[២៣៦] (ព្រះរាជាពារាណសី ត្រាស់ថា) អ្នកមានពណ៌​ទ្រង់ទ្រាយដ៏ល្អ ​ផ្គង​អព្ជាលី​នមស្ការ តម្កល់នូវ​បុគ្គលមាន​រូបអាក្រក់ អំពីខាងមុខ តើបុរសនោះ ប្រសើរ​ជាងអ្នក ឬប្រហែល​គ្នា អ្នកចូរ​ប្រាប់នូវឈ្មោះ​នៃអ្នក​ឯទៀតផង នៃខ្លួនផង។

[២៣៧] (ព្រះឥន្រ្ទពោលថា) បពិត្រព្រះរាជា ទេវតាទាំងឡាយ មិនកាន់​យកនូវនាម​និង​គោត្រ ព្រះខីណាស្រព អ្នកដល់​នូវការស្ងប់ ទាំងប្រព្រឹត្ត​តាមផ្លូវត្រង់ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​នឹងសូម​ប្រាប់​ឈ្មោះ (ខ្លួនខ្ញុំ) ដល់​ព្រះអង្គ ខ្ញុំជាសក្កៈ ជាធំជាង​ទេវតា​ជាន់តាវត្តិង្ស។

[២៣៨] (ព្រះរាជា សួរថា) បុគ្គលណា ឃើញនូវភិក្ខុ អ្នកបរិបូណ៌​ដោយចរណៈ ហើយផ្គង​អព្ជាលី​នមស្ការ តម្កល់​ទុកក្នុង​ខាងមុខ បពិត្រ​ទេវរាជ ខ្ញុំសូមសួរនូវ​ដំណើរនុ៎ះ ចំពោះ​ព្រះអង្គ បុគ្គលនោះ លុះច្យុតចាក​លោកនេះទៅ រមែង​បាន​សេចក្តី​សុខ​ដូចម្តេច។

[២៣៩] (ព្រះឥន្រ្ទ ឆ្លើយថា) បុគ្គលណា ឃើញនូវភិក្ខុ ដែលបរិបូណ៌​ដោយចរណៈ ​ហើយផ្គង​អព្ជាលី​នមស្ការ តម្កល់ទុក​ក្នុងខាងមុខ បុគ្គលនោះ រមែង​បាន​នូវសេចក្តី​សរសើរ ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន លុះបុគ្គល​នោះ​បែកធ្លាយ​សរីរកាយ រមែង​ទៅកាន់​ឋានសួគ៌។

[២៤០] (ព្រះរាជា ត្រាស់ថា) ឱហ្ន៎ សិរីរបស់​អញកើតឡើង​ក្នុងថ្ងៃនេះ ព្រោះអញ​បាន​ ឃើញ​នូវវាសវៈ ជាម្ចាស់នៃភូត បពិត្រ​សក្កៈ ខ្ញុំនឹងធ្វើ​នូវបុណ្យ​ជាច្រើន ព្រោះ​បាន​ឃើញ​នូវភិក្ខុ​ផង ព្រះអង្គ​ផង។

[២៤១] (ព្រះឥន្រ្ទ ពោលថា) បុគ្គលណា ប្រកបដោយបញ្ញា ជាពហុស្សូត អាច​គិតឃើញ​នូវហេតុ​ជាច្រើន (ព្រះអង្គ) គប្បីសេពគប់ (បុគ្គលនោះ) ដោយពិត បពិត្រ​ព្រះរាជា ព្រោះ​ព្រះអង្គ​បាន​ឃើញភិក្ខុ និងខ្ញុំ សូមធ្វើបុណ្យ​ជាច្រើនចុះ។

[២៤២] (ព្រះរាជា ត្រាស់ថា) បពិត្រព្រះអង្គជាធំជាងទេវតា ខ្ញុំនឹងជា​អ្នកមិនមាន​សេចក្តី​ក្រោធ មានចិត្ត​ជ្រះថ្លាជានិច្ច ជាអ្នក​គួរដល់អ្នក​ដំណើរ និងស្មូម​ទាំងអស់ សង្កត់​សង្កិន​នូវមានះ ថ្វាយបង្គំ ព្រោះបាន​ស្តាប់នូវ​សុភាសិត (របស់​ព្រះអង្គ)។