[៩៧] សម័យនោះឯង កាលបើអាចារ្យ និងឧបជ្ឈាយ៍​ទំាងឡាយចៀសចេញទៅក្តី សឹកចេញ​ទៅក្តី ធ្វើមរណកាលទៅក្តី រត់ចូលទៅកាន់​ពួកតិរ្ថិយក្តី ពួកភិក្ខុក៏មិនដឹងសេចក្តីរម្ងាប់​ចាកនិស្ស័យ គឺ​ដាច់​និស្ស័យ​បានឡើយ។ ភិក្ខុទាំងឡាយក្រាបទូលសេចក្តីនុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គ​ត្រាស់ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ការរម្ងាប់​និស្ស័យ គឺដាច់​និស្ស័យ ព្រោះឧបជ្ឈាយ៍នេះ​ មាន៥យ៉ាង គឺទី១ ឧបជ្ឈាយ៍​ចៀសចេញទៅក្តី ទី២ឧបជ្ឈាយ៍សឹកចេញ​ទៅក្តី ទី៣ឧបជ្ឈាយ៍ធ្វើមរណកាលទៅក្តី ទី៤ឧបជ្ឈាយ៍ទៅកាន់​តិរ្ថិយក្តី ទី៥ឧបជ្ឈាយ៍បណ្តេញចេញក្តី ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ការដែលរម្ងាប់​និស្ស័យ គឺដាច់និស្ស័យ ព្រោះឧបជ្ឈាយ៍​មាន៥យ៉ាងនេះឯង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ការរម្ងាប់​និស្ស័យ គឺដាច់​និស្ស័យ ព្រោះអាចារ្យនេះ​ មាន៦យ៉ាង គឺទី១ អាចារ្យចៀសចេញទៅក្តី ទី២សឹកចេញ​ទៅក្តី ទី៣ធ្វើមរណកាលទៅក្តី ទី៤ទៅកាន់ពួក​តិរ្ថិយក្តី ទី៥បណ្តេញចេញក្តី ទី៦ អាចារ្យ​បានទៅនៅ​រួបរួម​ជាមួយ​នឹងឧបជ្ឈាយ៍​ក្តី ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ការដែលរម្ងាប់​និស្ស័យ គឺដាច់និស្ស័យ ព្រោះអាចារ្យមាន៦យ៉ាងនេះឯង។