[៧៩១] (ដំរីជាមាតារបស់ព្រះពោធិសត្វ ពោលថា) ដើមពោនស្វាផង ដើមខ្លែងគង់​ផង ដើម​ទទឹម និងស្មៅធំ ឈ្មោះ​ករវរៈ​ផង ក្រអៅឈូក និងស្រងែផង ដុះ​ទ្រុបទ្រុល​ហើយ ទាំងដើម​កណិការ​ជិតជើងភ្នំ ក៏ចេញ​ផ្កាដែរ ព្រោះតែ​ដំរីនោះ​មិននៅ។

[៧៩២] ក្នុងស្រុក ឬក្នុងក្រុងណាមួយ ព្រះរាជា ឬព្រះរាជ​កុមារណា​មួយ មាន​គ្រឿង​អាភារណៈ ជាវិការ​នៃមាស រមែង​ចិញ្ចឹម​សេ្តចដំរី​ដោយដុំ​នៃភោជន ដ្បិតដំរី​ដែល​ព្រះរាជា ឬ​ព្រះរាជកុមារ (គង់​ហើយ) មិនតក់ស្លុត (ក្នុង​សង្គ្រាម) អាច​នឹងទំលុះទំលាយ​នូវក្រោះ (នៃ​ពួក​បច្ចាមិត្រ​បាន)។

[៧៩៣] (ព្រះរាជា…) ម្នាលដំរី អ្នកចូរទទួលពំនូតភោជន​ចុះ ម្នាលដំរី អ្នកកុំស្គម​ឡើយ ម្នាល​ដំរី រាជកិច្ច​ទាំងឡាយ​មានច្រើន អ្នកនឹង​ធ្វើនូវ​រាជកិច្ច​ទាំងនោះ។

[៧៩៤] (ព្រះពោធិសត្វ…) មេដំរីនោះ ជាសត្វកំព្រា ខ្វាក់ភ្នែក មិនមាន​គេដឹកនាំ ទង្គិច​ជើង​នឹង​ដង្គត់ឈើ ​ហើយបែរ​មុខទៅរក​ភ្នំចណ្ឌោរណៈ ដួលនៅ។

[៧៩៥] (ព្រះរាជា….) មា្នលដំរីដ៏ប្រសើរ មេដំរីខ្វាក់ភ្នែក មិនមាន​គេដឹកនាំ ទង្គិច​ជើងនឹង​ដង្គត់ឈើ បែរមុខ​ទៅរកភ្នំ​ចណ្ឌោរណៈ ដួលនៅ​នោះ តើត្រូវជាអ្វី​នឹងអ្នកឯង។

[៧៩៦] (ព្រះពោធិសត្វ…) បពិត្រមហារាជ មេដំរីខ្វាក់ភ្នែក មិនមាន​គេដឹកនាំ ទង្គិច​ជើងនឹង​ដង្គត់ឈើ បែរមុខទៅ​រកភ្នំ​ចណ្ឌោរណៈ ដួលនៅនោះ ត្រូវជា​មាតា​របស់​ទូល​ព្រះបង្គំ​ជាខ្ញុំ។

[៧៩៧] (ព្រះរាជា….) អ្នកទាំងឡាយចូរលែង​នូវដំរីប្រសើរ​នុ៎ះ ជាសត្វ​ចិញ្ចឹម​នូវមាតា ចូរឲ្យ​ដំរីបាន​ជួបជុំ​នឹងមាតា ព្រមទាំង​ញាតិ​ទាំងពួងចុះ។

[៧៩៨] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) ដំរីគ្រាន់តែរួចចាកចំណង​ដែលព្រះរាជាកាសី បាន​បញ្ចូន​ទៅ សម្រាក​ខ្លួនតែ​មួយរំពេច ក៏ដើរសំដៅ​ទៅរកភ្នំ ដំរីនោះ ចេញទៅ​អំពីភ្នំនោះ ដើរទៅ​កាន់ព្រៃ ជាទីពួន​សម្ងំដ៏​ត្រជាក់​ដែលដំរី​ធ្លាប់សេព (នៅ) ហើយដងទឹក ដោយ​ប្រមោយ យកមក​ស្រោចស្រព​មាតា។

[៧៩៩] (មាតាពោធិសត្វ…) ភ្លៀងអ្វីហ្នឹងផ្តេសផ្តាស បង្អុរចុះ​ពុំជួកាល​សោះ កូន​បង្កើត​របស់អញ​ដែលជា​អ្នកបម្រើ​អញ ទៅបាត់​ហើយតើ។

[៨០០] (ពោធិសត្វ….) បពិត្រអ្នកមេ សូមអ្នកក្រោកឡើង សម្រាន្តអ្វី ខ្ញុំជាកូន​បង្កើត​របស់​លោក​ដែល​ព្រះរាជាកាសី​ទ្រង់ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា មានយស បាន​លែងមកវិញ​ហើយ។

[៨០១] (មាតាពោធិសត្វ…) ព្រះរាជាណា បាន​លែងកូន​របស់ខ្ញុំ ជាអ្នក​កោតក្រែង​ចំពោះ​បុគ្គល​ចាស់សព្វ ៗ កាល សូមព្រះរាជា​នោះ ញុំាងដែន​របស់​ពួកអ្នកកាសី​ឲ្យចំរើន គង់​ព្រះជន្ម​នៅអស់កាល​យូរអង្វែងចុះ។

[៨០២] (ព្រាហ្មណ៍ បានពោលថា) បពិត្រព្រះអង្គធំជាងជន សូមព្រះអង្គ​ស្តាប់​ពាក្យ របស់​ខ្ញុំព្រះអង្គ​ ខ្ញុំព្រះអង្គ​ មកក្នុងទីនេះ ដោយសេចក្តី​ត្រូវការ​ចំពោះ​ព្រះអង្គ​ ទ្រង់​ព្រះនាម​ជុណ្ហៈ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ប្រសើរបំផុត​ជាងពួក​សត្វជើងពីរ បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ ពោលថា កាល​ព្រាហ្មណ៍ ជាអ្នក​ដំណើរ កំពុងឈរ (សូម) បុគ្គល​មិនត្រូវ​ដើរ (ហួស) ទេ។

[៨០៣] (ព្រះរាជា ទ្រង់ត្រាស់ថា) ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យើងឮ យើង​ឈប់នៅ អ្នកចូរ​និយាយ​ចុះ អ្នកមក​ក្នុងទីនេះ ដោយ​ប្រយោជន៍ណា ឬប្រាថ្នា​នូវប្រយោជន៍​អ្វី ចំពោះយើង ទើប​មកក្នុង​ទីនេះ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ អ្នកចូរ​ប្រាប់នូវ​ប្រយោជន៍​នោះចុះ។

[៨០៤] (ព្រាហ្មណ៍….) សូមព្រះអង្គប្រទានស្រុកសួយ ៥ ទាសី ១០០ គោ ៧០០ និង​មាសឆ្តោរ ជាង ១០០០ ដល់ទូល​ព្រះបង្គំ សូមប្រទាន​ភរិយា ២ នាក់ មានរូប​សណ្ឋាន​ដូចគ្នា ដល់​ទូលព្រះបង្គំ​ផង។

[៨០៥] (ព្រះរាជា…) ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ក្រែងអ្នកមាន​តបៈដ៏ខ្លាំងដែរ​ឬ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ក្រែងអ្នក​មានមន្ត​ទាំងឡាយ មាន​សភាព​ដ៏វិចិត្រ​ដែរឬ ក្រែងអ្នក​មានពួក​យក្សខ្លះ ជាអ្នក​ស្តាប់ដែរ​ឬ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកដឹង​ច្បាស់នូវ​ប្រយោជន៍​ដែល​អ្នកធ្វើ​ហើយ ចំពោះយើងឬ។

[៨០៦] (ព្រាហ្មណ៍….) ទូលព្រះបង្គំជាខ្ញុំ មិនមានតបៈ មិនមានមន្តទេ ទូលព្រះបង្គំ​ជាខ្ញុំ មិនមាន​ពួកយក្ស​ខ្លះ​ជាអ្នក​ស្តាប់ទេ ទូលព្រះបង្គំ​ជាខ្ញុំ មិនដឹង​ច្បាស់នូវ​ប្រយោជន៍ ដែល​ទូលព្រះបង្គំ​ជាខ្ញុំធ្វើ​ហើយ​ចំពោះ​ព្រះអង្គ​ទេ ក្នុងកាល​មុន (ទូលព្រះបង្គំ​ជាខ្ញុំ និង​ព្រះអង្គ​) គ្រាន់តែ​បាន​ជួបគ្នា​ប៉ុណ្ណោះ។

[៨០៧] (ព្រះរាជា…) តាមខ្ញុំដឹង នេះជាការឃើញដំបូង យើងមិន​ស្គាល់អ្នកមុន អំពី​កាល​នេះទេ យើងសួរ​ហើយ អ្នកចូរ​ប្រាប់​សេចក្តីនុ៎ះ យើងបាន​ជួបគ្នា ក្នុង​កាលណា ឬក្នុង​ទីណា។

[៨០៨] (ព្រាហ្មណ៍….) បពិត្រព្រះសម្មតិទេព ពួកយើង​នៅក្នុង​ក្រុងតក្កសិលា ជាបុរី​គួរឲ្យ​ត្រេកអរ​របស់សេ្តច​គន្ធារៈ ក្នុងទីនោះ ពួកយើងខ្ញុំ បាន​ទង្គិចស្មា​នឹងស្មា ក្នុងទីងងឹត ក្នុងរាត្រី​មានអ័ព្ទ​ដ៏ក្រាស់ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ជាធំជាងជន យើងខ្ញុំ​ទាំងពីរ​នាក់នោះ ឈរក្នុង​ទីនោះ បាន​បព្ចាប់​ពាក្យគួរ​ឲ្យរឭក ក្នុងទីនោះ នោះឯង​ឈ្មោះថា ការជួបគ្នា​នៃយើងខ្ញុំ (ឯការ​ចួបគ្នា) ខាងក្រោយ និងខាង​មុខ​អំពី​កាលនោះ មិន​មានឡើយ។

[៨០៩] (ព្រះរាជា…) មា្នលព្រាហ្មណ៍ ការចួបនឹងសប្បុរស​ក្នុងពួកមនុស្ស ក្នុង​កាលណា ពួកបណ្ឌិត​មិនដែល​បំបាត់​ការចួប និងសេចក្តី​ស្និទ្ធស្នាល ឬគុណដែល​គេធ្វើ​ហើយ ក្នុងកាល​មុនទេ។

[៨១០] ចំណែកខាងពួកពាល តែងបំបាត់ការចួប និងសេចក្តី​ស្និទ្ធស្នាល ឬគុណ​ដែល​គេធ្វើ​ហើយក្នុង​កាលមុន គុណ​សូម្បីច្រើន ដែលគេធ្វើ​ហើយ ចំពោះ​ពួកពាល រមែង​បាត់ទៅ ពិត​ដូច្នោះមែន ពួកពាល​មានសភាព​ជាមនុស្ស​អកតញ្ញូ។

[៨១១] ចំណែកខាងពួកបណ្ឌិត មិនបំបាត់ការចួប និងសេចក្តី​ស្នទិ្ធស្នាល​ ឬគុណ​ដែលគេ​ធ្វើ​ហើយ​ក្នុងកាល​មុនទេ គុណ​សូម្បីតិច ដែលគេធ្វើ​ហើយ​ចំពោះពួក​បណ្ឌិត​ រមែង​មិនបាត់ ពិតដូច្នោះ​មែន ពួកបណ្ឌិត​មានសភាព​ជាមនុស្ស​កតញ្ញូល្អ យើងនឹង​ឲ្យស្រុកសួយ ៥ ទាសី ១០០ នាក់ គោ ៧០០ មាសឆ្តោរ​ជាង ១០០០ ដល់អ្នក ម្យ៉ាងទៀត យើងនឹង​ឲ្យភរិយា​ពីរ ដែលមាន​រូបសណ្ឋាន​ដូចគ្នា​ដល់អ្នក។

[៨១២] (ព្រាហ្មណ៍….) បពិត្រព្រះរាជា ការចួបជុំសប្បុរស តែងមាន​យ៉ាងនេះ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ជាម្ចាស់​នៃដែន​កាសី ដូចយ៉ាង (ព្រះចន្ទ​ឋិតនៅក្នុង​កណ្តាល) នៃពួក​ផ្កាយ រមែង​ពេញ​ឡើង យ៉ាងណា​មិញ ទូលព្រះបង្គំ​ជាខ្ញុំ (ពេញព្រៀប ដោយ​ស្រុកសួយ​ជាដើម ដែល​ព្រះអង្គ​​ប្រទាន​ក្នុងថ្ងៃនេះ ក៏យ៉ាង​នោះដែរ) ព្រោះការចួបនឹង​ព្រះអង្គ ​ខ្ញុំបាន​ហើយ ក្នុង​ថ្ងៃនេះ។

[៨១៣] (ធម្មទេវបុត្រ ពោលថា) ម្នាល​អធម្មទេវបុត្រ ខ្ញុំឈ្មោះ​ធម្មៈ ជាអ្នកធ្វើយស ធ្វើបុណ្យ ខ្ញុំ ដែល​ពួកសមណ​ព្រាហ្មណ៍​សរសើរ​ជានិច្ច ដែលទេវតា និងមនុស្ស​បូជា​ហើយ គួរបាន​ផ្លូវ អ្នកចូរ​ឲ្យផ្លូវ។

[៨១៤] (អធម្មទេវបុត្រ ពោលថា) ម្នាលធម្មៈ ខ្ញុំជិះរថ​ឈ្មោះ​អធម្មយាន​ដ៏មាំ ជាអ្នក​មិន​តក់ស្លុត មានកម្លាំង ខ្ញុំនោះ​នឹងឲ្យ​ផ្លូវដល់អ្នក ដែលមិន​ធ្លាប់ឲ្យ​ហើយ​ក្នុង​ថ្ងៃនេះ ព្រោះ​ហេតុអ្វី។

[៨១៥] (ធម្មទេវបុត្រ…) ធម៌បានកើតមុន អធម៌កើតក្រោយ ក្នុងលោក ខ្ញុំជា​ច្បងផង ប្រសើរ​ជាងផង មានតាំង​ពីព្រេងនាយ​ផង ម្នាលប្អូន អ្នកចូរ​ចៀសចេញ​អំពីផ្លូវ​របស់បង។

[៨១៦] (អធម្មទេវបុត្រ…) ខ្ញុំមិនត្រូវឲ្យផ្លូវដល់​អ្នក​ដោយ​សេចក្តីអង្វរ មិនត្រូវឲ្យ​ដោយ​ពាក្យសមគួរ មិនត្រូវឲ្យ​ព្រោះខ្ញុំ​គួរបាន​ផ្លូវ យើងទាំង​ពីរនាក់ ចូរច្បាំងគ្នា​ក្នុងថ្ងៃនេះ អ្នកណា​ឈ្នះក្នុង​ចម្បាំង ផ្លូវជារបស់​អ្នកនោះ។

[៨១៧] (ធម្មទេវបុត្រ…) មា្នលអធម្មៈ ខ្ញុំឈ្មោះធម្មៈ ជាអ្នកល្បី​ល្បាញ​សព្វទិស មានកំឡាំង​ច្រើន មានយស​រាប់មិនអស់ មិនមាន​អ្នកណា​ផ្ទឹមបាន មានសភាព​ជា​អ្នក​ប្រកប​ដោយគុណ​គ្រប់យ៉ាង អ្នក​នឹងឈ្នះ (ខ្ញុំ) ដូចម្តេច​បាន។

[៨១៨] (អធម្មទេវបុត្រ…) គេតែងដំមាស​ដោយដែក គេមិនដែល​ដំដែក​ដោយ​មាសទេ បើ​អធម្មៈ ដំធម្មៈ​ក្នុងថ្ងៃនេះ ដូចជា​ដែកដំមាស បុគ្គល​គួរមើលដែរ។

[៨១៩] (ធម្មទេវបុត្រ…) ម្នាលអធម្មៈ បើអ្នកមានកំឡាំងនឹងច្បាំង បុគ្គលចាស់ និង​បុគ្គលជាគ្រូ មិនមាន​ដល់អ្នក ខ្ញុំនឹងឲ្យ​នូវផ្លូវ​ដល់អ្នក ដោយពាក្យ​ជាទី​ស្រឡាញ់ និង​មិនជាទី​ស្រឡាញ់​ផង ខ្ញុំនឹង​អត់ទ្រាំនូវ​ពាក្យទ្រគោះ​បោះបោក​របស់​អ្នកផង។

[៨២០] (ព្រះភគវា បានត្រាស់ថា) អធម្មទេវបុត្រ ឮពាក្យនេះ​ហើយ មានក្បាល​សំយុង​ចុះ មានជើង​ឡើងលើ ក៏ធ្លាក់ចុះ ពោលពាក្យថា អញត្រូវ​ការដោយ​ចម្បាំង តែ​មិនបាន​នូវ​ការ​ច្បាំង​ឡើយ អធម្មទេវបុត្រ ក៏ស្លាប់​ដោយហេតុ​ត្រឹម​ប៉ុណ្ណេះឯង។

[៨២១] ធម្មទេវបុត្រ មានខន្តិធម៌ ជាកំឡាំង មានចិត្ត មានកំឡាំង​ក្រៃពេក​ មាន​ព្យាយាម​ដ៏ទៀតទាត់ បានផ្ចាញ់ បាន​សម្លាប់នូវ​អធម្មទេវបុត្រ​ដែលមាន​ចម្បាំង​ជាកំឡាំង ទំលាក់​ទៅលើ​ផែនដី ​ហើយឡើង​កាន់រថ (របស់ខ្លួន) បរទៅ​តាមផ្លូវ​ដដែល។

[៨២២] បុគ្គលណា មិនបានធ្វើសក្ការៈ​ដល់មាតាបិតា និង​សមណ​ព្រាហ្មណ៍ ក្នុងផ្ទះ​របស់ខ្លួន បុគ្គលនោះ លុះដាក់​ចុះនូវរាងកាយ គឺសរីរៈ បែកធ្លាយ​រាងកាយ​ក្នុងលោកនេះ រមែង​ទៅកាន់​នរក ដូចជា​អធម្មទេវបុត្រ​ដែលសំយុង​ក្បាលធ្លាក់ចុះ។

[៨២៣] បុគ្គលណា បានធ្វើសក្ការៈ​ដល់មាតាបិតា និងសមណ​ព្រាហ្មណ៍ ក្នុង​ផ្ទះ​របស់ខ្លួន បុគ្គលនោះ លុះដាក់ចុះ​នូវរាងកាយ គឺសរីរៈ បែកធ្លាយ​រាងកាយ​ក្នុង​លោកនេះ រមែង​ទៅកាន់​សុគតិ ដូចជា​ធម្មទេវបុត្រ ឡើងកាន់​រថរបស់​ខ្លួន ដូច្នោះ។

[៨២៤] (សក្កទេវរាជពោធិសត្វ ពោលថា) ម្នាលនាង​មានចក្ខុ​ប្រាកដស្មើ​ដោយ​ភ្នែកនៃ​កិន្នរ នាងស្លៀក​សំពត់​ដ៏ស្អាត មានភ្លៅ​រៀបស្រួល​បួល មានអវយៈ​តិះដៀល​មិនបាន​ ឡើង​កាន់​ប្រាសាទ អង្គុយតែ​ម្នាក់ឯង បងសូម​អង្វរនាង សូម​យើងទាំង​ពីរនាក់នៅ (ជាមួយគ្នា) អស់​មួយ​យប់នេះ។

[៨២៥] (ព្រះរាជធីតា ពោលថា) បុរីនេះ មានគូខាន់ ជាសង្កាត់ ៗ មានប៉ម​និង​ខ្លោងទ្វារ យ៉ាងមាំ (មានទាហាន ១០០០០ នាក់) កាន់​ព្រះខាន់​គ្រប់ដៃ រក្សា​ហើយ ចូលបាន​ដោយក្រ។ មិនមាន​ប្រុសជំទង់ ឬប្រុស​កម្លោះមក (ក្នុងទីនេះ ទាំងថ្មើរ​ណេះទេ) បើយ៉ាងនេះ តើហេតុអ្វី បាន​ជាអ្នកចង់​មកជួបនឹងខ្ញុំ (ទាំង​ថ្មើរណេះ)។

[៨២៦] (សក្កទេវរាជ….) ម្នាលនាងកល្យាណី យើងជាយក្ខ មកក្នុង​សំណាក់​នាង ម្នាល​នាងដ៏ចំរើន នាងចូរត្រេកអរ​នឹងយើង យើងនឹង​ឲ្យភាជន៍មាស​ដ៏ពេញ​ដោយ​មាស ដល់​នាង។

[៨២៧] (ព្រះរាជធីតា…) ម្នាលទេវបុត្រ មានអានុភាពច្រើន ខ្ញុំមិនប្រាថ្នា​បុគ្គលដទៃ ទោះ​បី​ជាទេវតា យក្ស ឬមនុស្ស លើសជាង​ព្រះបាទឧទយៈទេ អ្នកចូរ​ទៅចុះ លុះ​អ្នកទៅ​ហើយ កុំត្រឡប់​មកវិញ​ឡើយ។

[៨២៨] (សក្កទេវរាជ….) សេចក្តីត្រេកត្រអាលណា ដ៏ឧត្តម​របស់​ពួកសត្វអ្នក​បរិភោគ​កាម ពួកសត្វ​ប្រព្រឹត្ត​មិនស្មើ ព្រោះហេតុ​នៃសេចក្តី​ត្រេកត្រអាល​ណា នាង​កុំផ្ចាញ់​សេចក្តី​ត្រេកត្រអាល​នោះ ក្នុងធម្មជាតិ​ស្អាតរបស់នាង យើង​នឹងឲ្យភាជន៍​បា្រក់ ដ៏ពេញ​ដោយមាស​ដល់នាង។

[៨២៩] (ព្រះរាជធីតា…) បុរសកាលលួងលោមស្ត្រី​ដោយទ្រព្យ ធ្វើនូវ​សេចក្តី​ពេញចិត្ត​ក្នុងស្ត្រីណា ក៏លើក​តម្កើងស្ត្រីនោះ ទេវធម៌​របស់អ្នក​ខុស​នឹងគេ (ព្រោះថា) អ្នកមក​ដោយវត្ថុ​រឹតតែតិច​ដោយពិតប្រាកដ។

[៨៣០] (សក្កទេវរាជ….) ម្នាលនាងមានខ្លួនល្អ អាយុ និងវណ្ណៈ​របស់​ពួកមនុស្ស ក្នុង​មនុស្សលោក រមែង​សាបសូន្យ​ទៅ ព្រោះហេតុ​នោះឯង បាន​ជាទ្រព្យ​របស់នាង​ក៏​សាបសូន្យ​ដែរ នាងរឹត​តែចាស់ទៅ​ក្នុងថ្ងៃនេះ។ ម្នាល​រាជបុត្រី​មានយស កាល​យើង​រមិលមើល​យ៉ាង​នេះ ពណ៌សម្បុរ​របស់នាង​ក៏សាបសូន្យ​ទៅ ក្នុងកាល​កន្លងទៅ​នៃថ្ងៃ​ និងយប់​ទាំងឡាយ ម្នាល​​រាជបុត្រី មានប្រាជ្ញា​ល្អ នាងគប្បី​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចារ្យ​ដោយ​វ័យនេះ នាងមុខ​ជានឹង​មានពណ៌សម្បុរ​ដ៏ក្រៃលៃង។

[៨៣១] (ព្រះរាជធីតា…) ទេវតាទាំងឡាយ មិនចាស់ដូច​ពួកមនុស្សទេ ការជ្រួញជ្រីវ​ក្នុងខ្លួន​របស់​ទេវតា​ទាំងនោះ មិនមានទេឬ បពិត្រ​យក្ខ ខ្ញុំសូម​សួរលោក ដែល​មាន​អានុភាព​ច្រើន រាងកាយ គឺសរីរៈ​របស់ទេវតា​ទាំងឡាយ (មិនចាស់) តើដោយ​ហេតុអ្វី។

[៨៣២] (សក្កទេវរាជ….) ទេវតាទាំងឡាយ មិនចាស់ ដូចពួកមនុស្ស​ទេ ​ការ​ជ្រួញជ្រីវ​ក្នុងខ្លួន​របស់​ទេវតា​ទាំងនោះ មិនមានឡើយ ពណ៌សម្បុរ​ជាទិព្វ និងភោគៈ​ដ៏ច្រើន របស់​ទេវតា​ទាំងឡាយ​នោះ រឹងរឹត​តែចំរើន​ឡើង​រាល់ ៗ ថ្ងៃ។

[៨៣៣] (ព្រះរាជធីតា…) ប្រជុំជនដ៏ច្រើនក្នុងលោកនេះ ខ្លាចអ្វី (ទើបមិន​ទៅកាន់​ទេវលោក) ម្យ៉ាងទៀត ផ្លូវ (ទៅ​ទេវលោក) បណ្ឌិត​សំដែង​ដោយអណ្តូង ​គឺ​កំពង់ច្រើន (ផ្លូវណា ជាផ្លូវទៅ​ទេវលោក) បពិត្រ​យក្ខ មានអានុភាព​ច្រើន ខ្ញុំសូម​សួរលោក បុគ្គល (កាលទៅ) កាន់​បរលោក តើឋិត​នៅក្នុង​ផ្លូវណា ទើប​មិនខ្លាច។

[៨៣៤] (សក្កទេវរាជ….) បុគ្គលបានតាំងវាចា និងចិត្ត ដោយត្រឹម​ត្រូវ មិនធ្វើបាប​ទាំងឡាយ​ដោយ​កាយ នៅគ្រប់​គ្រងផ្ទះ​ដែលមានបាយ និងទឹក​ដ៏ច្រើន ជាអ្នក​មាន​សទ្ធា មាន​ចិត្តទន់ បាន​ចែករំលែក​នូវទាន ជាអ្នកដឹង​នូវពាក្យស្មូម ជាអ្នក​សង្គ្រោះ​គេ មាន​វាចាផ្អែម មានវាចា​ល្អិតល្អ បាន​ឋិតនៅ​ក្នុងគំនរ​នៃគុណ​នេះ​ហើយ (កាលនឹង​ទៅ) កាន់​បរលោក មិនខ្លាច​ឡើយ។

[៨៣៥] (ព្រះរាជធីតា….) បពិត្រទេវបុត្រ លោកប្រៀន​ប្រដៅខ្ញុំ ដូចជាមាតា ដូចជាបិតា បពិត្រ​លោកមាន​សម្បុរដ៏​លើសលុប ខ្ញុំសូមសួរ លោកមាន​សរីរៈ​សមរម្យល្អ លោកជាអ្វី។

[៨៣៦] (ព្រះពោធិសត្វ…) ម្នាលនាងកល្យាណី យើងឈ្មោះ​ឧទយៈ បាន​មកក្នុងទី​នេះ ដើម្បីដោះ​ពាក្យប្តេជា្ញ យើងបា្រប់​នាង​ហើយទៅ យើងរួច​ចាកពាក្យប្តេជ្ញា​របស់​នាង​ហើយ។

[៨៣៧] (ព្រះរាជធីតា….) បពិត្រព្រះរាជបុត្រ ប្រសិនបើព្រះអង្គ​ ព្រះនាមឧទយៈ បាន​មកក្នុង​ទីនេះ ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់ពាក្យ​ប្តេជា្ញ សូមព្រះអង្គ​ប្រៀនប្រដៅ​ខ្ញុំ ឲ្យបាន​​ចួប​គា្ន​ទៀត។

[៨៣៨] (ព្រះមហាសត្វ….) វ័យកន្លងទៅឆាប់ ខណៈចិត្ត​ក៏កន្លង​ទៅឆាប់​ដូចគ្នា ការតាំង​នៅ (នៃសង្ខារ​ទាំងឡាយ) មិនមាន ពួកសត្វតែង​ច្យុតទៅ​ដោយពិត សរីរៈ​មិនទៀង តែង​ទ្រុឌទ្រោម​ទៅ ម្នាលនាង​ឧទយភទ្ទា នាងកុំ​ប្រមាទ ចូរ​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌ចុះ។ ផែនដី​ទាំងមូល​របស់សេ្តច​តែមួយ​ព្រះអង្គ​ ដ៏ពេញ​ដោយទ្រព្យ ជាផែនដី​ដែលអ្នក​ដទៃទ្រទ្រង់​មិនបាន​ ឯបុគ្គល​ដែលមិន​ទាន់ប្រាស​ចាករាគៈ រមែង​លះបង់​នូវទ្រព្យ​នោះ ម្នាលនាង​ឧទយភទ្ទា នាងកុំ​ប្រមាទ ចូរប្រព្រឹត្ត​ធម៌ចុះ។ មាតា បិតា បងប្អូនប្រុស បងប្អូនស្ត្រី និងប្រពន្ធក្តី ប្តីក្តី ព្រមទាំង​ទ្រព្យ ឯជន​ទាំងនោះ រមែង​លះបង់​នូវគ្នានឹងគ្នា ម្នាលនាង​ឧទយភទ្ទា នាង​កុំប្រមាទ ចូរប្រព្រឹត្ត​ធម៌ចុះ។

ម្នាលនាងឧទយភទ្ទា នាងដឹងថា កាយជាចំណី​នៃពួក​សត្វដទៃ ដឹងថា សុគតិ​ និង​ទុគ្គតិ​ក្នុងសង្សារ ជាលំនៅ​របស់សត្វ​ថោកទាប ដូច្នេះ​ហើយ កុំប្រមាទ ចូរប្រព្រឹត្ត​ធម៌ចុះ។

[៨៣៩] (ព្រះរាជធីតា….) យក្ខនេះ ពោលពីរោះណាស់ ជីវិត​របស់​ពួកសត្វខ្លី លំបាក​ផង តិចផង ព្រោះ​ជីវិតនោះ​ប្រកប​ដោយទុក្ខ ខ្ញុំនោះ​នឹងលះ​ដែនកាសី និង​ក្រុង​សុរុន្ធនៈ បួស​តែម្នាក់​ឯង។

[៨៤០] (ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ ទី១ បាន​សំដែងថា) អាត្មាភាព​ជាមិត្រ (នៃមិត្រម្នាក់) បាន​ប្រើប្រាស់​ទឹក​ដែលមិត្រនោះ​មិនឲ្យ​ហើយ ហេតុនោះ អាត្មាភាព​ខ្ពើមរអើម ក្នុងកាល​ជាខាង​ក្រោយ អាត្មាភាព​បាន​ធ្វើបាបនោះ​ហើយ អាត្មាភាព​លែងធ្វើបាប​ទៀត​ហើយ ព្រោះ​ហេតុនោះ បាន​ជាអាត្មាភាព​បួស។

[៨៤១] (ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ ទី២….) សេចក្តីបា្រថា្ន (ក្នុងកាម) កើតឡើង​ដល់​អាត្មាភាព ព្រោះឃើញ​នូវប្រពន្ធ​របស់​បុគ្គលដទៃ ព្រោះ​ហេតុនោះ អាត្មាភាព​ខ្ពើមរអើម ក្នុងកាល​ជាខាង​ក្រោយ អាត្មាភាព​បាន​ធ្វើបាបនោះ​ហើយ អាត្មាភាព លែងធ្វើ​បាបទៀត​ហើយ ព្រោះ​ហេតុនោះ បាន​ជាអាត្មាភាព​បួស។

[៨៤២] (ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ ទី៣….) បពិត្រមហារាជ ពួកចោរបាន​ចាប់​បិតា​របស់​អាត្មាភាព​ក្នុងព្រៃ អាត្មាភាព ដែលពួក​ចោរនោះ​សួរ​ហើយ ទុកជាដឹង ក៏បា្រប់​ហេតុនោះ ដោយ​ចំណែក​ដទៃវិញ ព្រោះ​ហេតុនោះ អាត្មាភាព​ខ្ពើមរអើម ក្នុងកាល​ជាខាង​ក្រោយ អាត្មាភាព​បាន​ធ្វើបាបនោះ​ហើយ អាត្មាភាព​លែង​ធ្វើ​បាប​ទៀត​ហើយ ព្រោះហេតុ​នោះ បាន​ជាអាត្មាភាព​បួស។

[៨៤៣] (ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ ទី៤…) ការសែនព្រេន ឈ្មោះ​សោមយាគ តាំងឡើង​ហើយ ពួកមនុស្ស​បាន​ធ្វើបាណាតិបាត អាត្មាភាព​ក៏អនុញ្ញត​ឲ្យពួក​មនុស្សនោះ ព្រោះហេតុ​នោះ អាត្មាភាព​ខ្ពើមរអើម ក្នុងកាល​ជាខាង​ក្រោយ អាត្មាភាព​បាន​ធ្វើបាបនោះ​ហើយ អាត្មាភាព​លែងធ្វើ​បាបទៀត​ហើយ ព្រោះហេតុ​នោះ បាន​ជាអាត្មាភាព​បួស។

[៨៤៤] (ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ ទី៥…) ពួកជនណា (ក្នុងស្រុក) របស់យើង ដែលសំគាល់​សុរា និង​មេរ័យ ថាដូច​ទឹកឃ្មុំ ជាជន (មានសភាព​យ៉ាងនេះ) ជាដំបូង ពួកជននោះ បាន​ចាត់ចែង​ទឹកស្រវឹង ដើម្បី​សេចក្តី​វិនាសដល់​ពួកជនច្រើន អាតា្មភាពបាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យពួកជននោះ ព្រោះ​ហេតុនោះ អាត្មាភាព​ខ្ពើមរអើម ក្នុងកាល​ជាខាង​ក្រោយ អាត្មាភាព​បាន​ធ្វើបាបនោះ​ហើយ អាត្មាភាព​លែងធ្វើ​បាបទៀត​ហើយ ព្រោះហេតុ​នោះ បាន​ជាអាត្មាភាព​បួស។

[៨៤៥] (ព្រះរាជា…) គួរឲ្យតិះដៀលកាមដ៏ច្រើន ដែលមាន​ក្លិនអាក្រក់ មាន​សត្រូវ​ច្រើន ព្រោះថា អាត្មាអញ​បាន​សេព​ហើយ ក៏មិន​បាន​សេចក្តីសុខ (ក្នុងឈាន) បា្រកដ​ដូច្នោះ។

[៨៤៦] (អគ្គមហេសី…) កាមទាំងឡាយ មានសេចក្តីរីករាយ​ច្រើន ជាសុខ សេចក្តី​សុខក្រៅ​អំពីកាម មិនមានទេ ពួកជន​ណាបាន​សេពកាម​ទាំងឡាយ ពួកជននោះ តែងកើត​ក្នុង​ឋានសួគ៌។

[៨៤៧] (ព្រះរាជា…) កាមទាំងឡាយ មានសេចក្តី​រីករាយតិច ជាទុក្ខ សេចក្តីទុក្ខ​ក្រៅអំពី​កាម មិនមានទេ ពួកជនណា សេពកាម​ទាំងឡាយ ពួកជន​នោះ តែង​កើត​ក្នុងនរក។

[៨៤៨] កាមទាំងឡាយ មានសេចក្តីទុក្ខ លើសជាងដាវ​ដែល​សំលៀង​ហើយ ជាង​ព្រះខាន់​ដែល​លាបដោយ​ថ្នាំពិស ទាំងជាង​លំពែង​ដែលពួយ​ត្រង់ទ្រូង។

[៨៤៩] កាមទាំងឡាយ មានសេចក្តីទុក្ខ លើសជាង​រងើកភ្លើង​ដ៏ច្រាលឆ្អៅ ជាង​រណ្តៅ​រងើកភ្លើង មានជម្រៅ​មួយទទូង ឬអណ្តាត​ភ្លើង​ដែលក្តៅ​ពេញមួយថ្ងៃ។

[៨៥០] កាមទាំងឡាយ មានសេចក្តីទុក្ខ លើសជាង​ថ្នាំពុល​ដ៏ក្លៀវក្លា ឬប្រេង​កំពុងពុះ ឬក៏ទង់ដែង​រលាយ។

[៨៥១] (ព្រះរាជាកុមារពោធិសត្វ ពោលថា) បពិត្រព្រះរាជា ជាធំក្នុងរថ ខ្ញុំព្រះអង្គ សូមថា្វយ​បង្គំ (ព្រះអង្គ) ដែលមិត្រ និងអាមាត្រ​ចោមរោម​ហើយ ខ្ញុំព្រះអង្គ​នឹងបួស សូម​ព្រះសម្មតិទេព អនុញ្ញាត​ផ្នួសនោះ (ដល់ខ្ញុំព្រះអង្គ)។

[៨៥២] (ព្រះរាជា ទ្រង់តា្រស់ថា) បើកូនឯងខ្វះកាម​ទាំងឡាយ ឪពុក​នឹងបំពេញ​ឲ្យគ្រប់​គ្រាន់​ដល់អ្នក បុគ្គលណា​បៀតបៀនអ្នក ឪពុក​នឹងឃាត់ (បុគ្គលនោះ) ម្នាល​យុធព្ជា័យ អ្នកកុំបួស​ឡើយ។

[៨៥៣] (ព្រះរាជកុមារ…) ខ្ញុំព្រះអង្គ​មិនមានសេចក្តី​ខ្វះកាម​ទាំងឡាយ​ទេ បុគ្គល​នីមួយ បៀតបៀន​នូវខ្ញុំព្រះអង្គ​ ក៏មិន​មានដែរ តែថា ខ្ញុំព្រះអង្គ​ប្រាថ្នា​នឹងធ្វើនូវ​ទីពឹង (ដល់​ខ្លួន) ដែល​ជរាកំចាត់​បង់មិនបាន។

[៨៥៤] (ព្រះសាស្តា…) បុត្រអង្វរនូវបិតា បិតាក៏អង្វរ​នូវបុត្តឱរស​ដែរ​ព្រះរាជា​ទ្រង់ត្រាស់​ថា ម្នាលកូន ជនអ្នក​នៅក្នុង​និគម អង្វរអ្នក ម្នាល​យុធព្ជា័យ អ្នកកុំ​បួសឡើយ។

[៨៥៥] (ព្រះរាជកុមារ…) បពិត្រព្រះបិតាជាធំក្នុងរថ សូមព្រះអង្គ​កុំឃាត់​ផ្នួស​ខ្ញុំព្រះអង្គ​នោះ កុំឲ្យ​ខ្ញុំព្រះអង្គ​ពោរពេញ​ដោយកាម​ទាំងឡាយ ឲ្យលុះ​ក្នុងអំណាច​ជរាឡើយ។

[៨៥៦] (ព្រះមាតា….) ម្នាលកូន យើងសូមអង្វរអ្នក ម្នាលកូន យើងសូម​ឃាត់អ្នក យើងចង់​ឃើញអ្នក​អស់​កាលយូរ ម្នាល​យុធព្ជា័យ ចូរអ្នក​កុំបួស​ឡើយ។

[៨៥៧] (ព្រះរាជកុមារ…) ទឹកសន្សើមលើ​ចុងស្មៅ តែងធ្លាក់ចុះ (លើផែនដី) ក្នុងកាល​ព្រះអាទិត្យ​រះឡើង យ៉ាង​ណាមិញ អាយុ​របស់មនុស្ស​ទាំងឡាយ ក៏យ៉ាង​នោះដែរ បពិត្រ​ព្រះមាតា សូមព្រះមាតា​កុំឃាត់​ខ្ញុំឡើយ។

[៨៥៨] បពិត្រព្រះបិតាជាធំក្នុងរថ សូមឲ្យ (បុរស) ចម្លងព្រះមាតា (របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ) ឲ្យឡើង​កាន់​ព្រះរាជយាន​នេះ កុំឲ្យព្រះមាតា​ធ្វើនូវ​សេចក្តី​អន្តរាយ​ដល់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ដែល​កំពុងឆ្លង។

[៨៥៩] (ព្រះមាតា….) នាងទាំងឡាយចូរស្ទុះទៅ សេចក្តីចំរើន (នឹងមាន) ដល់នាង នគររម្មកៈ មុខជា​នឹងសូន្យ (ព្រោះថា) យុធព្ជាយកុមារ ព្រះរាជា​សព្វទត្ត អនុញ្ញាត (ឲ្យបួស​ហើយ)។

[៨៦០] ព្រះរាជកុមារណា នៅក្មេង មានសម្បុរ​ផ្ទឹមនឹងមាស ប្រសើរ​បំផុត​ជាង​ព្រះរាជបុត្រ ១០០០ ព្រះរាជកុមារនោះ ជាអ្នកមានកំឡាំង ស្លៀកសំពត់​កាសាយៈ បួស​ហើយ។

[៨៦១] (ព្រះសាស្តា…) កុមារទាំងពីរអង្គ គឺយុធព្ជា័យ ១ យុធិដ្ឋិលៈ ១ លះបង់​នូវ​ព្រះមាតា និងព្រះបិតា ផ្តាច់ចោល​នូវគ្រឿងជាប់​ចំពាក់​របស់មច្ចុមារ បួស​ហើយ។

[៨៦២] (រាមបណ្ឌិតកុមារ បានពោលថា) ម្នាលលក្ខណៈ និងនាងសីតា អ្នក​ទាំងឡាយ​ចូរមក អ្នកទាំង ២ នាក់ចូរចុះទឹក ភរតកុមារ បាន​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ថា ព្រះបាទ​ទសរថ ទ្រង់​ទីវង្គត​ហើយ។

[៨៦៣] (ភរតកុមារ…) បពិត្រព្រះរាម ដោយអានុភាព​អ្វី ទើបទ្រង់​បាន​ឮថា ព្រះបិតា​ទិវង្គត​ហើយ មិន​សោកសា្តយ របស់ដែល​គួរសោក​ស្តាយ សេចក្តីទុក្ខ​មិនគ្រប​សង្កត់ទ្រង់។

[៨៦៤] (រាមបណ្ឌិតកុមារ….) ជីវិតណា (របស់ពួកសត្វ) បណ្តា​ពួកបុរស​ដែល​រវើរវាយ បុរស (សូម្បីតែមា្នក់) ក៏មិនអាច​ដើម្បីរក្សា​ជីវិតច្រើន​នោះ​បាន​ទេ វិញ្ញូជន ជាមេធាវី​នោះ ធ្វើខ្លួនឲ្យ​ក្តៅក្រហាយ​ដើម្បីអ្វី។

[៨៦៥] សេចក្តីពិតថា ជនទាំងឡាយណា ទាំងក្មេង ទាំងចាស់ ទាំងល្ងង់ ទាំងប្រាជ្ញ ទាំងអ្នក​មាន ទាំងអ្នកក្រ ជនទាំង​អស់នោះ សុទ្ធតែ​មានសេចក្តី​ស្លាប់​នៅខាងមុខ។

[៨៦៦] ផ្លែឈើទុំទាំងឡាយ មានសេចក្តីខ្លាច​អំពីកិរិយា​ជ្រុះជានិច្ច យ៉ាង​ណាមិញ ពួក​សត្វកើត​ហើយ ក៏មាន​សេចក្តីខ្លាច​អំពី​សេចក្តី​ស្លាប់​ជានិច្ច យ៉ាងនោះដែរ។

[៨៦៧] ជនទាំងឡាយច្រើន ពួកខ្លះ គេឃើញ​ក្នុងវេលាព្រឹក វេលាល្ងាច​មិនឃើញ ជនទាំង​ឡាយច្រើន ពួកខ្លះ គេឃើញ​ក្នុង​វេលាល្ងាច វេលាព្រឹក​មិនឃើញ។

[៨៦៨] បើបុគ្គលអ្នកវង្វេង កាលខ្សឹកខ្សួល បៀតបៀនខ្លួន ​ហើយ​គប្បីនាំ​មកនូវ​ប្រយោជន៍​បន្តិច​បន្តួចបាន​ អ្នកប្រាជ្ញ ក៏គប្បី​ធ្វើសេចក្តី​ខ្សឹកខ្សួល​នោះដែរ។

[៨៦៩] (បុគ្គលខ្សឹកខ្សួល) បៀតបៀនខ្លួនរបស់​ខ្លួន ជាអ្នក​ស្គម មិនមាន​ពណ៌សម្បុរ ពួកសត្វ​ដែលទៅ​កាន់​បរលោក មិនមែន​ញុំាងអត្តភាព​ឲ្យប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដោយសេចក្តី​ខ្សឹកខ្សួល​នោះឡើយ ព្រោះថា សេចក្តី​ខ្សឹកខ្សួល មិនមាន​ប្រយោជន៍​ទេ។

[៨៧០] (បណ្ឌិតបុរស) គប្បីញុំាងផ្ទះដែលភ្លើងឆេះ​ឲ្យរលត់ ដោយ​ទឹកបាន​យ៉ាងណា​មិញ ធីរជន ជាមេធាវី​បណ្ឌិត​ បាន​ស្តាប់​ហើយ គប្បីញុំាង​សេចក្តីសោក ដែលកើត​​ហើយឲ្យ​រលត់​ឆាប់ ដូចខ្យល់​បក់ផាត់​នូវប៉ុយ យ៉ាងនោះដែរ។

[៨៧១] សត្វរមែងទៅកាន់បរលោកតែម្នាក់​ឯង កើតក្នុង​ត្រកូល​ក៏តែម្នាក់​ឯង ការ​សមគប់​នៃពួកសត្វ​ទាំងអស់ គឺមាន​ការចួបជុំ ជាការ​ប្រសើរ​បំផុត។

[៨៧២] ព្រោះហេតុនោះ សេចក្តីសោកទាំងឡាយ សូម្បីធំ ក៏មិនដុត​កំដៅនូវ​ហទយវត្ថុ និងចិត្ត​របស់អ្នក​ប្រាជ្ញ ជាពុហស្សូត ដែលឃើញ​ច្បាស់នូវ​លោកនេះ និងលោក​ខាងមុខ ព្រោះដឹងច្បាស់​នូវធម៌។

[៨៧៣] យើងនោះ នឹងរក្សានូវយសផង ភោគៈផង ភរិយា​ទាំងឡាយផង ញាតិ​ទាំងឡាយ​ផង និងជន​ដ៏វិសេស​ផង នេះជាកិច្ច​របស់អ្នក​ប្រាជ្ញ។

[៨៧៤] ព្រះសាស្តា ទ្រង់តា្រស់ថា ព្រះបាទរាមៈ មានព្រះសុរង្គ ដូចជា​រូបសំណាក​មាស មាន​ព្រះពាហុធំ បាន​សោយរាជ្យ​អស់ ១៦ ០០០ ឆ្នាំ។

[៨៧៥] (ឧបោសថកុមារ បានពោលថា) បពិត្រមហារាជ ព្រះជនាធិបៈ (ជាព្រះបិតា) ប្រហែល​ទ្រង់ជ្រាប​នូវសីល​របស់ព្រះអង្គ​​ហើយ ​បាន​ជាព្រះអង្គ​បូជានូវ​ព្រះរាជកុមារ​ទាំងនេះ (ដោយ​ជនបទ​នោះ ៗ) មិនសំគាល់​នូវព្រះអង្គ​ ដោយ​ជនបទ​ណាមួយ​ឡើយ។

[៨៧៦] កាលដែលមហារាជ គង់ព្រះជន្មនៅ ឬកាល​ដែលព្រះអង្គ (ជាបិតា​របស់​ពួកយើង) ទិវង្គត​ហើយ ពួកញាតិ កាលឃើញ​សេចក្តី​ចំរើន​របស់ខ្លួន បាន​យល់​ព្រមឲ្យ​ព្រះអង្គ​ (សោយរាជ្យ)។

[៨៧៧] បពិត្រព្រះបាទសំវរៈ ព្រះអង្គ​ទ្រង់គ្រប​សង្កត់ (នូវបង ៩៩ ព្រះអង្គ) ដែលកើត​ជាមួយ តើដោយ​វត្តដូចម្តេច ឯពួកញាតិ​ដែលមក​ប្រជុំគ្នា​ហើយ ក៏មិន​គ្របសង្កត់​នូវព្រះអង្គ​ តើដោយ​វត្តដូចម្តេច។

[៨៧៨] (ព្រះបាទសំវរៈ….) បពិត្ររាជបុត្រ ខ្ញុំមិនច្រណែន ខ្ញុំថ្វាយ​បង្គំព្រះបាទ​ទាំងឡាយ របស់ពួក​សមណៈ ជាតាទិបុគ្គល បាន​នមស្ការ​ពួកសមណៈ​ទាំងនោះ​ដោយ​គោរព។

[៨៧៩] សមណៈទាំងនោះ ជាអ្នកត្រេកអរ​ក្នុងធម្មគុណ​របស់ឥសី បាន​ប្រៀន​ប្រដៅខ្ញុំ ឲ្យប្រកប​ក្នុងធម្មគុណ ឲ្យជាអ្នក​ត្រងត្រាប់ មិនច្រណែន។

[៨៨០] ខ្ញុំបានស្តាប់ពាក្យរបស់ពួកសមណៈ អ្នកស្វែង​រកនូវ​គុណនោះ​ហើយ មិនមើល​ងាយបន្តិច​បន្តួចសោះ ចិត្តរបស់ខ្ញុំ​ក៏ត្រេកអរ​ក្នុងធម៌ជានិច្ច។

[៨៨១] ពួកទាហានជិះដំរី ពួកទាហាន​ដែលឋិតនៅ​ក្នុងក្បួនទ័ព ពួកទាហាន​ជិះរថ ពួក​ពលថ្មើរជើង ខ្ញុំមិន​បន្ថយ​នូវបាយ និងថ្លៃឈ្នួល​ដែលពួក​ទាហាននោះ​ចាត់ចែង​ហើយ។

[៨៨២] ពួកមហាមាត្យ ពួកមន្ត្រី ពួកអ្នក​បម្រើរបស់ខ្ញុំមាន ពួកជនបាន​ចាត់​ចែងនូវ​សាច់ និងទឹកសុរា​ដ៏ច្រើន ក្នុងក្រុង​ពារាណសី។

[៨៨៣] មួយទៀត សូម្បីពួកពាណិជ ដែលមកអំពី​ដែនផ្សេង ៗ ក៏សម្បូណ៌ ខ្ញុំបាន​ចាត់ចែង​ការរក្សា ចំពោះពួក​ពាណិជ​ទាំងនោះ បពិត្រ​ឧបោសថ​ជាបង សូម​ព្រះបង ជ្រាបយ៉ាង​នេះចុះ។

[៨៨៤] (ឧបោសថកុមារ….) បពិត្រព្រះបាទសំវរៈ ឮថាព្រះអង្គ​ (គ្របសង្កត់​អានុភាព) របស់​ពួកញាតិ (បង ៩៩ ព្រះអង្គ) ដោយធម៌ សូមព្រះអង្គ​សោយរាជ្យ​ចុះ ព្រះអង្គ​ជាអ្នក​មានប្រាជ្ញា​ផង ជាបណ្ឌិត​ផង ទាំងជា​ប្រយោជន៍​ដល់ពួកញាតិផង។

[៨៨៥] ពួកសត្រូវ មិនអាចគ្របសង្កត់​ព្រះអង្គ​ ដែលពួក​ញាតិចោម​រោម​ហើយ ជាអ្នក​កុះករ​ដោយ​រតនវត្ថុ​ផ្សេង ៗ ដូចជា​សេ្តចអសុរ មិនអាច​គ្របសង្កត់​ព្រះឥន្ទ្រ ដូច្នោះដែរ។

[៨៨៦] (ពួកពាណិជ បានពោលថា) មនុស្សទាំងឡាយ មានច្រមុះ​ដូចកាំបិតកោរ ងើបមុជ (ក្នុង​សមុទ្រនេះ) ពួកយើង សូមសួរ​លោកឈ្មោះ​សុប្បារកៈ សមុទ្រនេះ តើឈ្មោះ​អ្វី។

[៨៨៧] (ព្រះមហាសត្វ បានពោលថា) កាលសំពៅ​របស់ពួក​ពាណិជ អ្នកសែ្វង​រកទ្រព្យ​ចេញទៅ​អំពីកំពង់​ភរុកច្ឆៈ លឿនទៅ​កាន់ប្រទេស​ផ្សេង សមុទ្រនេះ ហៅថា ខុរមាលី។

[៨៨៨] (ពួកពាណិជ បានពោលថា) សមុទ្រដែលប្រាកដ​ចំពោះ​មុខ ហាក់​ដូចជា​ភ្លើង និង​ព្រះអាទិត្យ ពួកយើង​សូមសួរ​លោក​សុប្បារកៈ សមុទ្រនេះ តើឈ្មោះអ្វី។

[៨៨៩] (ព្រះមហាសត្វ…) កាលសំពៅរបស់​ពួកពាណិជ អ្នកស្វែង​រកទ្រព្យ ចេញ​ទៅអំពី​កំពង់​ភរុកច្ឆៈ លឿនទៅកាន់​ប្រទេសផ្សេង សមុទ្រនេះ ហៅថា អគ្គិមាលី។

[៨៩០] (ពួកពាណិជ…) សមុទ្រដែលប្រាកដ​ចំពោះមុខ ហាក់ដូច​ជាទឹកដោះជូរ​និងទឹកដោះ​ស្រស់ ពួកយើង​សូម​សួរលោក​សុប្បារកៈ សមុទ្រនេះ តើឈ្មោះអ្វី។

[៨៩១] (ព្រះមហាសត្វ…) កាលសំពៅ​របស់ពួកពាណិជ អ្នកស្វែង​រកទ្រព្យ ចេញ​ទៅអំពី​កំពង់​ភរុកច្ឆៈ លឿនទៅ​កាន់ប្រទេស​ផ្សេង សមុទ្រនេះ ហៅថា ទធិមាលី។

[៨៩២] (ពួកពាណិជ….) សមុទ្រដែលប្រាកដ​ចំពោះមុខ ហាក់ដូច​ជាស្បូវភ្លាំង និង​សំទូង ពួកយើង​សូមសួរ​លោក​សុប្បារកៈ សមុទ្រនេះ តើឈ្មោះអ្វី។

[៨៩៣] (ព្រះមហាសត្វ….) កាលសំពៅពួកពាណិជ អ្នកស្វែងរកទ្រព្យ ចេញទៅ​អំពីកំពង់​ភរុកច្ឆៈ លឿនទៅ​កាន់ប្រទេស​ផ្សេង សមុទ្រនេះ ហៅថា កុសមាលី។

[៨៩៤] (ពួកពាណិជ….) សមុទ្រដែលប្រាកដ​ចំពោះ​មុខ ហាក់ដូច​ជាបបុស និងឫស្សី ពួកយើង​សូមសួរ​លោក​សុប្បារកៈ សមុទ្រនេះ តើឈ្មោះអ្វី។

[៨៩៥] (ព្រះមហាសត្វ…) កាលសំពៅពួក​ពាណិជ អ្នកស្វែងរកទ្រព្យ ចេញ​ទៅ​អំពីកំពង់​ភរុកច្ឆៈ លឿនទៅ​កាន់ប្រទេស​ផ្សេង សមុទ្រនេះ ហៅថា នឡមាលី។

[៨៩៦] (ពួកពាណិជ…) សំឡេងរបស់អមនុស្ស គួរឲ្យ​ភ័យខ្លាំង គួរឲ្យ​ស្បើម ដែលពួក​យើង​បាន​ឮជាក់ សមុទ្រ​ដែលបា្រកដ​ចំពោះ​មុខ ហាក់ដូច​ជារណ្តៅ និងជ្រោះ ពួកយើង​សូមសួរ​លោក​សុប្បារកៈ សមុទ្រនេះ តើឈ្មោះអ្វី។

[៨៩៧] (ព្រះមហាសត្វ….) កាលសំពៅពួក​ពាណិជ អ្នកស្វែង​រកទ្រព្យ ចេញទៅ​អំពី​កំពង់​ភរុកច្ឆៈ លឿទៅ​កាន់ប្រទេស​ផ្សេង សមុទ្រនេះ ហៅថា ពលវាមុខី។

[៨៩៨] (ព្រះមហាសត្វ ធ្វើសច្ចកិរិយាថា) តាំងពី​កាលដែល​ខ្ញុំរលឹក​ឃើញនូវខ្លួន តាំងពី​កាលដែល​ខ្ញុំដល់នូវ​ភាពជា​អ្នកដឹងក្តី ខ្ញុំមិន​ចេះក្លែង ដើម្បី​បៀតបៀន​សត្វ សូម្បី​តែមួយ​ឡើយ សូមឲ្យ​សំពៅ​ត្រឡប់ទៅ​កាន់ទី​មានសួស្តី ដោយ​ការពោល​ពាក្យសច្ចៈ​នេះចុះ។

និយាយអំពីដំរីដ៏ប្រសើរ ចិញ្ចឹមមាតា ១ ព្រះរាជាព្រះនាមជុណ្ហៈ ១ ធម្មទេវបុត្ត ១ ព្រះរាជា​ព្រះនាម​ឧទយៈ ១ ទឹកផឹក ១ ព្រះរាជា​ព្រះនាម​យុធព្ជា័យ ១ ព្រះរាជា​ព្រះនាម​ទសរថ ១ ព្រះរាជា​ព្រះនាម​សំវរៈ ១ សំពៅ​ត្រឡប់កាន់​ត្រើយ ១ ត្រូវជា ៩ ជាតក។