[១១៣៧] (ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត ប្រកាសថា) នរណា ប្រាប់ម្រឹគនោះ ជាម្រឹគ​ដ៏ឧត្តម​ជាងម្រឹគ​ទាំងឡាយ ដល់យើង យើងនឹង​ឲ្យស្រុកសួយ និងនាង​នារី​ដែលស្អិតស្អាង​ហើយ ដល់​អ្នកនោះ។

[១១៣៨] (សេដ្ឋីបុត្ត ក្រាបទូលថា) សូមព្រះអង្គ​ប្រទានស្រុកសួយ និងពួក​នាងនារី ដែល​ស្អិតស្អាង ដល់ទូល​ព្រះបង្គំ​ជាខ្ញុំចុះ ទូលព្រះបង្គំ​ជាខ្ញុំ នឹងក្រាប​ទូលម្រឹគនោះ ជាម្រឹគ​ដ៏ឧត្តម​ជាងម្រឹគ​ទាំងឡាយ​ដល់ព្រះអង្គ។

[១១៣៩] ដើមស្វាយ និងដើមសាលព្រឹក្ស ក្នុងដងព្រៃនុ៎ះ មានផ្ការីក (ផែនដី)​ ដ៏​ដេរដាស​ដោយស្មៅ មាន​សម្ផ័ស្សស្រួល មានពណ៌​ក្រហមដូច​ជាសម្បុរ​នៃសត្វ​មេភ្លៀង ម្រឹគនុ៎ះ ឋិតទៅ​ក្នុងដងព្រៃនុ៎ះ។

[១១៤០] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត ទ្រង់យិតព្រះទម្រង់​កៅទណ្ឌ ផ្ទាប់កាំសរ ​ហើយស្តេច​ចូលតម្រង់​ទៅ ឯម្រឹគ​ក្រលេក​ឃើញ​ព្រះរាជា​ហើយ ក៏ទូល​អង្វរពី​ចម្ងាយថា បពិត្រ​មហារាជ សូមព្រះអង្គ​ឈប់សិន បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ប្រសើរ​ក្នុងរថ សូមព្រះអង្គ​កុំបាញ់​ទូលព្រះបង្គំ​ជាខ្ញុំឡើយ នរណាអេះ បាន​ក្រាបទូល​ដំណើរ​នេះ​ដល់ព្រះអង្គ​ថា ម្រឹគនុ៎ះ ឋិតនៅ​ក្នុងដង​ព្រៃនុ៎ះ។

[១១៤១] (ព្រះរាជា….) នែសំឡាញ់ បុរសជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើលាមក​នុ៎ះ ឋិតនៅ​អំពី​ចម្ងាយ បុរសនោះ បាន​ប្រាប់ដំណើរ​នេះ​ដល់យើងថា ម្រឹគនុ៎ះ ឋិតនៅ​ក្នុងទីនុ៎ះ។

[១១៤២] (ប្រើសមាសពោធិសត្វ…) បានឮមកថា នរជនពួកខ្លះ ក្នុងលោកនេះ បាន​ពោលពាក្យ​ពិតយ៉ាង​នេះថា កំណាត់​ឈើដែល​គេស្រង់​ឡើង ប្រសើរជាង ឯ​នរជនពួកខ្លះ ដែលគេ​ស្រង់ឡើង មិនប្រសើរ​ទេ។

[១១៤៣] (ព្រះរាជា…) ម្នាលម្រឹគ អ្នកតិះដៀលម្រឹគ​ទាំងឡាយ ឬបក្សីទាំងឡាយ ឬក៏មនុស្ស​ទាំងឡាយ យើងមាន​ភ័យច្រើន ព្រោះតែ​ឮអ្នកនិយាយ​ជាភាសា​មនុស្ស។

[១១៤៤] (ប្រើសមាស…) ខ្ញុំបានស្រង់មនុស្សណា ដែលរសាត់​ទៅក្នុងផ្លូវទឹក មាន​ទឹកច្រើន ទឹកជ្រៅ មានខ្សែ​ទឹកហូរ​រហ័ស (ឥឡូវ) ភ័យមាន​មកដល់​ទូលព្រះបង្គំ​ជា​ខ្ញុំ​ហើយ ព្រោះហេតុ​តែស្រង់​មនុស្សនោះ បពិត្រ​មហារាជ ការរួបរួម​នឹងអសប្បុរស​តែងនាំ​មកនូវ​សេចក្តីទុក្ខ។

[១១៤៥] (ព្រះរាជា…) យើងនឹងបាញ់ព្រួញនេះ ទៅតាមអាកាស ជាព្រួញមាន​ស្លាបកន្ទុយ ៤ ផ្តាច់​នូវសរីរៈ (បុរសនោះ) ចំដើមទ្រូង យើងនឹង​សម្លាប់​មនុស្សនោះ ជាមនុស្ស​ទ្រុស្តមិត្ត ជាអ្នក​ធ្វើកិច្ចដែល​មិនគួរធ្វើ មិនដឹង​នូវឧបការគុណ ដែល​ធ្វើ​​ហើយ​ប្រាកដ​ដូច្នោះ។

[១១៤៦] (ប្រើសមាស…) បពិត្រព្រះជនិន្ទ្រ សប្បុរសទាំងឡាយ រមែង​មិន​សរសើរ​នូវការ​សម្លាប់​របស់​អ្នកប្រាជ្ញ ឬមនុស្ស​ពាល ដោយពិត ​សូមឲ្យ​មនុស្ស​អ្នកមាន​បាបធម៌​ទៅផ្ទះ តាមសេចក្តី​ប្រាថ្នាចុះ ភត្តណា (ដែលព្រះអង្គ​ត្រូវប្រទាន) ដល់​បុរសនុ៎ះ សូមព្រះអង្គ​ ប្រទាន​ភត្តនោះ ដល់បុរស​នុ៎ះចុះ ចំណែក​ខ្ញុំ សូមធ្វើ​តាមសេចក្តី​ប្រាថា្ន​របស់ព្រះអង្គ​ចុះ។

[១១៤៧] (ព្រះរាជា…) ម្នាលប្រើសមាស បណ្តាសប្បុរស​ទាំងឡាយ ​អ្នកដែលមិន​ប្រទូស្ត​ចំពោះ​មនុស្ស​ដែល​ប្រទូស្តនោះ ក៏ចាត់ថា​ជាសប្បុរស​មួយ​ដោយពិត មនុស្ស​មាន​បាបធម៌ ចូរទៅ​ផ្ទះរបស់​ខ្លួនតាម​សេចក្តី​ប្រាថ្នាចុះ ភត្តណា (ដែលយើង​ត្រូវឲ្យ) ដល់បុរសនុ៎ះ យើងនឹង​ឲ្យភត្តនោះ​ដល់បុរសនុ៎ះ មួយទៀត យើងនឹងឲ្យ​ស្រុកសួយ​ដល់អ្នក។

[១១៤៨] (ប្រើសមាស…) បពិត្រមហារាជ សំឡេងរបស់ចចក និងក្រៀល គេដឹង​បាន​ដោយ​ងាយ ឯសំដី​របស់មនុស្ស គេដឹង​បាន​ដោយកម្រ ជាងសំដី​សត្វនោះ​ទៅទៀត បុរសណា មានចិត្តល្អ គេសំគាល់ថា ជាញាតិ ជាមិត្រ ជាសំឡាញ់​ក្នុងកាលមុន បុរសនោះ រមែង​ជាសត្រូវ​វិញ ក្នុងកាល​ជាខាង​ក្រោយ។

[១១៤៩] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) ពួកអ្នកជនបទ ក៏មកប្រជុំគ្នា ពួកអ្នកនិគម ក៏មកប្រជុំ​គ្នា (ហើយក្រាប​ទូសស្តេច) ថា ពួកម្រឹគ​ស៊ីស្រូវអស់​ហើយ សូម​ព្រះសម្មតិទេព កំចាត់​ពួកម្រឹគ​នោះចេញ។

[១១៥០] (ព្រះរាជា…) ចូរកុំឲ្យមានជនបទ ទាំងដែន​ក៏ចូរវិនាស​ទៅដោយ​ពិតចុះ យើង​ឲ្យអភ័យ​ដល់ពួកបក្សី​ហើយ មិនប្រទូស្ត​ប្រើសមាសទេ។

[១១៥១] យើងមិនមានជនបទក្តី ជនបទមិនមាន​ដល់យើងក្តី យើងឲ្យ​ពរដល់​មិគរាជ​​ហើយ មិន​និយាយ​ពាក្យកុហក​ទេ។