[៦៥៥] (អ្នកបំរើ ពោលថា) បពិត្រសង្ខព្រាហ្មណ៍ អ្នកជាពហុស្សូត ធ្លាប់បាន​ស្តាប់ធម៌ ទាំង​​សមណ​ព្រាហ្មណ៍ អ្នកក៏បាន​ជួប​ហើយ កាលបើ​ដូច្នេះ (ហេតុអ្វី) ទើបអ្នក​សំដែងនូវ​ពាក្យ​​រវើរវាយ ក្នុងកាល​មិនមែន​ជាខណៈ អ្នកណា​ទៀតហ្ន៎ ជា​អ្នកប្រឹក្សា​ចំពោះអ្នក ក្រៅ​អំពី​ខ្ញុំ។

[៦៥៦] (សង្ខព្រាហ្មណ៍ ពោលថា) ទេវធីតា មានមុខល្អ មានរូបល្អ​ មានមាស​ពាក់​ដោយ​ល្អ កាន់នូវ (ភត្ត) ដោយ​ភាជន៍មាស មានសទ្ធា មានចិត្ត​រីករាយ និយាយ​នឹងយើងថា អ្នក​ចូរ​បរិភោគ​នូវភត្តចុះ យើងនិយាយ​នឹងទេវតា​នោះថា យើងមិន (បរិភោគ) ទេ។

[៦៥៧] (លំដាប់នោះ អ្នកបម្រើពោលថា) ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ធម្មតា​បុរស​អ្នកប្រាថ្នា​សេចក្តី​សុខ កាលបាន​ឃើញយក្ខ​ប្រាកដ​ដូច្នោះ​ហើយ គួរណាស់​តែសួរ (ឲ្យដឹង) អ្នក​ចូរ​ក្រោក​ឡើង ​ហើយ​ប្រណម្យដៃ សួរយក្ខ​នោះថា នាងជា​ទេវធីតា ឬជា​មនុស្ស។

[៦៥៨] (សង្ខព្រាហ្មណ៍ពោធិសត្វ ពោលថា) នាងបាន​គយគន់​មើលយើង​ដោយ​សេចក្តីសុខ និយាយ​នឹងយើងថា អ្នកចូរ​បរិភោគ​នូវភត្តចុះ ម្នាល​នាងនារី អ្នក​មាន​អានុភាព​ធំ យើងសូម​សួរនាង តើនាង​ជាទេវធីតា ឬជា​មនុស្ស។

[៦៥៩] (ទេវធីតា ពោលថា) បពិត្រសង្ខព្រាហ្មណ៍ ខ្ញុំជាទេវធីតា​មាន​អានុភាពធំ មកក្នុង​កណ្តាល​សាគរ​នេះ ព្រោះខ្ញុំ​មានសេចក្តី​អនុគ្រោះ មិនមែន​មានចិត្ត​ប្រទូស្តទេ ទើប​មក​​ក្នុងទីនេះ ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ចំពោះអ្នក​តែម្យ៉ាង។

[៦៦០] បពិត្រសង្ខព្រាហ្មណ៍ ក្នុងសមុទ្រនេះ មានបាយ ទឹក ទីដេក ទីអង្គុយ និង​យាន​ផ្សេង ៗ ជាច្រើន អ្នកមាន​ចិត្តប្រាថ្នា​ចំពោះ​របស់​ណាមួយ ខ្ញុំនឹង​ប្រគល់​ឲ្យរបស់​ទាំងអស់​នោះ​​ដល់អ្នក។

[៦៦១] (ព្រះពោធិសត្វ ពោលថា) បពិត្រនាងទេវធីតា​មានរាងខ្លួនល្អ មានភ្លៅល្អ មាន​វង់ចិញ្ចើម​ល្អ មាន​អវយវៈ​ពាក់កណ្តាល​ខ្លួនល្អ ការបូជា​ធំក្តី បូជា​តូចក្តី ណាមួយ​របស់ខ្ញុំ នាង​​ជាឥស្សរៈ​នៃបុញ្ញកម្ម​របស់យើង​នោះ​ទាំងអស់ នេះជា​ផលនៃ​កម្ម​របស់ខ្ញុំ​ដូចម្តេច។

[៦៦២] (នាងទេវធីតា ពោលថា) បពិត្រសង្ខព្រាហ្មណ៍ អ្នកបាន​ប្រគេន​ស្បែក​ជើង​ចំពោះ​ភិក្ខុ ១ អង្គ (ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ) ដែលមាន​ជើងកំពុង​រលាក ស្រេកឃ្លាន លំបាក​ក្នុងផ្លូវ​ដ៏ក្តៅ ទក្ខិណាទាន​នោះ ឲ្យនូវ​សេចក្តី​ប្រាថ្នាដល់​អ្នក​ក្នុងថ្ងៃនេះ។

[៦៦៣] (ព្រះពោធិសត្វ ពោលថា) សូមឲ្យកើតសំពៅ​ដែលពាស​ដោយ​ផែនក្តារ ជាសំពៅ​មិន​លិចទឹក ប្រកប​ដោយក្តោង និងខ្យល់ ព្រោះថា ក្នុង​សមុទ្រនេះ មិនមែន​ជាភូមិ​នៃយាន​ដទៃ​ឡើយ សូមនាង​ចម្លងខ្ញុំ ឲ្យដល់​នូវក្រុង​មោលិនី​ក្នុងថ្ងៃនេះ។

[៦៦៤] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) ទេវតានោះ មានចិត្តត្រេកអររីករាយ​សប្បាយ និម្មិត​សំពៅ​ដ៏វិចិត្រ​ល្អ ​ហើយនាំ​សង្ខព្រាហ្មណ៍ ព្រមទាំង​បុរស​ឧបដ្ឋាក ចូលទៅ​កាន់ក្រុង​ជាទី​សុខសាន្ត។