅស្រស់ទាំងឡាយ បៀតបៀននូវវត្ថុ​ដែលមានជីវិត​ មានឥន្ទ្រិយ​តែ១ ញុំាងសត្វ​តូចៗ​ជាច្រើន​ឲ្យដល់នូវ​សេចក្តីវិនាស​សោះ សូម្បីពួកបរិព្វាជក​ មានលទ្ធិដទៃទាំងនេះ ដែល​ជាអ្នក​ពោល​ធម៌អាក្រក់ ម្តេចគង់នឹងសម្ងំឈប់​សម្រាកនៅចាំវស្សា សូម្បីទាំងពួក​សត្វស្លាបនេះ​ទៀត​សោត ក៏គង់ធ្វើសំបុក​លើចុងឈើ​ទាំងឡាយ ហើយនឹងសម្ងំ​ឈប់សម្រាក​នៅ​ចាំវស្សា​ដែរ ចំឡែក​តែ​ពួក​សមណៈ ជាសក្យបុត្តិយ៍នេះ នៅតែដើរ​ទៅកាន់ចារិក អស់ហេមន្តរដូវខ្លះ អស់​គិម្ហរដូវខ្លះ អស់វស្សានរដូវខ្លះ ដើរជាន់ស្មៅ​ស្រស់​ទាំងឡាយ បៀតបៀន​នូវវត្ថុ​ដែល​មានជីវិត​ មានឥន្ទ្រិយ​តែ១ ញុំាងសត្វ​​តូចៗ​ជាច្រើន​​ឲ្យដល់នូវ​​សេចក្តីវិនាស។ កាលមនុស្ស​ទាំងនោះ កំពុង​​ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់ ភិក្ខុទាំងឡាយ​​ក៏បានឮច្បាស់។ គ្រានោះឯង ភិក្ខុទាំងនោះ ក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ។ ព្រោះនិទាននេះ ដំណើរនេះ ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់​ធ្វើ​នូវធម្មីកថា ក្នុងវេលានោះឯង រួចហើយ​ទើបទ្រង់​ត្រាស់​ហៅភិក្ខុទាំងឡាយ​​មកអនុញ្ញាតថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ តថាគតអនុញ្ញាត​​ឲ្យភិក្ខុចូល​វស្សា។1)

[២] គ្រានោះឯង ភិក្ខុទាំងឡាយ​មានសេចក្តី​តិ្រះរិះយ៉ាងនេះថា យើងគួរចូលវស្សា​ក្នុង​កាល​ណាហ្ន៎។ ភិក្ខុទាំងនោះក្រាបទូលសេចក្តីនុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​ត្រាស់ថា ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុចូលវស្សា​ក្នុងវស្សានរដូវ។ លំដាប់​នោះ ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ​មានសេចក្តី​ត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា ថ្ងៃចូលវស្សា​ តើមានប៉ុន្មាន​ហ្ន៎។ ភិក្ខុទាំងនោះ ​ក្រាប​ទូល​សេចក្តី​​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គត្រាស់ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ថ្ងៃចូលវស្សា​នេះមាន​ពីរ គឺថ្ងៃបុរិមិកា​2) វស្សា១ ថ្ងៃបច្ឆិមិកា​3) វស្សា១ ភិក្ខុ​គួរចូល​បុរិមិកាវស្សា ក្នុងថ្ងៃ​បន្ទាប់​នៃថ្ងៃពេញ​បូណ៌មីខែអាសាធ (គឺថ្ងៃ១រោច​ខែអាសាធ) ភិក្ខុគួរចូល​បច្ឆិមិកាវស្សាក្នុងថ្ងៃ​ដែល​កន្លង​ហួស១ខែអំពីថ្ងៃពេញបូណ៌មីខែអាសាធ (គឺថ្ងៃ១រោច ខែស្រាពណ៌) ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ថ្ងៃចូលវស្សាមានតែពីរយ៉ាងនេះឯង។

១០៨. វស្សានេ ចារិកាបដិក្ខេបាទិ

(១០៨)

[៣] សម័យនោះឯង ពួកឆព្វគ្គិយភិក្ខុបាន​ចូលវស្សា​ហើយ ក៏ចេញ​ដើរទៅកាន់​ចារិក​ក្នុង​កណ្តាល​វស្សា។ មនុស្សទាំងឡាយពោលទោស តិះដៀស បន្តុះបង្អាប់​ដូចក្នុង​គ្រាមុន​នោះ​ទៀត​ថា ពួកសមណៈ ជាសក្យ​បុត្តិយ៍ មិនសមបើនឹងដើរទៅកាន់ចារិក​អស់ហេមន្តរដូវខ្លះ អស់​គិម្ហ​រដូវ​ខ្លះ អស់វស្សានរដូវខ្លះ ដើរ​ជាន់ស្មៅស្រស់ទាំងឡាយ បៀតបៀនវត្ថុ​ដែលមានជីវិត​ មានឥន្ទ្រិយ​តែ​មួយ ញុំាងពួកសត្វ​តូចៗ​ជាច្រើន​ឲ្យដល់នូវ​សេចក្តីវិនាស​សោះ យ៉ាងដូចជា​ពួក​តិរ្ថិយ​ដទៃនេះ ដែល​​​ពោល​ធម៌អាក្រក់ ម្តេចគង់នឹងសម្ងំឈប់​សម្រាកនៅចាំវស្សា អស់​ទាំងពួក​សត្វ​ស្លាប​នេះ​ទៀត​​សោត ក៏ធ្វើ​សំបុក​​ទាំងឡាយ​ទុកនៅ​លើចុងឈើទាំងឡាយ ហើយនឹង​សម្ងំ​នៅចាំវស្សា​ដូចគ្នា​ដែរ ចំឡែក​តែ​ពួក​សមណៈ ជាសក្យបុត្តិយ៍នេះ ម្តេចឡើយ​ក៏នៅតែដើរ​ទៅកាន់ចារិក អស់​ហេមន្ត​រដូវ​ខ្លះ អស់​គិម្ហរដូវខ្លះ អស់វស្សាន​រដូវខ្លះ ដើរជាន់ស្មៅ​ស្រស់​ទាំងឡាយ បៀតបៀន​វត្ថុ​ដែល​មាន​ជីវិត​ មានឥន្ទ្រិយ​តែមួយ ញុំាងពួកសត្វ​​តូចៗ​ជាច្រើន​​ឲ្យដល់នូវ​​សេចក្តីវិនាស។ កាលមនុស្ស​ទាំង​នោះ កំពុង​​ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់ ភិក្ខុទាំងឡាយ​​ក៏បានឮច្បាស់។ ពួក​ភិក្ខុណា​ដែល​មានសេចក្តីប្រាថ្នា​តិច ភិក្ខុទាំងនោះ ក៏ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់ថា ពួក​ឆព្វគ្គិយភិក្ខុ​ចូលវស្សាហើយ មិនសម​បើនឹង​ចេញដើរ​ទៅកាន់​ចារិក​ក្នុងកណ្តាល​វស្សាសោះ។ គ្រានោះ ភិក្ខុទាំងនោះ ក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ។ ព្រោះនិទាននេះ ដំណើរនេះ ទើបព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់​ធ្វើ​ធម្មីកថា​រួចហើយ ត្រាស់ហៅ​ភិក្ខុទាំងឡាយ​​មកបញ្ញត្ត​ថា ម្នាល​ភិក្ខុ​​​ទាំងឡាយ ភិក្ខុចូល​វស្សាហើយ មិននៅចាំបុរិមិកាវស្សា​​អស់ខែ​៣ ឬបច្ឆិមិកាវស្សា​អស់​ខែ៣ទេ មិនត្រូវចៀសចេញទៅ​កាន់​ចារិក​ឡើយ ភិក្ខុណា​ចៀស​ចេញ​ទៅ ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ។

[៤] សម័យនោះឯង ពួកឆព្វគ្គិយ​ភិក្ខុមិនប្រាថ្នា​នឹងចូលវស្សា។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​បញ្ញត្តថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុកុំមិនចូល​វស្សា​ឡើយ (គឺត្រូវតែ​ចូលវស្សា) ភិក្ខុណាមិនចូល​វស្សា ត្រូវអាបត្តិទុក្កដ។ សម័យ​នោះឯង ពួក​ឆព្វគ្គិយភិក្ខុមិនប្រាថ្នានឹងចូលវស្សាក្នុង​ថ្ងៃចូលវស្សា​នោះ ក៏ក្លែង​ដើរ​ចេញពីទីអាវាស។ ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ​​ក្រាបទូល​សេចក្តីនុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់បញ្ញត្តថា ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុមិនប្រាថ្នា​នឹងចូលវស្សា ក៏ក្លែង​ដើរចេញ​ពីអាវាស​ទៅក្នុង​ថ្ងៃចូលវស្សា​នោះ​មិនបានទេ ភិក្ខុ​ណា​ចេញ​ដើរទៅ ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ។

[៥] សម័យនោះឯង ព្រះបាទ​មាគធសេនិយពិម្ពិសារទ្រង់​មានសេចក្តី​ប្រាថ្នា​ដើម្បី​នឹងលើក​ខែ4) ក៏បញ្ជូន​រាជបម្រើ​ទៅក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុទាំងឡាយថា លោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​គួរតែចូលវស្សា​ក្នុង​ខែ​ខាងមុខ (ខែ​អាសាធក្រោយ)។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក្រាបទូលសេចក្តី​នុ៎ះ​​ចំពោះ​ព្រះមាន​ព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់អនុញ្ញាតថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុប្រព្រឹត្ត​ទៅតាមសេ្តច​ទាំងឡាយចុះ។

១០៩. សត្តាហករណីយានុជាននា

(១០៩)

[៦] គ្រានោះឯង ព្រះមានព្រះភាគ​គង់ក្នុង​ក្រុង​រាជគ្រឹះ​គួរដល់​ពុទ្ធអធ្យាស្រ័យ ហើយទ្រង់​យាងសំដៅ​ទៅឯក្រុង​សាវត្ថី ទ្រង់យាង​ទៅកាន់ចារិក​ដោយលំដាប់ស្រុក ទើបបាន​ដល់ទៅ​ក្រុង​សាវត្ថី។ បានឮថា ព្រះមានព្រះភាគ​គង់នៅវត្ត​ជេតពន របស់អនាថបិណ្ឌិកសេដ្ឋី ទៀប​ក្រុង​សាវត្ថី​នោះឯង។ សម័យនោះឯង ក្នុងកោសល​ជនបទ មានឧបាសក​ឈ្មោះឧទេន បានឲ្យ​គេធ្វើ​វិហារ​ចំពោះ​សង្ឃ។ ឧបាសក​នោះក៏បានបញ្ជូន​បម្រើទៅក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុទាំងឡាយថា សូមឲ្យ​លោកម្ចាស់​​ទាំងឡាយនិមន្តមក ដ្បិត​ខ្ញុំ​ករុណា​ប្រាថ្នានឹង​ថ្វាយទានផង ស្តាប់ធម៌ផង នឹងបាន​ឃើញ​ភិក្ខុទាំងឡាយផង។ ភិក្ខុទាំងឡាយនិយាយយ៉ាងនេះ​វិញថា នែអាវុសោ ព្រះមានព្រះភាគ​បាន​បញ្ញត្ត​ហើយថា ភិក្ខុទាំងឡាយ​ចូលវស្សា​ហើយមិនបាន​នៅចាំ​បុរិមិកាវស្សា​អស់៣ខែ ឬបច្ឆិមិកាវស្សា​អស់៣ខែ​ទេ មិនត្រូវចេញដើរទៅកាន់ចារិកឡើយ សូមឲ្យ​ឧទេនឧបាសក​បង្អង់​ចាំសិន ទំរាំតែភិក្ខុទាំងឡាយនៅចាំវស្សារួច លុះចាំវស្សារួចហើយ មុខជានឹងទៅ បើឧបាសក​នោះ មានការ​ត្រូវធ្វើជាប្រញាប់ សូមឲ្យផ្ញើ​វិហារ​​ទុកក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុទាំងឡាយ ដែលនៅ​ក្នុងអាវាស​ក្នុងទី​នោះសិនចុះ។ ឯឧទេន​ឧបាសក ក៏ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់ថា លោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ កាលបើអញ​បានបញ្ជូន​ពាក្យ​បណ្តាំ​ទៅហើយ មិនសមបើនឹងមិន​និមន្តមកសោះ ដ្បិតអញជាទាយក ជាកប្បិយការកៈ ជាឧបដ្ឋាក​របស់​សង្ឃ។ កាល​ឧទេនឧបាសកកំពុង​តែ​ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់​ ភិក្ខុទាំងឡាយក៏បានឮច្បាស់។ វេលានោះ ភិក្ខុទាំងនោះ​ ក៏​ក្រាបទូល​សេចក្តីនុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ។ ព្រោះនិទាននេះ ដំណើរនេះ ព្រះមានព្រះភាគ​ ទ្រង់ធ្វើ​ធម្មីកថា ក្នុង​វេលានោះ​ឯង រួចហើយ​ទ្រង់ត្រាស់​ហៅភិក្ខុទាំងឡាយ​មក អនុញ្ញាតថា ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើជន​ទាំង៧ពួក គឺភិក្ខុ១ ភិក្ខុនី១ សិក្ខមានា១ សាមណេរ១ សាមណេរី១ ឧបាសក១ ឧបាសិកា១ បានបញ្ជូនបម្រើ​មកហើយ តថាគតអនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុទៅដោយ​សត្តាហករណីយ (កិច្ច​ដែលគួរធ្វើបាន​៧ថ្ងៃ) កាលបើគេមិនបញ្ជូន​បម្រើមកទេ ភិក្ខុមិនត្រូវ​ទៅទេ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើជនទាំង៧ពួក​នេះ បានបញ្ជូន​បម្រើមកហើយ តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុទៅបាន កាលបើ​គេមិនបញ្ជូនបម្រើមកទេ ភិក្ខុមិនត្រូវទៅទេ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​ក្នុង​រវាង​៧ថ្ងៃ​។5) ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើមានឧបាសក​បាន​ឲ្យគេធ្វើ​វិហារចំពោះសង្ឃហើយ។ បើឧបាសកនោះបញ្ជូនបម្រើមកក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុទាំងឡាយថា សូមលោកម្ចាស់ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំករុណា​ប្រាថ្នា​នឹងថ្វាយ​ទានផង នឹងស្តាប់ធម៌ផង នឹងឃើញ​ភិក្ខុទាំងឡាយផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើមានគេបានបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយ ភិក្ខុត្រូវ​ទៅដោយសត្តាហករណី​យ​បាន កាលបើឥតមានគេបញ្ជូន​បម្រើ​មកទេ ភិក្ខុ​មិនត្រូវទៅទេ ភិក្ខុត្រូវធ្វើការត្រឡប់​វិលវិញ​ ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនា​នេះ បើមាន​ឧបាសក​បានឲ្យគេ​ធ្វើរោង​អឌ្ឍយោគចំពោះ​សង្ឃ។បេ។ ឲ្យគេធ្វើ​ប្រាសាទវែង។ ឲ្យគេធ្វើ​ប្រាសាទ​ដម្បូល​ត្រងិល។ ឲ្យគេធ្វើ​គុហា។ ឲ្យគេធ្វើ​បរិវេណ។ ឲ្យគេធ្វើ​បន្ទប់។ ឲ្យ​គេធ្វើ​សាលា​សម្រាប់​ឆាន់។ ឲ្យគេធ្វើ​រោងភ្លើង។ ឲ្យគេធ្វើកប្បិយកុដិ។ ឲ្យគេធ្វើ​វច្ចកុដិ (បង្គន់)។ ឲ្យគេធ្វើ​ទីចង្រ្កម។ ឲ្យគេធ្វើ​រោងចង្ក្រម។ ឲ្យគេធ្វើអណ្តូងទឹក។ ឲ្យគេធ្វើសាលា​នៅនាអណ្តូងទឹក។ ឲ្យគេធ្វើ​ផ្ទះជាទី​រក្សាកាយ។ ឲ្យគេធ្វើសាលាសម្រាប់​ប្រើប្រាស់​នៅនាផ្ទះ​ជាទីរក្សាកាយ។ ឲ្យគេធ្វើស្រះ។ ឲ្យគេធ្វើមណ្ឌប។ ឲ្យគេធ្វើអារាម។ ឲ្យគេធ្វើទីអារាម។ បើឧបាសក​នោះបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយថា សូមលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយនិមន្តមក ខ្ញុំករុណា​ប្រាថ្នា​នឹងថ្វាយ​ទានផង នឹងស្តាប់​ធម៌ផង នឹងឃើញ​ភិក្ខុទាំងឡាយ​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើមាន​គេបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយ ភិក្ខុត្រូវ​ទៅដោយសត្តាហករណីយបាន កាលបើ​ឥតមានគេបញ្ជូន​បម្រើមកទេ ភិក្ខុ​មិនត្រូវ​ទៅទេ ភិក្ខុត្រូវ​ធ្វើការ​ត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើមាន​ឧបាសក​ចំពោះភិក្ខុច្រើនរូប។បេ។ បានឲ្យគេធ្វើ​វិហារ​ចំពោះភិក្ខុ១រូប។ ឲ្យគេធ្វើ​អឌ្ឍយោគ។ ឲ្យគេធ្វើ​ប្រាសាទវែង។ ឲ្យគេធ្វើ​ប្រាសាទ​​ដម្បូល​ត្រងិល។ ឲ្យគេ​ធ្វើ​គុហា។ ឲ្យគេធ្វើ​បរិវេណ។ ឲ្យគេធ្វើ​​បន្ទប់ទឹក។ ឲ្យ​គេធ្វើរោង​​សម្រាប់​ឆាន់។ ឲ្យគេធ្វើ​​រោងភ្លើង។ ឲ្យគេធ្វើ​​កប្បិយ​កុដិ។ ឲ្យគេធ្វើ​​វច្ចកុដិ។ ឲ្យគេ​ធ្វើ​ទីចង្រ្កម។ ឲ្យគេធ្វើ​​រោងសម្រាប់​ចង្ក្រម។ ឲ្យគេធ្វើ​​អណ្តូង​ទឹក។ ឲ្យគេធ្វើ​សាលា​សម្រាប់​ប្រើប្រាស់​នៅ​នាអណ្តូងទឹក។ ឲ្យគេធ្វើ​ផ្ទះជាទី​រក្សាកាយ។ ឲ្យគេធ្វើ​សាលា​ក្បែរផ្ទះ​ជា​ទីរក្សាកាយ។ ឲ្យគេធ្វើស្រះ។ ឲ្យគេធ្វើមណ្ឌប។ ឲ្យគេ​ធ្វើអារាម។ ឲ្យគេធ្វើ​​ទី​ដី​អារាម។ បើឧបាសក​​នោះបញ្ជូន​​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយថា សូមលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្ត​មក ខ្ញុំករុណា​ប្រាថ្នា​នឹងឲ្យ​​ទានផង នឹងស្តាប់​​ធម៌ផង នឹងឃើញ​​ភិក្ខុទាំង​ឡាយ​ផង។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ កាលបើមាន​គេបញ្ជូន​បម្រើ​មក ភិក្ខុគប្បី​ទៅដោយ​សត្តាហករណីយ​បាន កាលបើ​គេ​មិន​បញ្ជូន​​បម្រើ​មកទេ ភិក្ខុ​មិនត្រូវ​ទៅទេ ភិក្ខុគប្បី​ធ្វើការ​ត្រឡប់​វិលមកវិញ​ក្នុង​រវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើមានឧបាសក​បានឲ្យគេធ្វើ​វិហារ​ចំពោះ​ភិក្ខុនី​សង្ឃ ចំពោះ​ភិក្ខុនី​ច្រើន​រូប ចំពោះភិក្ខុនីមួយរូប ចំពោះ​សិក្ខមានាច្រើនរូប ចំពោះសិក្ខមានា​១រូប ចំពោះ​សាមណេរ​ច្រើនរូប ចំពោះ​សាមណេរ១រូប ចំពោះសាមណេរីច្រើនរូប ចំពោះសាមណេរី១រូប។ បានឲ្យ​គេធ្វើ​អឌ្ឍយោគ។ ឲ្យគេធ្វើ​ប្រាសាទវែង។ ឲ្យគេធ្វើ​ប្រាសាទ​​ដំបូល​ត្រងិល។ ឲ្យគេធ្វើ​គុហា។ ឲ្យគេធ្វើ​បរិវេណ។ ឲ្យគេធ្វើ​បន្ទប់ទឹក។ ឲ្យ​គេធ្វើ​រោង​​សម្រាប់​ឆាន់។ ឲ្យគេធ្វើ​រោង​ភ្លើង។ ឲ្យគេធ្វើ​កប្បិយ​កុដិ។ ឲ្យគេ​ធ្វើ​វច្ចកុដិ។ ឲ្យគេធ្វើ​​ទីចង្រ្កម។ ឲ្យគេធ្វើ​​រោងចង្ក្រម។ ឲ្យគេ​ធ្វើអណ្តូង​ទឹក។ ឲ្យគេ​ធ្វើ​រោង​សម្រាប់ប្រើប្រាស់​​នៅនាអណ្តូងទឹក។ ឲ្យគេធ្វើស្រះ។ ឲ្យគេធ្វើមណ្ឌប។ ឲ្យគេធ្វើអារាម។ ឲ្យគេ​ធ្វើទីដីអារាម។ បើឧបាសក​នោះបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា សូមដ៏ចំរើន​ទាំងឡាយនិមន្តមក ខ្ញុំករុណា​ប្រាថ្នា​នឹងថ្វាយ​ទានផង នឹងស្តាប់​ធម៌ផង នឹងឃើញ​​ភិក្ខុទាំងឡាយ​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើមាន​គេបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយ ភិក្ខុ​គប្បី​​ទៅ​ដោយ​សត្តាហករណីយ​បាន កាលបើគេមិនបញ្ជូន​បម្រើមកទេ ភិក្ខុ​មិនត្រូវ​ទៅទេ ភិក្ខុ​គប្បី​ធ្វើការ​ត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើមាន​ឧបាសក​បានឲ្យ​គេធ្វើ​ទីនៅ​ចំពោះខ្លួនឯងវិញ។ ឲ្យគេធ្វើផ្ទះសម្រាប់ដេក។ ឲ្យគេធ្វើ​ឃ្លាំង។ ឲ្យ​គេធ្វើ​ប៉ម (បញ្ចា)។ ឲ្យ​គេធ្វើ​​ប្រាសាទ​បួនជ្រុង។ ឲ្យគេធ្វើ​​រានផ្សារ។ ឲ្យគេធ្វើ​រោងរានផ្សារ។ ឲ្យគេ​ធ្វើប្រាសាទ​​វែង។ ឲ្យគេធ្វើ​ប្រាសាទ​ដំបូល​ត្រងិល។ ឲ្យគេ​ធ្វើ​គុហា។ ឲ្យគេ​ធ្វើបរិវេណ។ ឲ្យគេ​ធ្វើ​បន្ទប់​ទឹក។ ឲ្យ​គេធ្វើរោង​សម្រាប់បរិភោគ។ ឲ្យគេធ្វើ​រោងភ្លើង។ ឲ្យគេធ្វើ​ផ្ទះសម្រាប់​ចំអិនអាហារ។ ឲ្យគេធ្វើ​វច្ចកុដិ។ ឲ្យគេធ្វើ​ទីចង្រ្កម។ ឲ្យគេធ្វើ​រោងចង្ក្រម។ ឲ្យគេធ្វើ​អណ្តូង​ទឹក។ ឲ្យគេធ្វើរោង​សម្រាប់​ប្រើប្រាស់​​នៅនាអណ្តូងទឹក។ ឲ្យគេធ្វើ​ផ្ទះជាទី​រក្សាកាយ។ ឲ្យគេធ្វើ​សាលា​ក្បែរផ្ទះ​ជាទីរក្សាកាយ។ ឲ្យគេ​ធ្វើ​ស្រះ។ ឲ្យគេធ្វើមណ្ឌប។ ឲ្យគេធ្វើអារាម។ ឲ្យគេធ្វើ​ទី​ដី​អារាម។ មានការដណ្តឹង​(កូនស្រី) ដើម្បី​កូន​ប្រុស​ក្តី មានការដណ្តឹង​(កូនប្រុស) ដើម្បីកូនស្រី​ក្តី គេមានជម្ងឺក្តី គេប្រាប់​ព្រះសូត្រ​ដែលគេ​ដឹង​ប្រាកដក្តី។ បើឧបាសក​នោះបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយថា សូម​លោកដ៏ចំរើន​​ទាំងឡាយ​និមន្តមករៀន​យកព្រះសូត្រនេះ កុំឲ្យព្រះសូត្រ​នេះសាបសូន្យ​ទៅ​ឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ឧបាសកនោះ មានកិច្ចឯណានីមួយក្តី មានកិច្ច​ត្រូវធ្វើ (ខានមិនបាន)ក្តី។ បើឧបាសក​នោះបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយថា សូម​លោកដ៏ចំរើន​​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំករុណា​ប្រាថ្នា​នឹងថ្វាយ​ទានផង នឹងស្តាប់​ធម៌ផង នឹងឃើញ​ភិក្ខុទាំងឡាយ​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើ​មាន​​គេ​បញ្ជូន​បម្រើ​មក ភិក្ខុគប្បី​ទៅដោយ​សត្តាហករណីយ​បាន កាលបើ​គេមិនបញ្ជូន​បម្រើមក​ទេ ភិក្ខុ​មិនត្រូវ​ទៅទេ ភិក្ខុត្រូវ​ធ្វើការ​ត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុង​រវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុង​សាសនា​នេះ បើមានឧបាសិកា​បានឲ្យគេធ្វើ​វិហារ​ចំពោះសង្ឃ។ បើ​ឧបាសិកា​​នោះបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅ​ក្នុង​​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា សូមលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្ត​មក ខ្ញុំករុណា​ប្រាថ្នា​នឹងថ្វាយ​ទានផង នឹងស្តាប់​ធម៌ផង នឹងឃើញ​​ភិក្ខុទាំងឡាយ​ផង។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ កាលបើមាន​គេ​បញ្ជូន​​បម្រើ​មកហើយ ភិក្ខុ​គប្បី​​ទៅដោយសត្តាហករណីយបាន កាល​បើគេ​មិនបញ្ជូន​បម្រើមកទេ ភិក្ខុ​​មិនត្រូវ​ទៅទេ ភិក្ខុ​ត្រូវ​ធ្វើការ​ត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក្នុងសាសនា​នេះ បើមានឧបាសិកា​​បានឲ្យគេធ្វើ​អឌ្ឍយោគ​ចំពោះសង្ឃ។ ឲ្យគេធ្វើប្រាសាទវែង។ ឲ្យគេ​ធ្វើ​ប្រាសាទ​ដំបូលត្រងិល។ ឲ្យគេធ្វើគុហា។ ឲ្យគេធ្វើបរិវេណ។ ឲ្យគេធ្វើបន្ទប់ទឹក។ ឲ្យគេធ្វើរោង​សម្រាប់​ឆាន់។ ឲ្យគេធ្វើរោងភ្លើង។ ឲ្យគេធ្វើ​កប្បិយកុដិ។ ឲ្យគេ​ធ្វើ​វច្ចកុដិ។ ឲ្យគេធ្វើទីចង្ក្រម។ ឲ្យគេធ្វើ​​រោងចង្ក្រម។ ឲ្យគេធ្វើ​អណ្តូងទឹក។ ឲ្យគេធ្វើ​រោងសម្រាប់​ប្រើប្រាស់​នៅនាអណ្តូងទឹក។ ឲ្យគេធ្វើផ្ទះ​ជាទីរក្សាកាយ។ ឲ្យគេធ្វើ​សាលាក្បែរ​ផ្ទះ​ជាទីរក្សាកាយ។ ឲ្យគេធ្វើស្រះ។ ឲ្យគេធ្វើ​មណ្ឌប។ ឲ្យគេធ្វើអារាម។ ឲ្យគេធ្វើទីដីអារាម។ បើ​ឧបាសិកា​​នោះបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា សូមលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្ត​មក ខ្ញុំករុណា​ប្រាថ្នា​នឹងថ្វាយ​ទានផង នឹងស្តាប់​ធម៌ផង នឹងឃើញ​​ភិក្ខុទាំងឡាយ​ផង។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ កាលបើ​មាន​គេបញ្ជូន​បម្រើ​មក ភិក្ខុ​គប្បី​​ទៅដោយសត្តាហករណីយបាន កាល​បើគេ​មិនបញ្ជូន​បម្រើមកទេ ភិក្ខុ​មិនត្រូវ​ទៅទេ ភិក្ខុ​ត្រូវ​ធ្វើការ​ត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើមានឧបាសិកា​គេបានធ្វើវិហារ​ចំពោះភិក្ខុច្រើនរូប។បេ។ ចំពោះភិក្ខុ១រូប ចំពោះ​ភិក្ខុនីសង្ឃ ចំពោះ​ភិក្ខុនីច្រើនរូប ចំពោះភិក្ខុនី១រូប ចំពោះសិក្ខមានា​ច្រើនរូប ចំពោះ​សិក្ខមានា១រូប ចំពោះ​សាមណេរ​ច្រើនរូប ចំពោះ​សាមណេរ១រូប ចំពោះ​សាមណេរី​ច្រើនរូប ចំពោះ​សាមណេរី១រូប។បេ។ បានឲ្យគេធ្វើ​លំនៅ​​ចំពោះខ្លួនឯង។ ឲ្យគេធ្វើផ្ទះសម្រាប់​ដេក។ ឲ្យគេ​ធ្វើ​ឃ្លាំង។ ឲ្យគេធ្វើ​ប៉ម (បញ្ចា)។ ឲ្យគេធ្វើ​ប្រាសាទ​បួនជ្រុង។ ឲ្យគេធ្វើរានផ្សារ។ ឲ្យគេធ្វើ​រោងរានផ្សារ។ ឲ្យគេធ្វើប្រាសាទវែង។ ឲ្យគេធ្វើ​ប្រាសាទ​ដំបូលត្រងិល។ ឲ្យគេធ្វើគុហា។ ឲ្យគេធ្វើបរិវេណ។ ឲ្យគេធ្វើបន្ទប់ទឹក។ ឲ្យគេធ្វើរោង​សម្រាប់​បរិភោគអាហារ។ ឲ្យគេធ្វើរោងភ្លើង។ ឲ្យគេធ្វើផ្ទះសម្រាប់​ចំអិនអាហារ។ ឲ្យគេធ្វើ​វច្ចកុដិ។ ឲ្យគេធ្វើទីចង្ក្រម។ ឲ្យគេធ្វើ​រោងចង្ក្រម។ ឲ្យគេធ្វើ​អណ្តូងទឹក។ ឲ្យគេធ្វើ​រោងសម្រាប់​ប្រើប្រាស់​នៅនាអណ្តូងទឹក។ ឲ្យគេធ្វើស្រះ។ ឲ្យគេធ្វើមណ្ឌប។ ឲ្យគេធ្វើអារាម។ ឲ្យគេធ្វើទីដីអារាម។ មានការដណ្តឹង​ (កូនស្រី) ដើម្បីកូន​ប្រុសក្តី មានការដណ្តឹង​(កូនប្រុស) ដើម្បីកូនស្រីក្តី គេមាន​ជម្ងឺក្តី គេប្រាប់ព្រះសូត្រដែល​គេដឹង​ប្រាកដ​ក្តី។ បើ​ឧបាសិកា​​នោះបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា សូមលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​​និមន្ត​មករៀន​យកនូវព្រះសូត្រ​នេះ កុំឲ្យ​ព្រះសូត្រនេះ​សាបសូន្យ​ទៅឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ឧបាសិកានោះ មានកិច្ចឯណានីមួយក្តី មានកិច្ច​ត្រូវធ្វើ (ខានមិនបាន) ក្តី។ បើឧបាសិកានោះ បញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុទាំងឡាយថា សូមលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្ត​មក ខ្ញុំករុណា​ប្រាថ្នា​នឹងថ្វាយ​ទានផង នឹងស្តាប់​ធម៌ផង នឹងឃើញ​​ភិក្ខុទាំងឡាយ​ផង។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ កាលបើ​​គេបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយ ភិក្ខុ​គប្បី​​ទៅដោយសត្តាហករណីយបាន កាល​បើគេ​មិនបញ្ជូន​បម្រើមកទេ ភិក្ខុ​មិនត្រូវ​ទៅទេ ភិក្ខុ​ត្រូវ​ធ្វើការ​ត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើមានភិក្ខុឲ្យគេធ្វើ​វិហារ​ចំពោះសង្ឃ ភិក្ខុនី​ឲ្យគេធ្វើ​វិហារ​ចំពោះសង្ឃ សិក្ខមានាឲ្យគេធ្វើ​វិហារ​ចំពោះសង្ឃ សាមណេរឲ្យគេធ្វើ​វិហារ​ចំពោះសង្ឃ សាមណេរី​ឲ្យគេធ្វើ​វិហារ​ចំពោះសង្ឃ ចំពោះភិក្ខុច្រើនរូប ចំពោះ​ភិក្ខុ១រូប ចំពោះ​ភិក្ខុនី​សង្ឃ ចំពោះ​ភិក្ខុនីច្រើនរូប ចំពោះភិក្ខុនី១រូប ចំពោះសិក្ខមានា​ច្រើនរូប ចំពោះ​សិក្ខមានា១រូប ចំពោះ​សាមណេរ​ច្រើនរូប ចំពោះ​សាមណេរ១រូប ចំពោះ​សាមណេរី​ច្រើនរូប ចំពោះ​សាមណេរី​១​រូប។បេ។ បានឲ្យគេធ្វើវិហារ​​ចំពោះខ្លួនឯង។ ឲ្យគេ​ធ្វើ​អឌ្ឍយោគ។ ឲ្យគេធ្វើប្រាសាទវែង។ ឲ្យគេ​ធ្វើ​ប្រាសាទដំបូលត្រងិល។ ឲ្យគេធ្វើគុហា។ ឲ្យគេធ្វើ​បរិវេណ។ ឲ្យគេធ្វើបន្ទប់ទឹក។ ឲ្យគេធ្វើរោង​សម្រាប់​បរិភោគអាហារ។ ឲ្យគេធ្វើរោងភ្លើង។ ឲ្យគេ​ធ្វើកប្បិយកុដិ។ ឲ្យគេធ្វើ​វច្ចកុដិ។ ឲ្យគេធ្វើ​ទី​ចង្ក្រម។ ឲ្យគេធ្វើ​រោងចង្ក្រម។ ឲ្យគេធ្វើ​អណ្តូងទឹក។ ឲ្យគេ​ធ្វើ​រោងសម្រាប់​ប្រើប្រាស់​នៅនា​​អណ្តូង​ទឹក។ ឲ្យគេធ្វើស្រះ។ ឲ្យគេធ្វើមណ្ឌប។ ឲ្យគេធ្វើ​អារាម។ ឲ្យគេធ្វើទីដីអារាម។ បើសាមណេរី​​នោះ​បញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា សូមលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​​និមន្ត​មក ខ្ញុំករុណា​ប្រាថ្នា​នឹងថ្វាយ​ទានផង នឹងស្តាប់​ធម៌ផង នឹងឃើញ​​ភិក្ខុទាំងឡាយ​ផង។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ កាលបើ​​មាន​គេបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយ ភិក្ខុ​គប្បី​​ទៅដោយសត្តាហករណីយបាន កាល​បើគេ​មិនបញ្ជូន​បម្រើមកទេ ភិក្ខុ​មិនត្រូវ​ទៅទេ ភិក្ខុ​ត្រូវ​ធ្វើការ​ត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ។

១១០. បញ្ចន្នំ អប្បហិតេបិ អនុជាននា

(១១០)

[៧] សម័យនោះឯង មានភិក្ឋុ១រូប​មានជម្ងឺ។ ភិក្ខុនោះ បានបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា ដ្បិតខ្ញុំ​មានជម្ងឺ សូមភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​​និមន្ត​មក ខ្ញុំ​ប្រាថ្នានឹង​ឲ្យភិក្ខុទាំងឡាយ​និមន្ត​មក។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក៏ក្រាបទូល​​សេចក្តីនុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​អនុញ្ញាត​ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើសហធម្មិកបុគ្គល​ទាំង​៥ពួក គឺភិក្ខុ១ ភិក្ខុនី១ សិក្ខមានា១ សាមណេរ១ សាមណេរី១ មិនបានបញ្ជូន​បម្រើមក ក៏តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយ​​បាន នឹងនិយាយទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែលគេបាន​បញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ពួកសហធម្មិកបុគ្គល​ទាំង៥ពួក​នេះ ទុកជា​មិនបានបញ្ជូន​បម្រើមក​ ក៏​តថាគត​​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុទៅ ដោយសត្តាហ​ករណីយបាន នឹងនិយាយទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែលគេ​បាន​បញ្ជូន​បម្រើមកនោះ ភិក្ខុត្រូវ​ធ្វើការ​ត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏ក្នុង​សាសនា​នេះ មានភិក្ខុឈឺ។ បើភិក្ខុនោះ បញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា ដ្បិតខ្ញុំ​មានជម្ងឺ សូមភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​​និមន្ត​មក ខ្ញុំ​ប្រាថ្នា​នឹងឲ្យភិក្ខុទាំងឡាយ​និមន្ត​មក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ បើទុកជាភិក្ខុឈឺ​នោះមិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បីទៅ ដោយសត្តាហករណីយ​បាន នឹង​និយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែលគេ​​បញ្ជូន​បម្រើមកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវ​ធ្វើការ​ត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ ដោយគិត​ថា អាត្មាអញ​នឹងស្វែងរក​ភត្ត​សម្រាប់ភិក្ខុឈឺក្តី នឹងស្វែង​រកភត្ត​សម្រាប់​ភិក្ខុបម្រើ​ជម្ងឺក្តី នឹងស្វែងរក​ថ្នាំ​សម្រាប់​ភិក្ខុឈឺក្តី នឹងសាកសួរជម្ងឺក្តី នឹងបម្រើ​ជម្ងឺក្តី។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ សេចក្តីអផ្សុក (ចង់សឹក) កើតឡើង​ដល់ភិក្ខុ។ បើភិក្ខុនោះបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុទាំងឡាយ​ថា សេចក្តីអផ្សុក​កើតឡើង​ដល់ខ្ញុំ​ហើយ សូមភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​និមន្ត​មក ខ្ញុំ​ប្រាថ្នា​ឲ្យ​ភិក្ខុទាំងឡាយ​និមន្ត​មក។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បើទុក​ជាភិក្ខុនោះមិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​ភិក្ខុបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​ដោយគិតថា អាត្មា​អញ​នឹង​បំបាត់​សេចក្តី​អផ្សុក​​ដោយខ្លួនឯង ឬនឹងឲ្យ​អ្នកដទៃ​បំបាត់ ឬនឹងធ្វើ​នូវធម្មកថាចំពោះ​ភិក្ខុនោះ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ សេចក្តីរង្កៀស​កើតឡើង​ដល់ភិក្ខុហើយ។ បើភិក្ខុនោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅ​ក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុទាំងឡាយថា សេចក្តី​រង្កៀស​កើតឡើង​ដល់ខ្ញុំហើយ សូមភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំប្រាថ្នា​ឲ្យ​ភិក្ខុទាំងឡាយនិមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បើទុក​ជាភិក្ខុ​នោះមិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​ភិក្ខុបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ ដោយ​គិតថា អាត្មា​អញ​នឹងបន្ទោបង់​នូវសេចក្តីរង្កៀស​ដោយខ្លួនឯង ឬឲ្យ​អ្នកដទៃបន្ទោបង់ ឬនឹងធ្វើ​នូវធម្មកថាដល់​ភិក្ខុនោះ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ ទិដ្ឋិខុស​កើតឡើង​ដល់​ភិក្ខុ​ហើយ។ បើភិក្ខុនោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅ​ក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុទាំងឡាយថា ទិដ្ឋិ​ខុសកើតឡើង​ដល់​ខ្ញុំ​ហើយ សូមភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំចង់​ឲ្យ​ភិក្ខុទាំងឡាយនិមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បើទុក​ជាភិក្ខុ​នោះ​មិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់​កិច្ច​​ដែល​ភិក្ខុ​បាន​បញ្ជូន​​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧​ថ្ងៃ ដោយ​គិតថា អាត្មា​អញ​នឹងដោះ ឬនឹងឲ្យ​អ្នកដទៃ​ដោះនូវ​ទិដ្ឋិខុស ឬនឹងធ្វើ​នូវធម្មកថាដល់​ភិក្ខុ​នោះ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ ភិក្ខុត្រូវគរុធម៌​ហើយ គួរ​ដល់បរិវាស។ បើភិក្ខុនោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុទាំងឡាយថា ដ្បិតខ្ញុំត្រូវគរុធម៌ហើយ គួរដល់​បរិវាស សូមភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​​និមន្តមក ខ្ញុំប្រាថ្នា​ឲ្យ​ភិក្ខុទាំងឡាយនិមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ទុក​ជាភិក្ខុ​នោះ​មិន​បាន​​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​ភិក្ខុបានបញ្ជូន​បម្រើ​មក​ហើយ​នោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ ដោយគិតថា អាត្មា​​អញ​នឹងធ្វើ​សេចក្តីខ្វល់ខ្វាយ​ ឬនឹងសូត្រ​ (កម្មវាចា) ឬនឹងជាគណបូរកៈ (គឺ​ជាអ្នកបំពេញ​គណៈ​សង្ឃ) ក្នុងការឲ្យ​បរិវាស​។ ម្នាល​ភិក្ខុ​​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនា​នេះ មានភិក្ខុគួរ​នឹង​ទាញ​​អន្តរាបត្តិ​​មកដាក់​ក្នុង​​មូលាបត្តិ។ បើភិក្ខុ​នោះ​បញ្ជូន​​បម្រើទៅ​ក្នុង​សំណាក់​​ភិក្ខុទាំងឡាយថា ដ្បិតខ្ញុំ​គួរនឹងទាញ​អន្តរាបត្តិ​មកដាក់​ក្នុង​​មូលាបត្តិ​ សូមភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំប្រាថ្នា​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ​​និមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ទុក​ជាភិក្ខុនោះមិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹង​និយាយ​​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​ភិក្ខុបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុ​ត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​ ក្នុង​រវាង​៧ថ្ងៃ ដោយគិតថា អាត្មា​អញ​នឹងធ្វើសេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ ឬ​នឹង​សូត្រ​ (កម្មវាចា) ឬជា​គណបូរកៈ​ក្នុងការទាញ​នូវ​អន្តរាបត្តិ​មកដាក់​ក្នុង​មូលាបត្តិ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ មានភិក្ខុ​គួរ​ដល់​មានត្ត។ បើភិក្ខុនោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅ​ក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយថា ដ្បិតខ្ញុំ​គួរដល់​មានត្ត​ហើយ សូមភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំចង់​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​និមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ទុក​ជា​ភិក្ខុ​នោះមិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមកទេ ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់​កិច្ច​ដែល​​ភិក្ខុបានបញ្ជូន​បម្រើ​មក​ហើយនោះ ភិក្ខុ​ត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ ក្នុងរវាង​​៧ថ្ងៃ ដោយ​គិត​ថា អាត្មា​អញ​នឹងធ្វើ​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ ឬនឹង​សូត្រ (កម្មវាចា) ឬនឹង​ជាគណបូរកៈ​ក្នុងការ​ឲ្យ​មានត្ត។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក្នុង​សាសនា​នេះ មាន​ភិក្ខុគួរដល់អព្ភានកម្ម។ បើភិក្ខុនោះ​បញ្ជូន​បម្រើ​ទៅ​ក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា ខ្ញុំគួរ​ដល់​អព្ភាន​ហើយ សូមភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំប្រាថ្នា​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​និមន្ត​មក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ទុក​ជាភិក្ខុនោះមិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើ​មក​ ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹង​និយាយ​​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​​ដែល​ភិក្ខុបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ ក្នុងរវាង​​៧ថ្ងៃ ដោយគិតថា អាត្មា​អញ​នឹងធ្វើ​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ ឬនឹងសូត្រ (កម្មវាចា) ឬនឹង​ជាគណបូរកៈ​ក្នុងអព្ភានកម្ម។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក្នុង​សាសនា​នេះ សង្ឃ​មានសេចក្តីប្រាថ្នា​ដើម្បី​ធ្វើ​នូវ​កម្មគឺ តជ្ជនីយកម្មក្តី និយស្សកម្មក្តី បព្វាជនីយកម្មក្តី បដិសារណីយកម្មក្តី ឧក្ខេបនីយកម្មក្តី ចំពោះ​ភិក្ខុ​ហើយ។ បើភិក្ខុនោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅ​ក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយថា ឥឡូវ​សង្ឃ​មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ដើម្បីធ្វើនូវកម្ម​ដល់ខ្ញុំហើយ សូមភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំប្រាថ្នា​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​​និមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ទុក​ជា​ភិក្ខុ​នោះ​មិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយ​បាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់​កិច្ច​ដែល​ភិក្ខុបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ ក្នុងរវាង​​៧ថ្ងៃ ដោយ​គិត​ថា សង្ឃ​មិនគួរ​ធ្វើនូវកម្ម ឬគួរ​បង្អោន​ទៅរក​ដើម្បី​កម្មស្រាល ដោយឧបាយ​ដូចម្តេចហ្ន៎។ ម្យ៉ាង​វិញ​ទៀត កម្ម គឺតជ្ជនីយកម្មក្តី និយស្សកម្មក្តី បព្វាជនីយកម្មក្តី បដិសារណីយកម្មក្តី ឧក្ខេបនីយ​កម្ម​ក្តី សង្ឃ​បានធ្វើ​ដល់ភិក្ខុ​នោះហើយ។ បើភិក្ខុ​នោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា ឥឡូវ​សង្ឃបានធ្វើ​នូវកម្ម​ដល់ខ្ញុំហើយ សូម​ភិក្ខុ​​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំប្រាថ្នា​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​និមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ទុក​ជា​ភិក្ខុ​នោះ​មិន​បាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់​កិច្ច​​ដែល​ភិក្ខុបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ ក្នុងរវាង​​៧ថ្ងៃ ដោយគិតថា ភិក្ខុ​នោះ​គួរ​ប្រព្រឹត្ត​វត្តដោយប្រពៃ គួរសម្របរោម គួរ​ប្រព្រឹត្ត​វត្តសម​គួរដល់​កិរិយា​រលាស់​ខ្លួន​ចេញ​ចាកទោស សង្ឃគប្បី​រម្ងាប់​នូវកម្ម​នោះចេញ​ ដោយឧបាយ​ដូចម្តេចហ្ន៎។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ មានភិក្ខុនីឈឺ។ បើភិក្ខុនីនោះ បញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា ដ្បិតខ្ញុំ​មានជម្ងឺ សូមលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​​និមន្ត​មក ខ្ញុំ​ប្រាថ្នា​ឲ្យលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្ត​មក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ទុកជាភិក្ខុនី​នោះមិនបាន​បញ្ជូន​​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បីទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយ​​បាន នឹងនិយាយទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ ដែលភិក្ខុនី​បាន​​បញ្ជូន​បម្រើមកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវ​ធ្វើការ​ត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ ដោយគិត​ថា អាត្មា​អញ​នឹងស្វែងរក​គិលានភត្តក្តី​ ស្វែង​រកគិលានុបដ្ឋាកភត្តក្តី ស្វែងរកគិលានភេសជ្ជៈក្តី នឹងសួរ​ជម្ងឺ​ក្តី នឹងបម្រើ​ជម្ងឺក្តី។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ សេចក្តីអផ្សុក កើតឡើង​ដល់ភិក្ខុនី​ហើយ។ បើភិក្ខុនីនោះបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុទាំងឡាយ​ថា សេចក្តីអផ្សុក​កើតឡើង​ដល់ខ្ញុំ​ហើយ សូមលោកម្ចាស់​ទាំង​ឡាយ​និមន្ត​មក ខ្ញុំ​ប្រាថ្នា​ឲ្យ​លោកម្ចាស់ទាំងឡាយ​និមន្ត​មក។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ទុក​ជា​ភិក្ខុនី​នោះ​មិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយ​បាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​ភិក្ខុនីបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​ ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ ដោយគិតថា អាត្មា​អញ​នឹង​បំបាត់​សេចក្តីអផ្សុក​របស់ភិក្ខុនី ឬ​នឹង​ឲ្យ​អ្នកដទៃ​បំបាត់ ឬនឹងធ្វើ​នូវធម្មកថាដល់​ភិក្ខុនីនោះ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុង​សាសនា​នេះ សេចក្តីរង្កៀស​កើតឡើង​ដល់ភិក្ខុនីហើយ។ បើភិក្ខុនីនោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅ​ក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា សេចក្តី​រង្កៀស​កើតឡើង​ដល់ខ្ញុំហើយ សូមលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំប្រាថ្នា​ឲ្យលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្ត​មក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ទុក​ជាភិក្ខុនី​នោះមិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើ​មក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​ភិក្ខុនីបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ ដោយគិតថា អាត្មា​អញ​នឹងបន្ទោបង់​ ឬ​នឹងឲ្យ​អ្នកដទៃបន្ទោបង់​នូវសេចក្តី​រង្កៀស ឬនឹងធ្វើ​នូវធម្មកថាដល់​ភិក្ខុនីនោះ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ ទិដ្ឋិ​ខុស​កើតឡើង​ដល់​ភិក្ខុ​នីហើយ។ បើភិក្ខុនីនោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅ​ក្នុង​សំណាក់​​ភិក្ខុទាំងឡាយថា ទិដ្ឋិ​ខុសកើតឡើង​ដល់​ខ្ញុំ​ហើយ សូមលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំប្រាថ្នា​ឲ្យ​លោកម្ចាស់​ទាំង​ឡាយនិមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ទុក​ជាភិក្ខុនីនោះមិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​ភិក្ខុនី​បញ្ជូន​បម្រើ​​មក​​ហើយ​នោះ ភិក្ខុ​ត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧​ថ្ងៃ ដោយ​គិតថា អាត្មា​អញ​នឹងដោះ ឬនឹងឲ្យ​អ្នកដទៃជួយ​ដោះ​នូវ​ទិដ្ឋិខុស ឬនឹងធ្វើ​នូវធម្មកថាដល់​ភិក្ខុ​នីនោះ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុង​សាសនា​នេះ ភិក្ខុនីត្រូវគរុធម៌ គួរ​ដល់មានត្តហើយ។ បើភិក្ខុនីនោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុទាំង​ឡាយ​ថា ដ្បិតខ្ញុំត្រូវគរុធម៌ គួរដល់មានត្តហើយ សូមលោកម្ចាស់​​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំប្រាថ្នា​ឲ្យ​លោក​ម្ចាស់​​ទាំងឡាយនិមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ទុក​ជាភិក្ខុនី​នោះ​មិន​បាន​​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុ​គប្បី​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​ភិក្ខុនី​បាន​បញ្ជូន​​បម្រើ​មក​ហើយ​នោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ ដោយគិតថា អាត្មា​អញ​នឹងធ្វើ​សេចក្តី​ខ្វល់​ខ្វាយ​​ក្នុង​កាឲ្យ​នូវមានត្ត។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ មាន​ភិក្ខុនី​គួរនឹង​ទាញ​អន្តរាបត្តិ​​មកចូលក្នុង​មូលាបត្តិ។ បើភិក្ខុនីនោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅ​ក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា ដ្បិតខ្ញុំ​ករុណាគួរនឹងទាញ​អន្តរាបត្តិ​មកចូល​ក្នុង​មូលាបត្តិ​ សូមលោកម្ចាស់​​ទាំង​ឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំប្រាថ្នា​ឲ្យ​លោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ទុក​ជាភិក្ខុនី​នោះមិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​ភិក្ខុនីបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​ ក្នុង​រវាង​៧ថ្ងៃ ដោយគិតថា អាត្មា​អញ​នឹង​ធ្វើ​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយក្នុងការទាញ​អន្តរាបត្តិ​មកចូល​ក្នុងមូលាបត្តិ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក្នុងសាសនា​នេះ មានភិក្ឋុនីគួរដល់អព្ភានកម្មហើយ។ បើភិក្ខុនីនោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយថា ដ្បិតខ្ញុំករុណាគួរ​ដល់​អព្ភានកម្មហើយ សូមលោកម្ចាស់​ទាំង​ឡាយ​​និមន្តមក ខ្ញុំករុណា​ប្រាថ្នា​ឲ្យ​លោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ទុក​ជា​ភិក្ខុនី​នោះ​មិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់​កិច្ច​​​ដែល​ភិក្ខុនីបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ ក្នុងរវាង​​៧ថ្ងៃ ដោយ​គិត​ថា អាត្មា​អញ​នឹងធ្វើ​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​ក្នុងអព្ភានកម្ម។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុង​សាសនា​នេះ សង្ឃ​ចង់​ធ្វើ​​កម្មគឺ តជ្ជនីយកម្ម​ក្តី និយស្សកម្មក្តី បព្វាជនីយកម្មក្តី បដិសារណីយកម្មក្តី ឧក្ខេបនីយកម្មក្តី ដល់​ភិក្ខុនី។ បើភិក្ខុនីនោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅ​ក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយថា ឥឡូវ​សង្ឃចង់ធ្វើកម្ម​ដល់ខ្ញុំ​ករុណា​ហើយ សូមលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំប្រាថ្នា​ឲ្យលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​​និមន្តមក។ ម្នាល​ភិក្ខុ​​ទាំង​ឡាយ ទុក​ជាភិក្ខុនីនោះមិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយ​បាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​ភិក្ខុនីបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិល​វិញ ក្នុងរវាង​​៧ថ្ងៃ ដោយគិតថា សង្ឃ​មិនគួរ​ធ្វើកម្ម ឬគួរតែ​បង្អោន​ទៅ​ដើម្បី​កម្មស្រាល ដោយ​ឧបាយ​​ដូចម្តេចហ្ន៎។ មួយទៀត សង្ឃបានធ្វើកម្ម គឺតជ្ជនីយកម្មក្តី និយស្សកម្មក្តី បព្វាជនីយកម្មក្តី បដិសារណីយកម្មក្តី ឧក្ខេបនីយកម្មក្តី ដល់ភិក្ខុនីនោះហើយ។ បើ​ភិក្ខុនី​​​នោះ​បញ្ជូន​​បម្រើទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយថា ​សង្ឃបានធ្វើ​កម្ម​ដល់ខ្ញុំករុណាហើយ សូម​​លោកម្ចាស់​​ទាំងឡាយ​និមន្ត​មក ខ្ញុំករុណាប្រាថ្នា​ឲ្យ​លោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្តមក។ ម្នាល​ភិក្ខុ​​ទាំង​ឡាយ ទុក​ជា​ភិក្ខុនី​នោះ​មិន​បាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយ​បាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់​កិច្ច​​ដែល​ភិក្ខុនីបានបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ ក្នុងរវាង​​៧ថ្ងៃ ដោយ​គិត​ថា ភិក្ខុនីនោះ​គួរ​ប្រព្រឹត្តដោយប្រពៃ គួរសម្របរោម គួរ​ប្រព្រឹត្ត​វត្ត សម​គួរដល់​កិរិយា​រលាស់​ខ្លួន​ចេញ​ចាកទោស សង្ឃគប្បី​រម្ងាប់​កម្ម​នោះ​ ដោយឧបាយ​ដូចម្តេចហ្ន៎។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏ក្នុង​សាសនានេះ សិក្ខមានាមានជម្ងឺ។ បើសិក្ខមានានោះ បញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា ដ្បិតខ្ញុំ​មានជម្ងឺ សូមលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​​និមន្ត​មក ខ្ញុំករុណា​ប្រាថ្នា​ឲ្យលោកម្ចាស់ទាំងឡាយ​និមន្ត​មក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ទុកជាសិក្ខមានា​នោះមិន​បាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បីទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយ​បាន នឹងនិយាយទៅថ្វី​ដល់​កិច្ច​​ដែល​សិក្ខមានា​​បញ្ជូន​បម្រើមកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវ​ធ្វើការ​ត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ ដោយ​គិត​ថា អាត្មាអញ​នឹងស្វែងរក​គិលានភត្ត ឬនឹង​ស្វែង​រកគិលានុបដ្ឋាកភត្ត ឬនឹងស្វែង​រក​គិលាន​ភេសជ្ជៈ ឬនឹងសួរជម្ងឺ ឬនឹងបម្រើ​ជម្ងឺ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ សេចក្តីអផ្សុក​កើត​ឡើង​​ដល់សិក្ខមានាហើយ។បេ។ សេចក្តីរង្កៀស​កើតឡើង​ហើយ។ ទិដ្ឋិខុស​កើតឡើងហើយ។ សិក្ខា​កម្រើក (គឺដាច់​សិក្ខាសម្មតិ)ហើយ។ បើ​សិក្ខមានានោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅ​ក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយថា ឥឡូវ​សិក្ខារបស់ខ្ញុំ​ករុណា​កម្រើក​ហើយ សូមលោកម្ចាស់​​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំករុណា​ប្រាថ្នា​​ឲ្យលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយនិមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ទុក​ជាសិក្ខមានា​នោះ​មិន​បាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយ​បាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​សិក្ខមានា​បញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុ​ត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧​ថ្ងៃ ដោយ​គិតថា អាត្មា​អញ​នឹងធ្វើសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយ​ក្នុងការ​សមាទានសិក្ខា។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុង​សាសនា​នេះ មានសិក្ខមានា​ប្រាថ្នា​នឹង​ឧបសម្បទា។ បើ​សិក្ខមានានោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅក្នុង​សំណាក់​​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយថា ដ្បិតខ្ញុំប្រាថ្នានឹងឧបសម្បទា សូមលោកម្ចាស់​​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំករុណាប្រាថ្នា​ឲ្យ​លោកម្ចាស់ទាំងឡាយនិមន្តមក។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ទុក​ជាសិក្ខមានា​នោះ​មិន​បាន​​បញ្ជូន​បម្រើ​មក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយ​បាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែលសិក្ខមានា​បញ្ជូន​​បម្រើ​​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវ​ធ្វើ​ការត្រឡប់​​វិលវិញ​​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ ដោយ​គិត​ថា អាត្មា​អញ​នឹងធ្វើ​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​ ឬនឹង​សូត្រ​ (កម្មវាចា) ឬនឹងជា​គណបូរកៈ ក្នុង​​ឧបសម្បទា​កម្ម ​។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុង​សាសនា​នេះ មានសាមណេរឈឺ។ បើសាមណេរនោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅ​ក្នុង​សំណាក់​​ភិក្ខុទាំងឡាយថា ដ្បិត​ខ្ញុំករុណាឈឺ សូមភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំករុណា​ប្រាថ្នា​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​និមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ទុក​ជាសាមណេរនោះមិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏​ភិក្ខុ​គប្បី​​ទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយ​បាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​សាមណេរ​បញ្ជូន​បម្រើ​មក​ហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​ ក្នុង​រវាង​៧ថ្ងៃ ដោយគិតថា អាត្មា​អញ​នឹងជួយ​ស្វែងរក​គិលានភត្តក្តី ស្វែងរក​គិលានុបដ្ឋាកភត្ត​ក្តី ស្វែងរក​គិលានភេសជ្ជៈ​ក្តី​ សាកសួរ​ជម្ងឺ​ក្តី បម្រើជម្ងឺក្តី។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ សេចក្តីអផ្សុកកើតឡើង​ដល់សាមណេរ។បេ។ សេចក្តី​រង្កៀស​​​កើតឡើង​ដល់​សាមណេរ។ ទិដ្ឋិខុស​កើតឡើង​ដល់​សាមណេរ។ សាមណេរ​មានការ​ប្រាថ្នា​ដើម្បី​សួរ​នូវវស្សា។ បើសាមណេរនោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅ​ក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុទាំងឡាយថា ដ្បិតខ្ញុំ​ករុណា​​មានការប្រាថ្នា​ដើម្បី​សួរនូវ​វស្សា សូមភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំករុណាប្រាថ្នា​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ​និមន្តមក។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ទុក​ជាសាមណេរ​នោះ​មិន​បាន​​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយ​បាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​សាមណេរបញ្ជូន​បម្រើ​មក​ហើយ​នោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧​ថ្ងៃ ដោយ​គិតថា អាត្មា​អញ​នឹងសាកសួរវស្សា​ ឬ​នឹងប្រាប់​វស្សា។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ មានសាមណេរ​ចង់ឧបសម្បទា។ បើ​សាមណេរ​នោះ​​បញ្ជូន​បម្រើទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា ដ្បិតខ្ញុំករុណាចង់​ឧបសម្បទា សូម​ភិក្ខុ​​ទាំង​ឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំករុណាប្រាថ្នា​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​និមន្ត​មក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ទុក​ជា​សាមណេរ​​​នោះ​មិន​បាន​​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅ​ថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​សាមណេរបញ្ជូន​បម្រើ​មក​ហើយ​នោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ ដោយគិតថា អាត្មា​អញ​នឹងធ្វើ​សេចក្តីខ្វល់ខ្វាយ​ ឬនឹងសូត្រ​ (កម្មវាចា) ឬនឹងជាគណបូរកៈ ក្នុងឧបសម្បទាកម្ម។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុង​សាសនា​នេះ មានសាមណេរីឈឺ។ បើ​សាមណេរី​នោះ​​បញ្ជូន​បម្រើទៅ​ក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុទាំងឡាយថា ដ្បិតខ្ញុំមានជម្ងឺ សូមលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្តមក ខ្ញុំ​ប្រាថ្នា​ឲ្យលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ទុក​ជាសាមណេរី​នោះ​មិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយ​បាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់​កិច្ច​​ដែល​សាមណេរីបាន​បញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​ ក្នុង​រវាង​៧ថ្ងៃ ដោយគិតថា អាត្មា​អញ​នឹង​ស្វែងរក​គិលានភត្ត ឬស្វែងរក​គិលានុបដ្ឋាកភត្ត ឬស្វែងរក​គិលាន​ភេសជ្ជៈ​ ឬសួរ​ជម្ងឺ ឬបម្រើជម្ងឺ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ សេចក្តីអផ្សុកកើតឡើង​ដល់សាមណេរី។ សេចក្តីរង្កៀស​កើតឡើង​ដល់សាមណេរី។ ទិដ្ឋិខុស​កើតឡើង​ដល់​សាមណេរី។ សាមណេរី​មានសេចក្តី​ប្រាថ្នា​ដើម្បី​នឹងសួរ​នូវវស្សា។ មានសេចក្តីប្រាថ្នា​ដើម្បីសមាទាន​នូវ​សិក្ខា។ បើសាមណេរីនោះ​បញ្ជូន​បម្រើទៅ​ក្នុង​សំណាក់​​ភិក្ខុទាំងឡាយថា ដ្បិតខ្ញុំមានសេចក្តីប្រាថ្នា​ដើម្បី​សមាទាននូវសិក្ខា សូមលោកម្ចាស់​ទាំង​ឡាយ​​និមន្តមក ខ្ញុំប្រាថ្នា​ឲ្យលោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និមន្ត​មក។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ទុក​ជា​សាមណេរី​​នោះ​មិន​បាន​​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បី​ទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយ​បាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​សាមណេរីបានបញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុត្រូវធ្វើ​ការត្រឡប់​វិលវិញ​ក្នុង​រវាង​​៧​ថ្ងៃ ដោយ​គិតថា អាត្មា​អញ​នឹងធ្វើនូវ​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​ក្នុង​ការ​សមាទាន​នូវសិក្ខា។

១១១. សត្តន្នំ អប្បហិតេបិ អនុជាននា

(១១១)

[៨] សម័យនោះឯង មាតារបស់ភិក្ខុ១រូបមានជម្ងឺ។ មាតានោះ​ក៏បានបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុជាកូនថា ដ្បិតខ្ញុំ​មានជម្ងឺ ខ្ញុំចង់​ឲ្យ​លោកកូន​និមន្តមក។ ក្នុងវេលានោះ ភិក្ខុនោះ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ព្រះដ៏មានព្រះភាគ​បានបញ្ញត្ត​ហើយថា កាលបើជន​ទាំង​៧ពួក​បាន​បញ្ជូន​បម្រើមកហើយ ភិក្ខុគួរទៅដោយ​សត្តាហករណីយបាន កាលបើ​ជនទាំង៧ពួក​មិនបញ្ជូន​បម្រើមកទេ ភិក្ខុមិនគួរទៅទេ ចំណែកឯពួក​សហធម្មិកបុគ្គល​ទាំង៥វិញ មិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគួរទៅ​ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយទៅថ្វីដល់​កិច្ច​ដែលគេ​បញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ក៏ឥឡូវ​ មានតារបស់អញនេះ​មានជម្ងឺ តែមាតានោះ​មិនមែន​ជាឧបាសិកា តើអាត្មា​អញ​ត្រូវប្រតិបត្តិ​ដូចម្តេចហ្ន៎។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​បានក្រាបទូល​សេចក្តីនុ៎ះ​ ចំពោះព្រះមានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់អនុញ្ញាត​ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ទុកជាពួកជន​ទាំង៧ គឺ​ភិក្ខុ ភិក្ខុនី សិក្ខមានា សាមណេរ សាមណេរី មាតា បិតា មិនបានបញ្ជូន​បម្រើមក ក៏តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែលគេបាន​បញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ទុកជាពួកជន​ទាំង៧នេះ មិនបានបញ្ជូន​បម្រើមក ក៏តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែលគេ​បញ្ជូន​បម្រើ​មក​ហើយ​នោះ ភិក្ខុ​ត្រូវធ្វើការ​ត្រឡប់វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ មាតា​របស់ភិក្ខុ​មានជម្ងឺ។ បើមាតានោះបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុជាកូនថា ដ្បិតខ្ញុំ​មានជម្ងឺ សូម​​លោក​កូន​របស់ខ្ញុំនិមន្តមក ខ្ញុំចង់​ឲ្យលោកកូន​និមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ទុកជាមាតា​មិន​បាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បីទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​មាតា​​បញ្ជូន​បម្រើ​មកហើយនោះ ភិក្ខុ​ត្រូវធ្វើការ​ត្រឡប់វិលវិញ​ ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ ដោយគិតថា អាត្មាអញ​នឹងស្វែងរក​គិលានភត្ត នឹងស្វែងរក​គិលានុបដ្ឋាកភត្ត នឹងស្វែងរក​គិលានភេសជ្ជៈ ឬ​នឹងសួរ​ជម្ងឺ ឬនឹង​បម្រើជម្ងឺ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ បិតា​របស់ភិក្ខុ​មានជម្ងឺ។ បើបិតានោះបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុជាកូនថា ដ្បិតខ្ញុំ​មានជម្ងឺ សូម​ឲ្យ​លោក​កូន​របស់​ខ្ញុំ​និមន្ត​មក ខ្ញុំចង់​ឲ្យលោកកូន​និមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ទុកជាបិតា​មិន​បាន​បញ្ជូន​បម្រើមក ក៏ភិក្ខុគប្បីទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន នឹងនិយាយ​ទៅថ្វី​ដល់កិច្ច​ដែល​បិតា​​បញ្ជូន​បម្រើ​មក​ហើយ​នោះ ភិក្ខុ​ត្រូវធ្វើការ​ត្រឡប់វិលវិញ​ ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ ដោយគិតថា អាត្មាអញ​នឹងស្វែងរក​គិលានភត្ត នឹងស្វែងរក​គិលានុបដ្ឋាកភត្ត នឹងស្វែងរក​គិលានភេសជ្ជៈ ឬ​នឹងសួរ​ជម្ងឺ ឬនឹង​បម្រើ​ជម្ងឺ។

១១២. បហិតេយេវ អនុជាននា

(១១២)

ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ បងប្អូនប្រុស​​របស់ភិក្ខុ​មានជម្ងឺ។ បើបង​ប្អូន​ប្រុស​នោះ​បញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុជាបងប្អូនថា ដ្បិតខ្ញុំ​មានជម្ងឺ សូមឲ្យ​​លោក​ជាបងប្អូន​របស់​ខ្ញុំនិមន្តមក ខ្ញុំចង់​ឲ្យលោកជាបងប្អូន​និមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើ​បងប្អូន​ប្រុស​បញ្ជូន​បម្រើមកហើយ ភិក្ខុគប្បីទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន បើ​បងប្អូន​ប្រុស​មិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើ​មក​ទេ ភិក្ខុ​មិនគួរ​ទៅទេ ភិក្ខុ​ត្រូវធ្វើការ​ត្រឡប់វិលវិញ​ ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុង​សាសនានេះ បងប្អូនស្រី​របស់ភិក្ខុ​មានជម្ងឺ។ បើបងប្អូនស្រីនោះបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ថា ដ្បិតខ្ញុំ​មានជម្ងឺ សូមឲ្យ​​លោកជាបងប្អូនប្រុស​របស់ខ្ញុំនិមន្តមក ខ្ញុំប្រាថ្នា​​ឲ្យលោក​ជាបងប្អូន​ប្រុស​​និមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើបងប្អូនស្រី​​បាន​បញ្ជូន​បម្រើមក​ហើយ ភិក្ខុគប្បីទៅ ដោយសត្តាហករណីយបាន កាលបើបងប្អូន​ស្រីមិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើ​មកទេ ភិក្ខុ​មិនត្រូវទៅទេ ភិក្ខុ​ត្រូវធ្វើការ​ត្រឡប់វិលវិញ​ ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុង​សាសនា​នេះ ញាតិ​របស់ភិក្ខុ​មានជម្ងឺ។ បើញាតិនោះបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុថា ដ្បិតខ្ញុំ​មានជម្ងឺ សូមឲ្យ​​លោក​ដ៏ចំរើន​និមន្ត​មក ខ្ញុំប្រាថ្នា​​ឲ្យលោកដ៏ចំរើន​និមន្តមក។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើញាតិ​​បញ្ជូន​បម្រើមក​ហើយ ភិក្ខុគប្បីទៅ​ដោយសត្តាហករណីយបាន កាលបើញាតិ​មិន​បាន​​បញ្ជូន​បម្រើ​មកទេ ភិក្ខុ​មិនត្រូវទៅទេ ភិក្ខុ​ត្រូវធ្វើការ​ត្រឡប់វិលវិញ​ ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុង​សាសនា​នេះ អ្នកធ្វើការឈ្នួល​របស់ភិក្ខុ​មានជម្ងឺ។ បើអ្នកធ្វើការឈ្នួលនោះបញ្ជូន​បម្រើ​ទៅក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទំាងឡាយថា ដ្បិតខ្ញុំករុណា​មានជម្ងឺ សូមឲ្យភិក្ខុទាំងឡាយនិមន្តមក ខ្ញុំប្រាថ្នា​​ឲ្យភិក្ខុទាំងឡាយ​និមន្ត​មក។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើអ្នកធ្វើការឈ្នួល​​បញ្ជូន​បម្រើ​មក​​ហើយ ភិក្ខុគប្បីទៅ ដោយ​សត្តាហករណីយបាន កាលបើអ្នកធ្វើការឈ្នួលមិនបាន​បញ្ជូន​បម្រើ​មកទេ ភិក្ខុ​មិនត្រូវ​ទៅ​ទេ ភិក្ខុ​ត្រូវធ្វើការ​ត្រឡប់វិលវិញ​ ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ។

[៩] សម័យនោះឯង មហាវិហារ​របស់សង្ឃ​បាក់បែក​ទ្រុតទ្រោមទៅ មានឧបាសកម្នាក់​បាន​ឲ្យគេកាប់យក​គ្រឿង​ឈើនៅក្នុងព្រៃ។ ឧបាសកនោះក៏បានបញ្ជូន​បម្រើទៅ​ក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយថា បើលោកដ៏ចំរើនទាំងឡាយអាច​ឲ្យគេនាំ​យកគ្រឿង​ឈើនោះទៅបាន ខ្ញុំ​ករុណា​នឹងប្រគេន​គ្រឿងឈើនោះ។ ភិក្ខុទាំងឡាយបានក្រាបទូលសេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់អនុញ្ញាតថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុទៅ ដោយសង្ឃករណីយ​ (កិច្ច​ដែលសង្ឃគួរធ្វើ)​បាន ហើយត្រូវធ្វើ​ការ​ត្រឡប់វិលវិញ​ ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃ។

ចប់ ភាណវារៈ សំដែង​អំពីភិក្ខុ​នៅចាំវស្សា​ជាបឋម។

១១៣. អន្តរាយេ អនាបត្តិវស្សច្ឆេទវារោ

(១១៣)

[១០] សម័យនោះឯង ភិក្ខុទាំងឡាយ​បានចាំវស្សា​ក្នុងអាវាស១ ក្នុងកោសល​ជនបទ ពួក​សត្វ​សាហាវ​តែងទៅបៀតបៀន។ ពួកសត្វសាហាវនោះ​មកចាប់​ភិក្ខុទាំងនោះខ្លះ មកចោម​ព័ទ្ធ​បង្អើល​ភិក្ខុទាំងនោះខ្លះ។ ភិក្ខុទាំងឡាយបានក្រាបទូលសេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គ​ទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ ភិក្ខុទាំងឡាយ​បានចូលវស្សា​ហើយ​មានពួកសត្វ​សាហាវ​មកបៀតបៀន។ ចាប់​យកភិក្ខុទាំងនោះក្តី មកចោម​ព័ទ្ធ​បង្អើល​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ក្តី។ ភិក្ខុទាំងឡាយត្រូវធ្វើទុកក្នុងចិត្ត​ថា អាវាសនេះឯង មានសេចក្តី​អន្តរាយ ហើយចៀសចេញ​ទៅចុះ។ ភិក្ខុទាំងនោះដាច់វស្សា តែមិនត្រូវអាបត្តិទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​បានចូលវស្សា​ហើយ ពួកសត្វមានពិស6) ​មកបៀតបៀន។ សត្វទីឃជាតិទាំងនោះខាំភិក្ខុខ្លះ មកចោម​ព័ទ្ធ​បង្អើល​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ខ្លះ។ ភិក្ខុទាំងនោះត្រូវតាំងចិត្ត​ថា អាវាសនេះឯង មានសេចក្តី​អន្តរាយ ហើយចៀសចេញ​ទៅចុះ។ ភិក្ខុទាំងនោះដាច់វស្សា តែមិនត្រូវអាបត្តិទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុទាំងឡាយ​ចូលវស្សា​ហើយ ​មានពួកចោរ​មកបៀតបៀន។ ចោរទាំងនោះ​ប្លន់ភិក្ខុទាំងឡាយខ្លះ វាយសំពង​​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយខ្លះ។ ភិក្ខុទាំងនោះ ត្រូវតាំងចិត្ត​ថា អាវាសនេះឯង មានសេចក្តី​អន្តរាយ ហើយចៀសចេញ​ទៅចុះ។ ភិក្ខុទាំងនោះដាច់វស្សា តែមិនត្រូវអាបត្តិទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ចូលវស្សា​ហើយ ​មានពួកបិសាច​បៀត​បៀន។ បិសាចទាំងនោះ​ចូលទៅ (ក្នុងសរីរៈរបស់ភិក្ខុទាំងឡាយនោះ)​ខ្លះ នាំយក (ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ​នោះ)​ទៅខ្លះ។ ភិក្ខុទាំងនោះ ត្រូវតាំងចិត្ត​ថា អាវាសនេះឯង មានសេចក្តី​អន្តរាយ ហើយចៀស​ចេញ​​ទៅចុះ។ ភិក្ខុទាំងនោះដាច់វស្សា តែមិនត្រូវអាបត្តិទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏ក្នុង​សាសនា​នេះ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ចូលវស្សា​ហើយ ស្រាប់តែភ្លើងឆេះ​ស្រុក​ជាទីគោចរ។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក៏លំបាក​ដោយអាហារបិណ្ឌបាត ភិក្ខុទាំងនោះ ត្រូវតាំងចិត្ត​ថា អាវាសនេះឯង មានសេចក្តី​អន្តរាយ ហើយ​ចៀស​ចេញ​ទៅចុះ។ ភិក្ខុទាំងនោះដាច់វស្សា តែមិនត្រូវអាបត្តិទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏ក្នុង​សាសនា​នេះ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ចូលវស្សា​ហើយ ស្រាប់តែ​ភ្លើងឆេះ​ទីសេនាសនៈ។ ភិក្ខុទំាងឡាយ​ក៏លំបាក​ដោយទីសេនាសនៈ។ ភិក្ខុទាំងនោះ ត្រូវតាំងចិត្ត​ថា អាវាសនេះឯង មានសេចក្តី​អន្តរាយ ហើយចៀសចេញ​ទៅចុះ។ ភិក្ខុទាំងនោះដាច់វស្សា តែមិនត្រូវអាបត្តិទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏​ក្នុង​សាសនានេះ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ចូលវស្សា​ហើយ ស្រាប់តែ​មានទឹកជន់​មកលិច​ស្រុកជាទីគោចរ។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក៏លំបាក​​ដោយអាហារ​បិណ្ឌបាត។ ភិក្ខុទាំងនោះ ត្រូវតាំងចិត្ត​ថា អាវាសនេះឯង មានសេចក្តី​អន្តរាយ ហើយចៀសចេញ​ទៅចុះ។ ភិក្ខុទាំងនោះដាច់វស្សា តែមិនត្រូវអាបត្តិទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏​ក្នុង​សាសនានេះ ​មានទឹកជន់​លិចទីសេនាសនៈ​របស់ពួក​ភិក្ខុដែល​ចូលវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក៏លំបាក​​ដោយទីសេនាសនៈ។ ភិក្ខុទាំងនោះ ត្រូវតាំងចិត្ត​ថា អាវាសនេះឯង មានសេចក្តី​អន្តរាយ ហើយចៀសចេញ​ទៅចុះ។ ភិក្ខុទាំងនោះដាច់វស្សា តែ​មិន​ត្រូវ​អាបត្តិទេ។

[១១] សម័យនោះឯង ភិក្ខុទាំងឡាយចូលវស្សា​ហើយក្នុងអាវាស១ ស្រាប់តែ​មានពួកចោរ​មកនៅក្នុង​ស្រុក​ជាទីគោចរ។ ភិក្ខុទាំងនោះ​ បានក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះ​មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់អនុញ្ញាត​ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ស្រុកជាទីគោចរ មានក្នុងទីណា តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុទាំងឡាយ​ទៅនៅក្នុង​ទីនោះចុះ។ ចំណែកអ្នកស្រុកក៏​បែកគ្នា​ទៅជាពីរ​ផ្នែក។ ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ​ បានក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះ​មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់អនុញ្ញាត​ថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ អ្នកស្រុកទាំងឡាយ​មានចំនួន​ច្រើនជាង​ នៅក្នុងទីណា តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​​ទៅនៅ​ក្នុងទីនោះបាន។ (ចំណែក) អ្នកស្រុក​ដែលឥត​មានសទ្ធា ឥតមាន​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា ច្រើនជាង។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ ក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះ​មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គ​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​​ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ពួកអ្នកស្រុកដែលមានសទ្ធា​ជ្រះថ្លា​ មាននៅក្នុងទីណា តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុទាំងឡាយ​ទៅនៅ​ក្នុងទីនោះឯង។

[១២] សម័យនោះឯង ក្នុងកោសលជនបទ មានពួកភិក្ខុចូលវស្សា​ក្នុងអាវាស១ ក៏មិនដែល​បានភោជន​សៅហ្មង ឬឧត្តម​ឲ្យបានឆ្អែត​ពេញលេញ​ម្តងសោះ។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះ​មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់ត្រាស់​ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើពួកភិក្ខុដែលចូលវស្សាហើយ មិនបានភោជន​សៅហ្មង ឬឧត្តម​ល្មម​ឆ្អែត​ពេញលេញ​ទេ។ ភិក្ខុទាំងនោះ​ត្រូវតាំងចិត្តថា អាវាស​នេះឯង មានសេចក្តី​អន្តរាយ ហើយចៀស​ចេញទៅ​ចុះ។ ភិក្ខុទាំងនោះដាច់​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើ​ពួក​ភិក្ខុ​ដែល​ចូលវស្សាហើយ បានភោជន​សៅហ្មង ឬឧត្តម​ល្មម​ឆ្អែត​ពេញលេញ​ហើយ តែមិនបាន​ភោជន​ទាំងឡាយ​ឲ្យជាទី​សប្បាយសោះ។ ភិក្ខុទាំងនោះ​ត្រូវតាំងចិត្តថា អាវាស​នេះឯង មាន​សេចក្តី​​អន្តរាយ ហើយចៀស​ចេញទៅ​ចុះ។ ភិក្ខុទាំងនោះដាច់​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើ​ពួក​ភិក្ខុ​ដែល​ចូលវស្សាហើយ បានភោជន​សៅហ្មង ឬឧត្តម​ល្មម​ឆ្អែត​ពេញលេញ​ហើយ បាន​ភោជន​ទាំងឡាយ​ក៏ជាទី​សប្បាយ តែមិនបាន​ភេសជ្ជៈ​ទាំងឡាយ​ជាទីសប្បាយ​សោះ។ ភិក្ខុទាំងនោះ​ត្រូវតាំងចិត្តថា អាវាស​នេះឯង មាន​សេចក្តី​​អន្តរាយ ហើយចៀស​ចេញទៅ​ចុះ។ ភិក្ខុទាំងនោះដាច់​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក្នុង​សាសនា​នេះ បើ​ពួក​ភិក្ខុ​ដែល​ចូលវស្សាហើយ បានភោជន​សៅហ្មង ឬឧត្តម​ល្មម​ឆ្អែត​ពេញលេញ​បាន​ភោជន​ទាំងឡាយ​ក៏ជាទី​សប្បាយ បាន​ភេសជ្ជៈ​ទាំងឡាយក៏​ជាទីសប្បាយ​ តែមិនបានអ្នក​ឧបដ្ឋាក​ឲ្យសមគួរសោះ។ ភិក្ខុទាំងនោះ​ត្រូវតាំងចិត្តថា អាវាស​នេះឯង មាន​សេចក្តី​​អន្តរាយ ហើយ​ចៀស​ចេញទៅ​ចុះ។ ភិក្ខុទាំងនោះដាច់​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើមាន​ស្រីមក​ប្រលោម​ភិក្ខុ​ដែល​ចូលវស្សាហើយថា លោកម្ចាស់​ចូរនិមន្ត​មក ខ្ញុំករុណាប្រគេនប្រាក់លោកក្តី ខ្ញុំករុណាប្រគេនមាសលោកក្តី ខ្ញុំករុណាប្រគេនស្រែលោកក្តី ខ្ញុំករុណាប្រគេនចំការ​លោកក្តី ខ្ញុំករុណាប្រគេន​គោឈ្មោលលោកក្តី ខ្ញុំករុណាប្រគេន​គោញី​លោកក្តី ខ្ញុំករុណាប្រគេន​ខ្ញុំប្រុស​លោកក្តី ខ្ញុំករុណាប្រគេន​ខ្ញុំស្រីលោកក្តី ខ្ញុំករុណាប្រគេន​កូនស្រី​ ដើម្បីឲ្យជា​ភរិយា​លោកក្តី ខ្ញុំករុណាជា​ភរិយាលោកក្តី ខ្ញុំករុណានំាយក​ស្រីដទៃ​មកឲ្យជាភរិយា​លោកក្តី។ ក្នុងវេលានោះ បើភិក្ខុមានសេចក្តីត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ព្រះដ៏មានព្រះភាគ​ទ្រង់ត្រាស់ថា ចិត្តជាធម្មជាត​ តែងប្រែត្រឡប់​រហ័ស​ដោយពិត ក្រែងព្រហ្មចរិយធម៌​របស់អាត្មាអញ​នឹងមាន​សេចក្តី​អន្តរាយ ដូច្នេះហើយ ត្រូវ​ចៀស​ចេញទៅបាន។ ភិក្ខុនោះដាច់​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើមាន​ស្រីផ្កាមាសមក​ប្រលោម​ភិក្ខុ​ដែល​ចូល​វស្សា​ហើយ។បេ។ ថុល្លកុមារី (ស្រីចាស់ក្រមុំ) មកប្រលោម ខ្ទើយមកប្រលោម ពួកញាតិមកប្រលោម ពួកស្តេច​មកប្រលោម ពួកចោរ​មកប្រលោម ពួកអ្នកលេង​មកប្រលោមថា បពិត្រ​លោកដ៏ចំរើន សូមលោកម្ចាស់​និមន្ត​មក យើងខ្ញុំប្រគេនប្រាក់លោកក្តី យើងខ្ញុំប្រគេនមាសលោកក្តី យើងខ្ញុំ​ប្រគេន​ស្រែលោកក្តី យើងខ្ញុំប្រគេនចំការ​លោកក្តី យើងខ្ញុំប្រគេន​គោឈ្មោលលោកក្តី យើងខ្ញុំ​ប្រគេន​គោញី​លោកក្តី យើងខ្ញុំប្រគេន​ខ្ញុំប្រុស​លោកក្តី យើងខ្ញុំប្រគេន​ខ្ញុំស្រីលោកក្តី យើងខ្ញុំប្រគេន​កូនស្រី​ ដើម្បីឲ្យជា​ភរិយា​លោកក្តី យើងខ្ញុំនំាយក​ស្រីដទៃ​មកឲ្យជាភរិយា​លោកក្តី។ ក្នុងវេលានោះ បើភិក្ខុមានសេចក្តីត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ​ទ្រង់ត្រាស់ថា ចិត្តជាធម្មជាត​ តែង​ប្រែ​ត្រឡប់​​រហ័ស​ដោយពិត ក្រែងមានសេចក្តីអន្តរាយ​ដល់ព្រហ្មចរិយធម៌​របស់អាត្មាអញ ដូច្នេះ​ហើយ ត្រូវ​ចៀស​ចេញទៅបាន។ ភិក្ខុនោះដាច់​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុ​ចូល​វស្សា​ហើយ ឃើញកំណប់​ទ្រព្យ​ឥតមានម្ចាស់។ ក្នុងវេលានោះ បើ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តីត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ​ទ្រង់ត្រាស់ថា ចិត្តជាធម្មជាត​ តែង​ប្រែ​ត្រឡប់​​រហ័ស​ដោយពិត ក្រែងមានសេចក្តីអន្តរាយ ​ដល់ព្រហ្មចរិយធម៌​របស់អញ ដូច្នេះ​ហើយ ត្រូវ​ចៀស​ចេញទៅបាន។ ភិក្ខុនោះដាច់​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។

១១៤. សង្ឃភេទេ អនាបត្តិវស្សច្ឆេទវារោ

(១១៤)

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើ​ភិក្ខុ​ចូល​វស្សា​ហើយ ឃើញភិក្ខុច្រើនរូប​កំពុង​ព្យាយាម​ដើម្បីបំបែកសង្ឃ។ ក្នុងវេលានោះ បើ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តីត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា សង្ឃភេទ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ​ទ្រង់ត្រាស់ថា មានទោសធ្ងន់ សូមកុំឲ្យសង្ឃ​បែកគ្នា​ក្នុងទីចំពោះ​មុខអញឡើយ ដូច្នេះ​ហើយ ត្រូវ​ចៀស​ចេញទៅបាន។ ភិក្ខុនោះ​ដាច់​​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើ​ភិក្ខុ​ចូល​វស្សា​ហើយ បានឮដំណឹងថា ពួកភិក្ខុច្រើនរូប​​ព្យាយាម​ដើម្បីបំបែកសង្ឃ។ ក្នុងវេលានោះ បើ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ការបំបែកសង្ឃ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ​ទ្រង់ត្រាស់ថា មានទោសធ្ងន់ សូមកុំ​ឲ្យ​សង្ឃ​​បែកគ្នា​ក្នុងទីចំពោះ​មុខអញឡើយ ដូច្នេះ​ហើយ ត្រូវ​ចៀស​ចេញទៅបាន។ ភិក្ខុនោះ​ដាច់​​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើ​ភិក្ខុ​ចូល​វស្សា​ហើយ បាន​ឮ​ដំណឹង​ថា ក្នុងអាវាស​ឯណោះ មានភិក្ខុច្រើនរូប​​ព្យាយាម​ដើម្បីបំបែកសង្ឃ។ ក្នុងវេលានោះ បើ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ភិក្ខុទាំងនោះ ជាមិត្ត​របស់អាត្មាអញ អាត្មាអញ​នឹងនិយាយ​នឹង​ភិក្ខុទាំងនោះថា នែអាវុសោ ការបំបែកសង្ឃ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ​ទ្រង់ត្រាស់ថា មានទោសធ្ងន់ អស់លោកដ៏មានអាយុ កុំចូលចិត្ត​នឹងការបំបែក​សង្ឃ​ឡើយ ភិក្ខុទាំងនោះ មុខជា​នឹងធ្វើតាម មុខជា​នឹងប្រាថ្នា​ដើម្បី​ស្តាប់ពាក្យអាត្មាអញ មុខជា​នឹងផ្អៀង​ត្រចៀក​ស្តាប់ ដូច្នេះ​ហើយ ត្រូវ​ចៀស​ចេញទៅបាន។ ភិក្ខុនោះ​ដាច់​​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើ​ភិក្ខុ​ចូល​វស្សា​ហើយ បាន​ឮ​ដំណឹង​ថា ក្នុងអាវាស​ឯណោះ មានភិក្ខុច្រើនរូប​​ព្យាយាម​ដើម្បី​បំបែក​សង្ឃ។ ក្នុងវេលានោះ បើ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ភិក្ខុទាំងនោះ មិនមែនជាមិត្ត​របស់អាត្មាអញមែន ប៉ុន្តែថា ភិក្ខុទាំងឡាយ​ណាដែល​ជាមិត្តរបស់​ភិក្ខុទាំងឡាយនោះ ភិក្ខុទាំង​នោះ ក៏គង់​ជាមិត្ត​របស់អាត្មាអញដែរ អញ​នឹងនិយាយ​ប្រាប់​ភិក្ខុទាំងនោះ ភិក្ខុទាំងនោះ លុះអាត្មា​អញ​បាននិយាយ​ទៅហើយ មុខជា​នឹងនិយាយ​ប្រាប់ភិក្ខុទាំងនោះថា នែអាវុសោ ការបំបែកសង្ឃ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់ត្រាស់ថា មានទោសធ្ងន់ អស់លោកដ៏​មានអាយុ កុំចូលចិត្ត​នឹងការ​បំបែក​សង្ឃឡើយ ភិក្ខុទាំងនោះ មុខជានឹងធ្វើតាម មុខជា​នឹងប្រាថ្នា​ដើម្បី​ស្តាប់ពាក្យអាត្មាអញ មុខជា​នឹងផ្អៀង​ត្រចៀក​ស្តាប់ ដូច្នេះ​ហើយ ត្រូវ​ចៀស​ចេញទៅបាន។ ភិក្ខុនោះ​ដាច់​​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុងសាសនានេះ ​ភិក្ខុ​ចូល​វស្សា​ហើយ បាន​ឮ​ដំណឹង​ថា ក្នុង​អាវាស​ឯណោះ សង្ឃមុខជានឹងបែក ព្រោះភិក្ខុច្រើនរូប។ ក្នុងវេលានោះ បើ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ភិក្ខុទាំងនោះ ជាមិត្ត​របស់អញ ៗ​នឹងនិយាយ​ប្រាប់​ភិក្ខុទាំងនោះថា នែអាវុសោ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ​ទ្រង់ត្រាស់ថា ការបំបែកសង្ឃមានទោសធ្ងន់ លោកដ៏មានអាយុទាំងឡាយ កុំចូលចិត្ត​នឹងការបំបែក​សង្ឃ​ឡើយ ភិក្ខុទាំងនោះ ​នឹងធ្វើតាម ​នឹងប្រាថ្នា​ដើម្បី​ស្តាប់​ពាក្យ​របស់​អញ ​នឹងផ្អៀង​ត្រចៀក​ស្តាប់ ដូច្នេះ​ហើយ ត្រូវ​ចៀស​ចេញទៅបាន។ ភិក្ខុនោះ​ដាច់​​វស្សា តែមិន​ត្រូវ​​អាបត្តិទេ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុងសាសនានេះ ​បើភិក្ខុ​ចូល​វស្សា​ហើយ បាន​ឮ​ដំណឹង​ថា ក្នុង​​អាវាស​ឯណោះ សង្ឃមុខជានឹងបែក ព្រោះភិក្ខុច្រើនរូប។ ក្នុងវេលានោះ បើ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ភិក្ខុទាំងឡាយនោះឯង​ មិនមែន​ជាមិត្ត​របស់អាត្មាទេ ប៉ុន្តែថា ភិក្ខុទាំងឡាយ​ណាដែល​ជាមិត្ត​របស់ភិក្ខុទាំងនោះ ភិក្ខុទាំងនោះ ក៏ជាមិត្ត​របស់អាត្មាអញដែរ អាត្មាអញ​​នឹងនិយាយ​ប្រាប់​ភិក្ខុទាំងនោះ ភិក្ខុទាំងនោះ លុះ​អាត្មាអញ​និយាយ​ទៅហើយ មុខជា​នឹង​និយាយ​ប្រាប់ភិក្ខុ​ទាំងនោះថា នែអាវុសោ ការបំបែកសង្ឃ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ​ទ្រង់ត្រាស់ថា មានទោស​ធ្ងន់ អស់លោកដ៏មានអាយុ កុំចូលចិត្ត​នឹងការបំបែក​សង្ឃ​ឡើយ ភិក្ខុទាំងនោះ មុខជា​នឹងធ្វើតាម មុខ​ជា​នឹងប្រាថ្នា​ដើម្បី​ស្តាប់​ពាក្យអាត្មា​អញ មុខជា​នឹងផ្អៀង​ត្រចៀក​ស្តាប់ ដូច្នេះ​ហើយ ត្រូវ​ចៀស​ចេញទៅបាន។ ភិក្ខុនោះ​ដាច់​​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើ​​ភិក្ខុ​ចូល​វស្សា​ហើយ បានឮដំណឹងថា ក្នុងអាវាស​ឯណោះ មានភិក្ខុនីច្រើនរូប​​ ព្យាយាម​ដើម្បី​បំបែកសង្ឃ។ ក្នុងវេលានោះ បើ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ភិក្ខុនីទាំងនោះ ជាមិត្ត​របស់​អាត្មាអញពិត អាត្មាអញ​នឹងនិយាយ​ប្រាប់​ភិក្ខុនីទាំងនោះថា នែនាងទាំងឡាយ ការ​បំបែកសង្ឃ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ​ទ្រង់ត្រាស់ថា មានទោសធ្ងន់ អស់នាង កុំចូលចិត្ត​នឹងការបំបែក​សង្ឃ​ឡើយ ពួកភិក្ខុនីនោះ មុខជា​នឹងធ្វើតាម មុខជា​នឹងប្រាថ្នា​ដើម្បី​ស្តាប់ពាក្យអាត្មាអញ មុខជា​នឹងផ្អៀង​ត្រចៀក​ស្តាប់ ដូច្នេះ​ហើយ ត្រូវ​ចៀស​ចេញទៅបាន។ ភិក្ខុនោះ​ដាច់​​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើ​ភិក្ខុ​ចូល​វស្សា​ហើយ បាន​ឮ​ដំណឹង​ថា ក្នុងអាវាស​ឯណោះ មានភិក្ខុនីច្រើនរូប ​​ព្យាយាម​ដើម្បី​បំបែក​សង្ឃ។ ក្នុងវេលានោះ បើ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ភិក្ខុនីទាំងនោះ មិនមែនជាមិត្ត​របស់អាត្មាអញមែន ប៉ុន្តែថា ភិក្ខុនី​ណា​ ដែល​ជាមិត្ត​របស់​ភិក្ខុនីទាំងនោះ ភិក្ខុនីទាំង​នោះ ក៏​ជាមិត្ត​របស់អាត្មាអញដែរ អាត្មាអញ​នឹង​និយាយ​​ប្រាប់​ភិក្ខុនី​ទាំងនោះ ភិក្ខុនីទាំងនោះ លុះអាត្មា​អញ​បាននិយាយ​ទៅហើយ មុខជា​និយាយ​​ប្រាប់​ភិក្ខុនី​ទាំងនោះថា នែនាងទាំងឡាយ ការបំបែកសង្ឃ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់​ត្រាស់​ថា មានទោសធ្ងន់ ពួកនាង កុំចូលចិត្ត​នឹងការ​បំបែក​សង្ឃឡើយ ពួកភិក្ខុនីនោះ មុខ​ជា​នឹង​ធ្វើតាម មុខជា​នឹងប្រាថ្នា​ដើម្បី​ស្តាប់ពាក្យអាត្មាអញ មុខជា​នឹងផ្អៀង​ត្រចៀក​ស្តាប់ ដូច្នេះ​ហើយ ត្រូវ​ចៀស​ចេញទៅចុះ។ ភិក្ខុនោះ​ដាច់​​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុង​សាសនា​នេះ ​បើភិក្ខុ​ចូល​វស្សា​ហើយ បាន​ឮ​ដំណឹង​ថា ក្នុង​អាវាស​ឯណោះ សង្ឃមុខជានឹងបែក ព្រោះភិក្ខុនីច្រើនរូប។ ក្នុងវេលា​នោះ បើ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ភិក្ខុនីទាំងនោះ ជាមិត្ត​របស់អាត្មាអញដោយពិត អាត្មា​អញ​នឹងនិយាយ​ប្រាប់​ភិក្ខុនីទាំងនោះថា នែនាងទាំងឡាយ ការបំបែកសង្ឃ ព្រះដ៏មាន​ព្រះ​ភាគ ​ទ្រង់ត្រាស់ថា មានទោសធ្ងន់ អស់ទាំងនាង កុំចូលចិត្ត​នឹង​ការ​បំបែក​សង្ឃ​ឡើយ ភិក្ខុនី​ទាំង​នោះ មុខជា​នឹងធ្វើតាម មុខជា​នឹងប្រាថ្នា​ដើម្បី​ស្តាប់​ពាក្យ​របស់​អាត្មា​អញ មុខជា​នឹងផ្អៀង​ត្រចៀក​ស្តាប់ ដូច្នេះ​ហើយ ត្រូវ​ចៀស​ចេញទៅបាន។ ភិក្ខុនោះ​ដាច់​​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ក្នុងសាសនានេះ ​បើភិក្ខុ​ចូល​វស្សា​ហើយ បាន​ឮ​ដំណឹង​ថា ក្នុង​អាវាស​ឯណោះ សង្ឃ​មុខជានឹងបែក ព្រោះភិក្ខុនីច្រើនរូប។ ក្នុងវេលានោះ បើ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ភិក្ខុនី​ទាំងនោះ​ មិនមែន​ជាមិត្ត​របស់អាត្មាអញពិតមែន ប៉ុន្តែថា ភិក្ខុនី​ទាំងឡាយ​ណា ដែល​ជាមិត្ត​របស់​ភិក្ខុនីទាំងនោះ ភិក្ខុនីទាំងឡាយនោះ ក៏ជាមិត្ត​របស់អាត្មាអញដែរ អាត្មា​អញ​​នឹងនិយាយ​ប្រាប់​ភិក្ខុនីទាំងនោះ ភិក្ខុនីទាំងនោះ លុះ​អាត្មាអញ​និយាយ​ទៅហើយ នឹង​និយាយ​ប្រាប់ភិក្ខុនី​ទាំង​នោះ​ថា នែនាងទាំងឡាយ ការបំបែកសង្ឃ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា មានទោសធ្ងន់ ពួកនាង​ កុំចូលចិត្ត​នឹងការបំបែក​សង្ឃ​ឡើយ ភិក្ខុនីទាំងនោះ មុខជា​នឹងធ្វើតាម មុខជា​ប្រាថ្នា​ដើម្បី​ស្តាប់​ពាក្យអាត្មា​អញ មុខជា​នឹងផ្អៀង​ត្រចៀក​ស្តាប់ ដូច្នេះ​ហើយ ត្រូវ​ចៀស​ចេញទៅបាន។ ភិក្ខុនោះ​ដាច់​​វស្សា តែមិនត្រូវ​អាបត្តិទេ។

១១៥. វជាទីសុ វស្សូបគមនំ

(១១៥)

[១៣] សម័យនោះឯង ភិក្ខុ១រូប​មានសេចក្តី​ប្រាថ្នា​ដើម្បីចូល​វស្សាក្នុងលំនៅ​របស់គង្វាល​គោ។ ភិក្ខុទាំងឡាយក្រាបទូលសេចក្តីនុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់អនុញ្ញាតថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគតអនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុចូលវស្សា ក្នុងលំនៅរបស់​គង្វាលគោបាន។ ឯលំនៅ​របស់​គង្វាលគោក៏រើចេញទៅ។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ ចំពោះ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់អនុញ្ញាតថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ លំនៅ​គង្វាលគោទៅក្នុងទីណា តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុ​ទៅក្នុងទីនោះបាន។ សម័យ​នោះឯង មានភិក្ខុ១រូប កាលថ្ងៃចូលវស្សា​កាន់​តែជិត​ហើយ ក៏​ប្រាថ្នា​ដើម្បី​ទៅដោយពួកឈ្មួញ​រទេះ។7) ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ ចំពោះ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់អនុញ្ញាតថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុចូលវស្សា​ក្នុងពួក​ឈ្មួញរទេះបាន។ សម័យ​នោះឯង មានភិក្ខុ១រូប កាលថ្ងៃចូល​វស្សា​កាន់​តែជិត​ហើយ ក៏ប្រាថ្នា​ដើម្បី​ទៅដោយទូក។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ ចំពោះ​ព្រះដ៏​មាន​ព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់អនុញ្ញាតថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុ​ចូលវស្សា​ក្នុង​ទូក​បាន។

១១៦. វស្សំ អនុបគន្តព្វដ្ឋានានិ

(១១៦)

[១៤] សម័យនោះឯង មានភិក្ខុ១រូប​ ចូល​វស្សាក្នុងរោងឈើ។ មនុស្សទាំងឡាយ​ក៏​ពោល​ទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់ថា ភិក្ខុទាំងនោះដូចជាពួកបិសាច។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក្រាប​ទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​​ចំពោះ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់បញ្ញត្តថា ភិក្ខុមិនត្រូវ​ចូលវស្សា​ក្នុងរូង​ឈើទេ ភិក្ខុ​ណា​ចូល ភិក្ខុនោះត្រូវ​អាបត្តិ​ទុក្កដ។ សម័យនោះឯង ភិក្ខុទាំងឡាយ​ចូលវស្សា​លើ​ប្រគាបឈើ។ ពួកមនុស្ស ​ក៏ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់ថា ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ដូចជា​ពួក​ព្រាន​ម្រឹគ។ ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ​ក្រាប​ទូល​សេចក្តីនុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់បញ្ញត្តថា ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ភិក្ខុមិនត្រូវ​ចូលវស្សាលើប្រគាប​ឈើទេ ភិក្ខុណាចូល ត្រូវ​អាបត្តិ​ទុក្កដ។

[១៥] សម័យនោះឯង ភិក្ខុទាំងឡាយចូលវស្សាក្នុងទីវាល។ ដល់​វេលាភ្លៀងធ្លាក់មក ភិក្ខុ​ទាំង​នោះ​ក៏ស្ទុះចូលទៅរកម្លប់ឈើខ្លះ យុរស្បូវខ្លះ (សំយាប ឬរងស្បូវ)។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក្រាប​ទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់បញ្ញត្តថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុ​មិនត្រូវ​ចូល​វស្សា​ក្នុងទីវាលទេ ភិក្ខុណាចូល ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ។ សម័យនោះឯង ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ​ចូល​វស្សា​ឥតមានទីសេនា​សនៈឡើយ ក៏លំបាក​ដោយត្រជាក់ខ្លះ ដោយ​កំដៅខ្លះ។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក្រាប​ទូល​សេចក្តី​​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គបញ្ញត្តថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុ​មិន​ត្រូវ​​ចូល​វស្សា​​​ដោយឥតមានទីសេនាសនៈទេ ភិក្ខុណាចូល ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ។ សម័យនោះឯង ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ​​ចូលវស្សាក្នុងខ្ទមខ្មោច។ មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ក៏ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់​ថា ភិក្ខុ​ទាំង​នោះ ដូចជាពួកជន​ដុតខ្មោច។ ភិក្ខុទាំងឡាយ ក្រាបទូលសេចក្តីនុ៎ះ ​ចំពោះ​ព្រះដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ។ ព្រះអង្គបញ្ញត្តថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុ​មិនត្រូវ​ចូលវស្សា​ក្នុងខ្ទមខ្មោចទេ ភិក្ខុណាចូល ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ។ សម័យនោះឯង ភិក្ខុទាំងឡាយចូលវស្សាក្នុងឆត្ត។ មនុស្សទាំងឡាយ ក៏​ពោល​ទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់ថា ភិក្ខុទាំងនោះ​ដូចជាពួកគង្វាលគោ។ ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ក្រាបទូល​សេចក្តី​​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គបញ្ញត្តថា ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ភិក្ខុ​មិនត្រូវ​ចូល​វស្សា​​ក្នុងឆត្តទេ ភិក្ខុណាចូល ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ។ សម័យនោះឯង ភិក្ខុទាំងឡាយ​ចូល​វស្សា​ក្នុង​ពាង​ទឹក។ មនុស្សទាំងឡាយ ក៏ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់ថា ភិក្ខុទាំងនោះ ​ដូចជាពួកតិរ្ថិយ។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក្រាបទូលសេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់បញ្ញត្តថា ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ភិក្ខុ​មិនត្រូវ​ចូលវស្សា​ក្នុងពាងទឹកទេ ភិក្ខុណាចូល ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ។

១១៧. អធម្មិកកតិកា

(១១៧)

[១៦] សម័យនោះឯង ក្នុងក្រុងសាវត្ថី សង្ឃបានធ្វើកតិកា (ប្តេជ្ញា)ថា ភិក្ខុមិនត្រូវបំបួស​កុលបុត្ត​ក្នុងកណ្តាលវស្សាឡើយ។ ស្រាប់តែ​ចៅរបស់នាងវិសាខា ជាមាតាមិគារសេដ្ឋី បានចូល​ទៅរកពួក​ភិក្ខុហើយ សូម​នូវផ្នួស។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក៏បាន​និយាយ​ទៅវិញ​យ៉ាងនេះថា នែអ្នក​ដ៏​មានអាយុ សង្ឃបានធ្វើកតិកា​ថា មិនត្រូវឲ្យភិក្ខុណា​បំបួស​កុលបុត្តក្នុង​កណ្តាលវស្សាឡើយ នែ​អ្នកដ៏មានអាយុ អ្នកឯងចូរបង្អង់សិន ទំរាំតែភិក្ខុទាំងឡាយ​នៅចាំវស្សា លុះចាំវស្សា​រួចហើយ នឹង​បំបួស។ គ្រានោះ ភិក្ខុទាំងនោះ លុះចាំវស្សា​រួចហើយ ក៏បាននិយាយ​ពាក្យនេះ​នឹងចៅ​របស់​នាង​វិសាខា ជាមាតា​មិគារសេដ្ឋីថា នែអ្នកដ៏មានអាយុ អ្នកឯងចូរមកបួស​ក្នុងកាល​ឥឡូវ​នេះចុះ។ បុរស​នោះ ពោលតបយ៉ាងនេះវិញថា បពិត្រលោកដ៏ចំរើន ប្រសិនបើខ្ញុំករុណាបានបួស​រួច​ស្រឡះ​​ហើយ ខ្ញុំករុណាគួរត្រេកអរពេកណាស់ បពិត្រលោកដ៏ចំរើន ឥឡូវនេះ ខ្ញុំករុណាខាន​បួស​ហើយ។ នាងវិសាខា ជាមាតា​មិគារសេដ្ឋី ក៏ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់​ថា លោក​ម្ចាស់​ទាំងឡាយមិនសមបើ​នឹងធ្វើកតិកាបែបយ៉ាងនេះថា ភិក្ខុមិនត្រូវបំបួស​កុលបុត្ត​ ក្នុងកណ្តាល​វស្សា​សោះ ឯភិក្ខុ​មិនត្រូវប្រព្រឹត្តធម៌​មានកំណត់​កាលដូច្នោះទេ។ កាលនាងវិសាខា ជាមាតា​មិគារសេដ្ឋី កំពុងពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក៏បានឮច្បាស់។ វេលា​នោះឯង ភិក្ខុទាំង​នោះ ក្រាបទូលសេចក្តីនុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​បញ្ញត្ត​ថា ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុ​មិន​ត្រូវធ្វើកតិកាបែបនេះថា ភិក្ខុមិនត្រូវ​បំបួស​កុលបុត្ត​ក្នុងកណ្តាល​វស្សាទេ ភិក្ខុណាធ្វើ ត្រូវ​អាបត្តិ​​ទុក្កដ។

១១៨. បដិស្សវទុក្កដាបត្តិ

(១១៨)

[១៧] សម័យនោះឯង ឧបនន្ទ ជាសក្យបុត្តដ៏មានអាយុ បានទទួលប្តេជ្ញា​ស្តេច​បសេនទិ​កោសល​ថា នឹងនៅចាំវស្សា​ដោយ​បុរិមិកាវស្សា។ ឧបនន្ទ​នោះ​កាល​ដើរទៅកាន់​អាវាសនោះ ក៏​បាន​ឃើញអាវាសពីរ ក្នុងពាក់កណ្តាលផ្លូវ ជាអាវាស​មានចីវរច្រើន។ ឧបនន្ទ​នោះ មានសេចក្តី​ត្រិះរិះ​​យ៉ាងនេះ​ថា បើដូច្នោះ គួរអាត្មាអញ​នៅចាំវស្សា​ក្នុងអាវាស​ទាំងពីរ​នេះចុះ ចីវរ​មុខជា​នឹង​កើត​​ដល់​អាត្មាអញ​ជាច្រើន ដោយអាការ​យ៉ាងនេះ។ ឧបនន្ទនោះ ក៏បាននៅ​ចាំវស្សា​ក្នុងអាវាស​ទាំង​ពីរនោះ។ ស្តេចបសេនទិកោសល ក៏ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់​ថា លោក​ម្ចាស់​ឧបនន្ទ ជាសក្យបុត្ត បានទទួល​ប្តេជ្ញាថា អញនៅចាំវស្សាហើយ មិនសមបើ​នឹងធ្វើឲ្យខុស​ពាក្យ​ប្តេជ្ញា​ទៅ​វិញ​សោះ ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់តិះដៀលមុសាវាទ ទ្រង់សរសើរ​តែការ​វៀរចាក​ពាក្យ​មុសាវាទ ដោយអនេកបរិយាយ។ កាលស្តេចបសេនទិកោសល កំពុងពោលទោស តិះដៀល បន្តុះ​បង្អាប់​ ភិក្ខុទាំងឡាយ ​ក៏បានឮច្បាស់។ ភិក្ខុទាំងឡាយណា ជាអ្នក​មានសេចក្តី​ប្រាថ្នា​តិច។បេ។ ភិក្ខុទាំងនោះ ក៏ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់​ថា ឧបនន្ទ ជាសក្យ​បុត្ត ដ៏មានអាយុ បាន​ទទួល​​ប្តេជ្ញា​ស្តេច​បសេនទិកោសល​ថា នឹងនៅចាំវស្សា​ហើយ មិនសមបើ​នឹង​ធ្វើឲ្យខុស​ពាក្យ​ប្តេជ្ញា​ទៅវិញសោះ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់តិះដៀលឲ​ពាក្យមុសាវាទ ទ្រង់សរសើរ​តែការវៀរ​ចាក​​ពាក្យមុសាវាទ ដោយអនេក​បរិយាយ។ ​វេលា​នោះ ភិក្ខុទាំងនោះ ក៏​ក្រាប​ទូល​នូវសេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រោះនិទាននេះ ដំណើរនេះ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់ឲ្យប្រជុំ​ភិក្ខុសង្ឃ ក្នុងវេលានោះ ហើយទ្រង់​សួរចំពោះ​ឧបនន្ទ​ ជាសក្យបុត្ត​ដ៏មានអាយុថា ឧបនន្ទ ឮថា អ្នក​ឯង​បាន​ទទួល​​ប្តេជ្ញាស្តេច​បសេនទិកោសលថា នឹងនៅចាំវស្សា​ ហើយធ្វើ​ឲ្យខុស​ពាក្យប្តេជ្ញា​ទៅ​វិញ ពិតមែនឬ។ ឧបនន្ទក្រាបទូលថា បពិត្រព្រះដ៏មានព្រះភាគ ពិតមែន។ ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់​ដ៏មាន​ជោគ ទ្រង់បន្ទោសថា ម្នាលមោឃបុរស អ្នកឯងបានទទួល​ប្តេជ្ញា​ស្តេច​បសេនទិ​កោសល​ថា​នឹង​​នៅចាំ​វស្សាហើយ មិនសមបើនឹងធ្វើឲ្យខុស​ពាក្យប្តេជ្ញា​ទៅវិញសោះ ម្នាលមោឃបុរស តថាគត​​បាន​តិះដៀល​​ពាក្យមុសាវាទ បានសរសើរ​តែការ​វៀរ​ចាក​ពាក្យមុសាវាទ ដោយ​អនេក​បរិយាយ ម្នាលមោឃបុរស អំពើនេះ នឹងបានដឹកនាំពួកជន​ ដែល​មិនទាន់​ជ្រះថ្លា​ឲ្យជ្រះថ្លា​ឡើង​ក៏​ទេ។បេ។ ទ្រង់បន្ទោសហើយ ធ្វើនូវធម្មីកថា រួចទ្រង់ត្រាស់ហៅ​ភិក្ខុទាំងឡាយ​មកថា ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបានទទួល​ប្តេជ្ញា​ថា នៅចាំវស្សា​ ដោយ​បុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុ​នោះកំពុងតែដើរទៅកាន់​អាវាសនោះ ក៏បានឃើញ​អាវាស​ពីរក្នុង​ពាក់កណ្តាលផ្លូវ ជាអាវាស​មានចីវរ​ច្រើន។ ភិក្ខុនោះ មានសេចក្តីត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា បើដូច្នោះ គួរ​អាត្មាអញ​នឹងនៅចាំវស្សា​ក្នុងអាវាស​ទាំងពីរ​នេះចុះ ចីវរមុខជានឹងកើត​ដល់អាត្មាអញ​ជាច្រើន ដោយអាការយ៉ាងនេះ។ ភិក្ខុ​នោះ ក៏នៅចាំវស្សា​ក្នុងអាវាស​ទាំងពីរនោះ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា​របស់​ភិក្ខុ​នោះ មិន​ប្រាកដ​​ផង ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះទទួលពាក្យ​ប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុង​សាសនា​នេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​ថានៅចាំ​វស្សា​ ដោយបុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាល​នឹង​ដើរ​ទៅ​កាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសដ​ខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅវិហារ ក្រាល​សេនា​សនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោសច្រាសទីបរិវេន។ ក្នុងថ្ងៃនោះឯង ភិក្ខុនោះ​ឥត​មាន​​កិច្ច​នឹងត្រូវធ្វើឡើយ ហើយក៏ដើរចេញទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ ឯបុរិមិកាវស្សា របស់​ភិក្ខុ​នោះ មិនប្រាកដផង ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។

ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​ថា នឹងនៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាលដើរទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសថខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅវិហារ ក្រាល​អាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោសច្រាសទីបរិវេន។ ក្នុងថ្ងៃនោះ ភិក្ខុនោះ​ប្រកប​ដោយ​​កិច្ចត្រូវធ្វើ ហើយក៏ដើរចេញទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏មិន​ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុង​សាសនា​នេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាល​នឹង​ដើរទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសថខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅវិហារ ក្រាល​សេនាសនៈ រួចដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោស​ច្រាស​ទី​បរិវេន។ ភិក្ខុនោះនៅអស់ពីរបីថ្ងៃ ឥតមាន​កិច្ចអ្វីនឹងគួរធ្វើឡើយ ហើយក៏ដើរចេញទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏មិនប្រាកដផង ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាលនឹងដើរទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសថ​ខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅកាន់វិហារ ក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹក​ប្រើ​ប្រាស់ បោសច្រាសទីបរិវេន។ ភិក្ខុ​នោះ នៅអស់ពីរបីថ្ងៃហើយ ប្រកបដោយ​កិច្ចគួរ​នឹង​ធ្វើ ក៏ដើរចេញទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏មិនប្រាកដផង ភិក្ខុ​នោះ​ត្រូវ​អាបត្តិ​​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាលនឹងដើរទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសដ​ខាងក្រៅ លុះ​ដល់​ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅកាន់វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោស​ច្រាស​ទីបរិវេន។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់ពីរបីថ្ងៃ ក៏ដើរចេញទៅដោយ​សត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុនោះ​នៅ​ខាង​ក្រៅ(អាវាស)​ហួស៧ថ្ងៃនោះ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ មិន​ប្រាកដ​ផង ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​គេថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកា​វស្សា​ហើយ។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅ​អស់​ពីរបី​ថ្ងៃ ក៏ថយចេញទៅ ដោយសត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុនោះ វិលត្រឡប់​មកវិញ​ក្នុងរវាង៧ថ្ងៃ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះមិនត្រូវអាបត្តិ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យ​ប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញាគេ​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាលនឹងដើរ​ទៅ​កាន់​​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសថ​ខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ​ចូលទៅឯវិហារ ក្រាលសេនាសនៈ រួច​ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោស​ច្រាស​ទីបរិវេណ។ ភិក្ខុនោះ កាលបើនៅខ្វះ​៧ថ្ងៃទៀត នឹងដល់ថ្ងៃបវារណា ក៏ប្រកប​កិច្ច​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ ហើយថយចេញទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុនោះ បានមកកាន់​អាវាសនោះក្តី មិនបាន​មកកាន់អាវាសនោះក្តី។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ឯបុរិមិកាវស្សា​របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះ​មិន​ត្រូវអាបត្តិ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​​ប្តេជ្ញាគេ​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកា​វស្សា​​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ ទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើ​ឧបោសថ​ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅកាន់​វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹក​ប្រើ​ប្រាស់ បោសច្រាសទីបរិវេណ។ ក្នុង​ថ្ងៃ​នោះ​ឯង ភិក្ខុនោះឥតមាន​កិច្ចរវល់នឹងធ្វើឡើយ ហើយ​ក៏ថយចេញទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ ឯបុរិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏មិនប្រាកដផង ភិក្ខុ​នោះ​ត្រូវ​អាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​​ប្តេជ្ញាគេ​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ ទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើ​ឧបោសថ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូល​ទៅ​កាន់វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹក​ប្រើប្រាស់ បោសច្រាសទីបរិវេណ។ ក្នុងថ្ងៃនោះឯង ភិក្ខុនោះក៏ប្រកប​ដោយ​កិច្ចដែលត្រូវធ្វើ ទើប​ថយ​ចេញ​ទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ឥតមានកិច្ចអ្វី ក៏ថយចេញទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ប្រកប​ដោយកិច្ច​ការ ក៏ថយចេញទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ក៏ថយ​ចេញ​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុនោះ នៅខាងក្រៅ (អាវាស) ឲ្យហួស​ពី៧ថ្ងៃនោះ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ បុរិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏មិនប្រាកដផង ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់ពីរបីថ្ងៃ ក៏ថយចេញទៅ​ដោយសត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុ​នោះ ត្រឡប់វិល​វិញ​ក្នុង​រវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា​របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះ​មិនត្រូវ​អាបត្តិ​ ព្រោះ​ទទួលពាក្យប្តេជ្ញាផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើ​ភិក្ខុ​បានទទួល​ប្តេជ្ញា​គេថា នៅចាំវស្សា​ដោយបុរិមិកាវស្សាហើយ។ ភិក្ខុនោះទៅកាន់អាវាសនោះ ក៏ធ្វើ​ឧបោសថ លុះដល់​ថ្ងៃ១រោច ទើបចូលទៅកាន់វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹកឆាន់ និង​ទឹក​ប្រើប្រាស់ បោសច្រាស​ទីបរិវេណ។ ភិក្ខុនោះ កាលបើនៅខ្វះ​៧ថ្ងៃទៀត នឹងដល់ថ្ងៃបវារណា ក៏ប្រកប​ដោយកិច្ច​ ហើយថយចេញទៅ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុនោះ មកកាន់អាវាសនោះក្តី មិនបានមកក្តី។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា​របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះ​មិន​ត្រូវ​អាបត្តិ​ ព្រោះ​ទទួលពាក្យប្តេជ្ញាផង។

[១៨] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបានទទួល​ប្តេជ្ញាគេ​ថា នៅចាំវស្សា​ ដោយ​បច្ឆិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាលនឹងដើរទៅកាន់​អាវាសនោះ ក៏ធ្វើឧបោសដ​ខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅកាន់វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោសច្រាសទីបរិវេណ។ ភិក្ខុនោះឥតមាន​កិច្ចអ្វី ក៏ចៀសចេញទៅ ក្នុងថ្ងៃនោះឯង។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បច្ឆិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏មិនប្រាកដផង ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។

ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញាគេ​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បច្ឆិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាលនឹងដើរទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសថខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅកាន់វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោស​ច្រាសទីបរិវេណ។ ភិក្ខុនោះមាន​កិច្ចដែលត្រូវធ្វើ ក៏ចៀសចេញទៅ​ក្នុងថ្ងៃនោះឯង។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់ពីរបីថ្ងៃ ឥតមានកិច្ច​អ្វី ក៏ចៀសចេញទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ មានកិច្ច​​ដែលត្រូវធ្វើ ក៏ចៀសចេញទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ក៏ចៀសចេញ​ដោយ​សត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុនោះនៅខាងក្រៅ​ហួសកំណត់​៧ថ្ងៃនោះទៅ។ បច្ឆិមិកាវស្សា​របស់​ភិក្ខុនោះ ក៏មិនប្រាកដ​ផង ភិក្ខុនោះ ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួលពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុង​សាសនា​​នេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញាគេ​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយបច្ឆិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាល​នឹងចេញដើរទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសថ​ខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូល​ទៅ​កាន់​វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោសច្រាសទីបរិវេណ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់ពីរបីថ្ងៃហើយ ក៏ចៀសចេញទៅដោយ​សត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុនោះ ត្រឡប់វិលវិញ ក្នុង​រវាង​៧ថ្ងៃ​នោះ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ បច្ឆិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះ​មិន​ត្រូវ​អាបត្តិ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ពាក្យ​ប្តេជ្ញា​​គេថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយបច្ឆិមិកា​វស្សា​ហើយ។បេ។ ភិក្ខុនោះ កាលបើ​នៅខ្វះ​៧ថ្ងៃទៀត នឹង​ដល់​ថ្ងៃ​ជាទីរីកឡើងនៃផ្កាកុមុទ គឺថ្ងៃ​ជាគំរប់​៤ខែ នៃរដូវ​ភ្លៀង (១៥កើត ខែ​កត្តិក) មានកិច្ច​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ ក៏ចៀសចេញទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុនោះ បានមកកាន់​អាវាសនោះក្តី មិនបាន​មក​ក្តី។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បច្ឆិមិកាវស្សា​របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះ​មិន​ត្រូវ​អាបត្តិ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​គេ​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បច្ឆិមិកា​វស្សា​​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ ទៅកាន់​អាវាស​នោះហើយ ក៏ធ្វើ​ឧបោសថ​ ដល់ថ្ងៃ​១​រោច ទើប​ចូលទៅកាន់​វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ និងទឹក​ប្រើ​ប្រាស់ បោស​ច្រាស​ទីបរិវេណ។ ភិក្ខុនោះឥតមាន​កិច្ចអ្វី ក៏ចៀសចេញទៅ​ក្នុងថ្ងៃនោះឯង។បេ។ ភិក្ខុនោះ មានកិច្ច​ដែលត្រូវធ្វើ ក៏ចៀសចេញទៅក្នុងថ្ងៃ​នោះឯង។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ឥត​មាន​កិច្ចអ្វី​ ក៏ចៀសចេញទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់ពីរបីថ្ងៃ មានកិច្ចដែលត្រូវធ្វើ​ ក៏ចៀស​ចេញ​ទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះនៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ក៏ចៀសចេញទៅ​ ដោយសត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុនោះ​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ហួសកំណត់​៧ថ្ងៃទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ បច្ឆិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏មិនប្រាកដផង ភិក្ខុ​នោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ក៏​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុនោះត្រឡប់វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃនោះ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ បច្ឆិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះមិនត្រូវអាបត្តិ​ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបានទទួល​ប្តេជ្ញា​គេថា នៅចាំវស្សា​ដោយ​បច្ឆិមិកាវស្សាហើយ។បេ។ ភិក្ខុនោះ កាលបើនៅខ្វះ​៧ថ្ងៃទៀត នឹងដល់ថ្ងៃជាទីរីក​នៃផ្កា​កុមុទ គឺថ្ងៃ​ជា​គំរប់​៤ខែ នៃរដូវភ្លៀង (១៥កើត ខែកត្តិក) មានកិច្ចដែល​ត្រូវធ្វើ ក៏ចៀសចេញទៅ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ភិក្ខុនោះ មកកាន់អាវាសនោះក្តី មិនបានមកក្តី។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បច្ឆិមិកាវស្សា​របស់​ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះ​មិនត្រូវអាបត្តិ​ ព្រោះ​ទទួលពាក្យប្តេជ្ញាផង។

ចប់ វស្សូបនាយិកក្ខន្ធកៈទី៣។

ឧទាន​នៃវស្សូបនាយិកក្ខន្ធកៈ​នោះ គឺ

១១៩. តស្សុទ្ទានំ

(១១៩)

[១៩] រឿង​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុចូលវស្សា១ ពួកភិក្ខុគិតថា យើង​ត្រូវ​ចូលវស្សា​ក្នុងកាលណាហ្ន៎១ ពួកភិក្ខុគិតថា ថ្ងៃចូលវស្សា​ តើមានប៉ុន្មាន​យ៉ាង១ ពួកឆព្វគ្គិយ​ភិក្ខុ​បាន​ចូលវស្សា​ហើយ ចេញដើរទៅកាន់​ចារិក​ក្នុង​កណ្តាល​វស្សា១ មិនប្រាថ្នា​នឹងចូលវស្សា​១ វេលា​ជិតចូលវស្សា​ហើយ ក្លែង​ដើរចេញ​ទៅកាន់​អាវាសដទៃ១ ស្តេច​ពិម្ពិសារ​ប្រាថ្នា​នឹងលើកខែ១ ឧបាសក​​បានឲ្យគេកសាងវិហារ​ចំពោះសង្ឃ១ ភិក្ខុមានជម្ងឺ១ មាតានិង​បិតារបស់​ភិក្ខុ​មានជម្ងឺ១ បងប្អូនរបស់​​ភិក្ខុមានជម្ងឺ១ ញាតិរបស់ភិក្ខុ​មានជម្ងឺ១ អ្នកធ្វើការឈ្នួល​របស់​ភិក្ខុ​មានជម្ងឺ១ វិហារ​ទ្រុឌ​ទ្រោម១ សត្វ​សាហាវ​បៀតបៀន​ពួកភិក្ខុ១ សត្វមានពិស​បៀតបៀន​ពួក​ភិក្ខុ១ ពួកចោរ​បៀត​បៀន​​ពួកភិក្ខុ១ ពួកបិសាច​បៀតបៀន​ពួកភិក្ខុ១ ភ្លើងឆេះស្រុក និងឆេះទី​សេនាសនៈ​ទាំងពីរ​រឿង១ ទឹកជន់​លិចស្រុក​១ ចោរ​មកតាំងនៅ​ក្នុងស្រុក១ ពួកទាយកជា​ច្រើន​ឥតមាន​សទ្ធា​ជ្រះថ្លា១ ភិក្ខុនៅ​ចាំវស្សា​ក្នុងអាវាស​ដទៃ ហើយ​មិនដែល​បានភោជន​សៅហ្មង ឬឧត្តម​ឆាន់​ឲ្យ​ឆ្អែត​ពេញ​លេញ១ ភិក្ខុនៅចាំវស្សាហើយ​មិនដែល​បានភោជន​ឆាន់​ឲ្យសប្បាយ​១ ភិក្ខុ​បានភេសជ្ជៈ​ជាទី​សប្បាយ​ហើយ តែ​មិនបានឧបដ្ឋាក​ដ៏សមគួរ១ ស្រីប្រលោម​ភិក្ខុ១ ស្រី​ផ្កាមាស​ប្រលោម​ភិក្ខុ១ នាងថុល្លកុមារី​ប្រលោម​ភិក្ខុ១ មនុស្ស​ខ្ទើយ​ប្រលោម​ភិក្ខុ១ ញាតិ​ប្រលោម​ភិក្ខុ១ ស្តេចប្រលោម​ភិក្ខុ១ ពួកចោរ​ប្រលោមភិក្ខុ១ ពួកអ្នកលេង​ប្រលោម​ភិក្ខុ១ ភិក្ខុឃើញ​កំណប់​ទ្រព្យ១ ភិក្ខុឃើញ​ភិក្ខុ​ច្រើនរូប​ព្យាយាម​បំបែក​សង្ឃ១ ភិក្ខុ៨ពួក​បានឮដំណឹងថា ភិក្ខុនិងភិក្ខុនី​ព្យាយាម​បំបែក​សង្ឃ១ ភិក្ខុចូលវស្សាក្នុង​លំនៅ​របស់គង្វាល​គោ១ ភិក្ខុចូលវស្សា​ក្នុង​ពួក​ឈ្មួញ​រទេះ១ ភិក្ខុចូល​វស្សា​ក្នុងទូក១ ភិក្ខុចូលវស្សា​ក្នុងរូងឈើ១ ភិក្ខុចូលវស្សា​លើប្រគាបឈើ១ ភិក្ខុចូលវស្សា​ក្នុង​ទី​វាល១ ភិក្ខុចាំវស្សា​ឥតមាន​ទីសេនាសនៈ១ ភិក្ខុចូលវស្សា​ក្នុងខ្ទមខ្មោច១ ក្រោមឆត្ត១ ក្នុង​ពាង​ទឹក១ សង្ឃធ្វើប្តេជ្ញាគ្នាថា កុំឲ្យបំបួស​បុលបុត្រ​ក្នុងវស្សា១ ភិក្ខុទទួល​ប្តេជ្ញា​ថានៅចាំ​បុរិមិកាវស្សា ឬបច្ឆិមិកាវស្សា ហើយធ្វើឧបោសថ​ខាងក្រៅ បណ្ឌិតគួរ​ប្រកប​តាមសមគួរ​ដល់​ន័យ១ ភិក្ខុឥត​មាន​កិច្ច​អ្វី​ហើយចៀសចេញទៅ១ ភិក្ខុមានកិច្ច​ ហើយចៀសចេញ​ទៅ១ ភិក្ខុ​នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ក៏ទៅ​ដោយ​សត្តាហករណីយ ហើយ​ត្រឡប់​​វិល​វិញ​១ នៅខ្វះ​៧ថ្ងៃ​ទៀត នឹង​ដល់​ថ្ងៃ​​បវារណា​ ភិក្ខុ​នោះ​ទៅ​ដោយ​សត្តាហករណី​ ហើយត្រឡប់​មកកាន់​អាវាស​នោះក្តី មិនបាន​ត្រឡប់មកកាន់​អាវាស​នោះ​ក្តី១ បណ្ឌិត​​គប្បីពិចារណា​​នូវទំនង​ដែល​មានបែបផែន​​រៀបរយ​ក្នុង​​ឧទ្ទាន​នៃរឿង​ទាំង​អម្បាល​​ណេះហោង។

ក្នុងខន្ធកៈនេះ​មានរឿង​៥២។

 

ខន្ធកៈ ទី១ | ទី២ | ទី៣ | ទី៤ | ទី៥ | ទី៦ | ទី៧ | ទី៨ | ទី៩ | ទី១០

លេខយោង

1)
អដ្ឋកថា អធិប្បាយថា ក្នុងវស្សានរដូវ ភិក្ខុ​ត្រូវចូល​វស្សា​ឲ្យគ្រប់បីខែ។
2)
ថ្ងៃចូលវស្សាមុន។
3)
ថ្ងៃចូលវស្សាក្រោយ។
4)
អដ្ឋកថា ថា ទ្រង់មានសេចក្តី​ប្រាថ្នានឹងលើកខែជាដម្បូង​នៃវស្សានរដូវ គឺប្រាថ្នា​នឹងធ្វើខែ​ស្រាពណ៌ ឲ្យទៅ​ជាខែអាសាធវិញ (ខែ​អាសាធ​ខាងដើម ហៅបឋមាសាធ ខែដែល​លើក​ខាង​ក្រោយ ហៅទុតិយាសាធ)។
5)
សេចក្តីថា ភិក្ខុលើកសត្តាហៈចេញទៅអំពីវត្ត​ហើយ ត្រូវត្រឡប់មកវត្ត​ខាងក្នុង​អរុណថ្ងៃទី​៧វិញ កុំទៅ​នៅក្រៅវត្ត​ឲ្យហួស​អរុណថ្ងៃទី៧ឡើយ។
6)
សិរឹសប សំដៅយក​សត្វលូនវារ ដែល​មានពិស មានពស់​ ក្អែបជាដើម។
7)
ក្នុងដីកាថា ប្រជុំជន។
km/tipitaka/vin/mv/vin.mv.03.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/01/30 02:45 និពន្ឋដោយ Johann